پایگاه خبری فولاد ایران -
✏️ نظام اقتصادی ما -اقتصاد بازار یا سرمایه‌داری- نظام برتری و تفوق مصرف‌کننده است. مصرف‌کننده حاکم است؛ یک شعار محبوب هست که می‌گوید «همیشه حق با مشتری است». تولیدکنندگان تحت این اضطرار قرار دارند، که آنچه را که مصرف‌کنندگان می‌خواهند، تولید کنند، و اجناسشان را به قیمتی که مصرف‌کنندگان از عهده‌ی پرداختش برآیند و حاضر به پرداختش هستند، به فروش رسانند. اگر بازرگان، سود حاصل از فروش را به تمام آنچه در فرایند تولید به کار رفته، بازنپردازد، فعالیت تجاری با شکست فاحشی روبه‌رو می‌شود. بنابراین، مصرف‌کنندگان در خرید با قیمت مشخص، سقف دستمزد پرداختی را به همه‌ی آن‌هایی که در آن صنایع مشغول‌اند، تعیین می‌کنند.
✏️ خریداران نه برای زحمت و سختی که کارگر متحمل می‌شود، و نه برای برای مدت زمانی که او صرف کار می‌کند. آن‌ها برای محصولات هزینه می‌کنند، برای هیچ یک هزینه‌ای نمی‌پردازند. ابزار بهتری که کارگر در شغل خود به کار می‌گیرد، کار بیشتری را در یک ساعت می‌تواند انجام دهد؛ در نتیجه پاداش بیشتری دریافت می‌کند. آنچه دستمزدها را افزایش می‌دهد و رضایت‌بخش‌ترین شرایط مادی را برای دستمزدبگیران پدید می‌آورد، بهبود و پیشرفت در زمینه‌ی تجهیزات فنآوری و تکنولوژیک است.
✏️ دستمزدها در آمریکا نسبت به دستمزدها در کشورهای دیگر بالاترند؛ زیرا سرمایه‌ی سرمایه‌گذاری‌شده به ازای هر کارگر بیشتر است، و به موجب آن، کارخانه‌ها در موقعیت بهتری برای به‌کارگیری ابزار و دستگاه‌های کارآمدتر قرار دارند. آنچه سبک زندگی آمریکایی نامیده می‌شود، نتیجه‌ی این حقیقت است که ایالات متحده، نسبت به کشورهای دیگر، موانع کمتری را بر سر راه ذخیره و انباشت سرمایه قرار داده است.
✏️عقب‌ماندگی اقتصادی کشورهایی نظیر هند، دقیقاً به این خاطر است که سیاست‌های آن‌ها هم از انباشت سرمایه‌ی داخلی، و هم از سرمایه‌گذاری خارجی جلوگیری می‌کنند. از آنجاکه سرمایه‌ی کافی وجود ندارد، کارآفرینان هندی از به‌کارگیری تعداد کافیِ تجهیزات مدرن باز داشته شده‌اند؛ بنابراین، نسبت به کارِ فرد در ساعت، تولید کمتری دارند و، به همین سبب، توانایی پرداخت سقفی از دستمزد را دارند، که در مقایسه با دستمزدهای آمریکا، به‌طرز تکان‌دهنده‌ای ناچیز است.
✏️ تنها یک راه وجود دارد، که به بهبود سطح زندگی برای دستمزدبگیران ختم می‌شود، یعنی افزایش در میزان سرمایه‌ی سرمایه‌گذاری‌شده. همه‌ی روش‌های دیگر، هرچند ممکن است محبوب باشند، نه‌تنها بیهوده‌اند، بلکه در واقع برای کسانی که ظاهراً قرار بود به آن‌ها سود برسانند، مضرند.
✍🏻 لودویگ فون میزس
اقتصاد به زبان ساده