پایگاه خبری فولاد ایران -
✏️رکود اقتصادی کنونی که هشتمین رکود جهانی یک قرن اخیر است، اقتصادهای نوظهور را با چالش‌های بی‌سابقه‌ای مواجه می‌سازد. این اقتصادها همچون جهان توسعه‌یافته منابع لازم را برای اجرای بسته‌های مالی حمایتی-تشویقی در اختیار ندارند تا مانع رکود عمیق شوند.
✏️ اگر اقتصادهای نوظهور تصمیم به قرنطینه شهرها بگیرند، نظام رفاهی ضعیف آنها برای مدت طولانی جوابگوی نیروی‌کار خانه‌نشین شده نیست.
✏️ این امکان برای کشورهای ثروتمند وجود دارد برای ولخرجی‌های خود وام بگیرند. عمده ملت‌های نوظهور اما فرصت این ولخرجی‌های لوکس را ندارند. این کشورها گیر افتاده‌اند، چراکه در صورت استقراض بیشتر، با خطر از دست دادن اعتماد سرمایه‌گذاران مواجه خواهند شد.
✏️ در شرایطی که بیش از 15 میلیون نفر در آمریکا تقاضای استفاده از مزایای بیکاری کرده‌اند، اما 2 میلیارد نیروی‌کار بیکار‌شده کشورهای فقیر باید زندگی خود را بدون دریافت این مزایا بگذرانند.
✏️ بیمه بیکاری اقتصادهای توسعه‌یافته به‌طور معمول از هر 10 نیروی‌کاری که شغل رسمی خود را از دست می‌دهند، 6 نفر را پوشش می‌دهد، نسبتی که در اقتصادهای درحال‌توسعه یک به 10 است.
✏️ نتیجه اینکه بسیاری از دولتمردان جهان نوظهور می‌گویند امکان کپی‌برداری کامل از مدل کشورهای ثروتمند در تعطیلی فعالیت‌های اقتصادی وجود ندارد. در این رابطه عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، به‌تازگی در پیام توییتری گفت جنوب آسیا با دو انتخاب سخت بین «قرنطینه» برای کنترل ویروس و «اطمینان از اینکه مردم از گرسنگی نخواهند مُرد و اقتصاد فرونمی‌پاشد» مواجه است.
✏️ برخلاف ملت‌های ثروتمند، اقتصادهای نوظهور نمی‌توانند سیاست خانه‌نشینی بخش عمده نیروی‌کار خود را ادامه دهند، بنابراین مجبورند واقعیت تلخ داستان را قبول کنند. با توجه به صدمات تاب‌ناپذیر تعطیلی‌ها، این اقتصادها تنها جنگی نابرابر را علیه ویروس کرونا پیش خواهند برد.
(دنیای اقتصاد)