پایگاه خبری فولاد ایران - صنعت جدید فولاد سبز استرالیا می تواند ده ها هزار شغل در مناطق متکی به صنایع ذغال سنگ ایجاد کرده و با کاهش تقاضا برای کالاهای کربنی، آینده آنها را تضمین نماید. این نتیجه گزارش مؤسسه گراتن وابسته به دانشگاه ملبورن است که ادعا می کند استرالیا پتانسیل تبدیل شدن به یک "ابرقدرت" انرژی سبز را دارد.
این موسسه با ارزیابی قابلیت های رشد امکانات تولید پاک به این نتیجه رسیده که فولاد سبز ساخته شده با هیدروژن تجدید پذیر می تواند تبدیل به یک صنعت صادراتی چند میلیارد دلاری شده و استخدام 25 هزار نفر را در مناطقی که بابت اقدامات جهانی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای سخت ترین ضربه را دیده اند، تضمین نماید.
تونی وود، مدیر برنامه انرژی این مؤسسه گفت که استرالیا به طور کل در تولید رقابتی در سطح جهانی عملکرد خوبی نداشته اما در عوض در "استخراج های زمینی" موفق بوده است. وی گفت کاهش سریع در هزینه انرژی خورشیدی و بادی و منابع انرژی پاک یک "دست آورد اساسی و مهم" بوده است. وود گفت: "ما پتانسیل کاربرد انرژی تجدید پذیر رقابتی در تولید را داریم و اگر به این امر تحقق بدهیم، معضل بزرگ آب و هوا را که بیش از یک دهه است ساختار سیاسی ما را به چالش کشیده است را برطرف می کنیم."
به گزارش فولاد ایران، تنوع سازی صنایع انرژی فسیلی استرالیا به عنوان هدف جهانی کاهش تولید گازهای گلخانه ای و صادرات انرژی تجدید پذیر و توسعه تولید کالاهای مانند فلزات، مواد شیمیایی یا سوخت های زیستی با حداقل انتشار کربن است. کارشناسان می گویند به جای صادرات هیدروژن تجدید پذیر، اقتصادی ترین روش برای استرالیا تولید فولاد با انتشار تقریباً صفر گازهای گلخانه ای است. "فولاد سبز" با استفاده از هیدروژن تولید می شود و طی یک واکنش شیمیایی با اکسیژن موجود در سنگ آهن، فلز و آب تولید می کند. سپس فلز تصفیه شده و تبدیل به فولاد می شود. البته احیای مستقیم هیدروژنی سنگ آهن هنوز تجاری نیست، اما این گزارش از فناوری اثبات شده آن حکایت دارد.
این گزارش روی آینده "کارکنان صنایع کربنی" یعنی مردم و جوامع مربوط به صنایع وابسته به سوخت فسیلی متمرکز شده است که شغل آنها با اقدامات جهانی برای مقابله با بحران آب و هوا جهت تحقق اهداف توافق پاریس مورد تهدید قرار می گیرد.
اما منتقدان ادعا می کنند که استرالیا باید به صادرات محصولات سوخت فسیلی برای ده ها سال در حالی که متعهد به توافق پاریس است، ادامه دهد، هرچند در واقعیت نمی توان آینده قطعی برای ذغال سنگ، گاز، نفت و محصولاتی که با آنها تولید می شود را بیان کرد. آنها می گویند: "برنامه عملی ما می تواند یک برنامه برد-برد باشد تا علاوه بر ایجاد یک صنعت صادراتی جدید، از کارکنان صنایع کربنی نیز حمایت کرده و تولید گازهای گلخانه ای را کاهش دهد. "
طبق این گزارش، مؤسسات جهانی، گروه های صنعتی، سرمایه گذاران و رهبران جامعه مدنی از دولتها می خواهند تا برنامه های محرکی که برای بهبود اقتصادی کووید 19 استفاده می شود را برای حل بحران آب و هوا استفاده کنند.
