پایگاه خبری فولاد ایران - شرکت های خط لوله ای امریکا در ماه های اخیر شاهد افت نرخ بهره برداری بوده اند و برخی از آن ها نمی توانند بیش از این منتظر بهبود عملکرد بوده و مجبور به تنوع بخشیدن کار خود به دور از نفت هستند.
هنگامی که دریل های حفاری شیل در چاه های بزرگترین تولید کننده نفت جهان به دلیل غیر اقتصادی بودن شروع به تعطیلی کرد، بسیاری از افراد در این صنعت نفس راحتی کشیدند و انتظار داشتند این امر قیمت نفت را تحت تاثیر مثبت قرار دهد.
با توجه به اینکه اکتشاف و تولید در کانون توجه قرار داشت، بخش دیگری از زنجیره تأمین نفت تا حد زیادی نادیده گرفته شد و آن جریان میانه بود. یکی از مواردی که بحران صنعت نفت امسال را متفاوت تر از سایر موارد کرد این بود که این بحران روی تمام بخش های زنجیره تامین تأثیر گذاشت. اگرچه معمولاً جریان میانه و پایین دست از مزایای تولید بیش از حد بالادست سود می برد، این بار اینگونه نبود، زیرا تقاضا به دلیل همه گیری در همه بخش ها از بین رفت.
بنابراین، هنگامی که دریل های حفاری شیل در ایالات متحده شروع به خاموش شدن کردند، اثر گذاری آن روی درآمد، جمع آوری، ذخیره سازی و همینطور حمل و نقل بینابینی شروع شد. در حالی که تقاضا برای ذخیره نفت بسیار زیاد شد، تقاضا برای انتقال لوله ای به شدت سقوط کرد.
تحلیلگران وود مکنزی در اوایل ماه جاری گفتند که میزان بهره برداری از خط لوله در ایالات متحده پس از افت قیمت نفت در ماه مارس به شدت کاهش یافته است. هرچند شرکت های اکتشافی و تولیدی آنچه را که باید برای حل بحران انجام می دهند، اما این امر برای آنها و اپراتورهای لوله ای بسیار هزینه بر است.
"الکس بیکر" تحلیلگر وود مکنزی گفت: "شیل سرانجام همانگونه که باید رفتار می کند، یعنی انعطاف پذیر بوده و چشم به فرصت های سرمایه گذاری کوتاه مدت دارد." وی افزود: "آنها برای زنده ماندن دست به هر کاری می زنند. تعطیلی های تولید کاملاً درست بود، اما تاثیر آن در ترازنامه های امسال آشکار می شود، چراکه بسیاری از این شرکت ها به دلیل نقض قراردادهای خود با شرکت های میانه، می بایست میلیون ها دلار غرامت بپردازند."
به گزارش فولاد ایران، از آغاز امسال، شرکت های خط لوله پروژه های توسعه ای خود را معادل ظرفیت 1.4 میلیون بشکه در روز به تأخیر انداختند و به لطف قراردادهای طولانی مدت، برخی از پروژه های گسترش ظرفیت هنوز در حال کار هستند. به گزارش فایننشال تایمز، بزرگترین تولید کنندگان مستقل شیل ایالات متحده از زیان خالص 26 میلیارد دلار برای سه ماهه اول سال خبر دادند و این بدترین سه ماهه سال جاری نبوده زیرا تعطیلی های اروپای غربی و ایالات متحده در فصل اول آغاز شده و اثرات آن در فصل جاری آشکار می شود. علاوه بر اینها، این تولیدکنندگان بیش از 38 میلیارد دلار زیان همه جانبه در سه ماهه اول امسال متحمل شده اند. هفده شرکت شیل از ابتدای سال تاکنون اعلام ورشکستگی کرده اند و انتظار می رود موارد بیشتری به آنها اضافه شود. سالها طول خواهد کشید تا تولید دوباره به سطوح قبل از بحران بازگردد، البته اگر این اتفاق بیفتد.
طبق اطلاعات اداره اطلاعات انرژی، تولید نفت نسبت به 5 ژوئن سال گذشته بالغ بر 1.2 میلیون بشکه در روز کاهش یافته و قیمت ها بسیار پایین تر از حدی است که تولید کنندگان به فکر شروع مجدد حفاری بیفتند، هرچند برخی در حال بازگشایی چاه های بسته شده حتی با این قیمت های پایین هستند که این حرکت احتمالاً باعث کند شدن روند بهبود قیمت ها و نجات شرکت های نفتی می شود.
به این ترتیب، اپراتورهای میانه باید منتظر بمانند تا اوضاع دوباره به حالت عادی بازگردد. اما همه آنها منتظر نیستند و برخی برای ادامه بقاء اقدام به تنوع سازی می کنند.
شرکت انبریج کانادا، یکی از بزرگترین اپراتورهای خط لوله در آمریکای شمالی به دنبال گسترش نفت و گاز طبیعی و همچنین پروژه های انرژی تجدیدپذیر است.
بحران نفت بی سابقه و کاملاً غیر منتظره بود اما اتفاق افتاد. چه تضمینی وجود دارد که دوباره اتفاق نیفتد؟ درست مانند شرکت های حفاری شیل که پس از بحران 2014 یاد گرفتند انعطاف پذیرتر بوده و برای بقاء با قیمت های پایین تری تولید کنند، شرکت های میانه نیز باید یاد بگیرند که بعد از این بحران انعطاف پذیر تر باشند و به تجارت اصلی خود تنوع ببخشند، شاید به جایی برسند که برای بقیه بخش ها نیز در این صنعت مثمرثمر باشد.
منبع: راشاتودی