در حال حاضر، استرالیا مقادیر عمده سنگ آهن و ذغال سنگ متالورژی مورد استفاده در تولید فولاد را به کشورهای آسیایی ارسال می کند، اما این مؤسسه نشان داد که استرالیا به دلیل دسترسی به انرژی پاک ارزان و هزینه بالای حمل و نقل هیدروژن می تواند از مزیت کاهش هزینه در ساخت آهن و فولاد در دنیای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، برخوردار باشد.
صنایع تولید فولاد سبز در مقیاس جهانی نیاز به کارگران صنعتی بزرگی دارد و گفته می شود که سرمایه لازم باید از بخش خصوصی تأمین شود، اما این گزارش از دولت فدرال می خواهد تا سرمایه لازم برای برنامه تولید فولاد با میزان کم تولید گازهای گلخانه ای را برای تقویت مهارت و توانایی نیروهای کار طی یک دهه آینده تأمین کند. پشتیبانی دیگر دولت می تواند شامل اختصاص بودجه برای مطالعات مربوط به پتانسیل زمین شناسی در زمینه ذخیره سازی هیدروژن و در سطح ایالتی و محلی برنامه هایی برای کمک به کارگران برای بازیابی باشد.
خوشبینی در مورد احتمال صادرات هیدروژن وجود دارد، اما طبق این گزارش چشم اندازهای آن مشخص نیست، چون حمل و نقل آن دشوار است و باید آن را تا دمای زیر 253 درجه سانتی گراد خنک کرد یا اینکه تبدیل به ماده شیمیایی مثل آمونیاک شود.
هیدروژن استرالیا برای اینکه بازار صادرات با دوامی داشته باشد، باید بسیار ارزان تر از سایر کشورها باشد. این گزارش می گوید در حالی که ممکن است این صنعت توسعه یابد اما "عدم قطعیت ها به معنای این است که این امر نمی تواند مهمترین فرصت انرژی پاک استرالیا باشد".
از نظر شغلی، اگر استرالیا از انرژی پاک ارزان خود برای تولید کالاهای صادراتی استفاده کند، احتمال موفقیتش بیشتر است تا اینکه فقط انرژی تجدیدپذیر به خارج از کشور ارسال کند. صنایع تولیدی به مراتب بیشتر از تولید برق شغل ایجاد می کند و به طور کلی دستمزد بهتری دارد. در این گزارش آمده است: فولاد سبز احتمالاً هزینه بیشتری نسبت به سوخت فسیلی برای تولید فولاد خواهد داشت، اما اگر هزینه هیدروژن تجدید پذیر 2 دلار در هر کیلوگرم باشد، بار مالی آن روی خانوار و حمل و نقل به مراتب کمتر خواهد بود.
تنان رید از گروه صنعت استرالیا معتقد است این گزارش کار بسیار خوبی را انجام داده و مزایایی که استرالیا در دنیای انرژی خالص می تواند داشته باشد را بیان کرده ضمن اینکه زمینه را برای سیاست های آینده و اقدامات توسعه ای فراهم آورده است.
وی گفت موسسه گراتان افزایش چشمگیر سهم استرالیا از تولید جهانی فولاد را در پیش گرفته است اما در جایی که کشورها به دنبال افزایش تولید داخلی هستند، این چالش آسانی نخواهد بود و موفقیت در آن مستلزم همکاری نزدیک با ملل دیگر است. طبق نظر وی اگر استرالیا سعی در بیرون کردن رقبا از صنعت جهانی فولاد کند، با چالش بسیار مشکل تری مواجه خواهد بود.
وی معتقد است "برنامه احیاء اقتصادی Covid-19 می تواند سرمایه گذاری در پروژه های جدید انرژی تجدید پذیر مانند هیدروژن سبز را توسعه داده، ده ها هزار شغل جدید ایجاد کرده، اقتصادهای منطقه را تحریک و هزینه تولید انرژی را کاهش بدهد."
منبع: The Guardian