پایگاه خبری فولاد ایران - مجمع جهانی اقتصادی در اجلاس سالانه داووس نمایندگان دولتی و تجاری را گرد هم آورد تا در مورد چگونگی حل و فصل اوضاع وخیم و بحرانی زیست محیطی به گفتگو بپردازند. این نشست همزمان با آتش سوزی ویرانگر جنگل های استرالیا بود. گفته می شود این آتش سوزی ها منجر به از بین رفتن نزدیک به یک میلیارد حیوان شده و موج جدیدی از آوارگان آب و هوایی را به وجود آورده است. این در حالی است که در این اجلاس نشانی از فوریت و الزام دیده نشد.
اما در این اجلاس بحث مهمی مطرح شد و آن این سوال بود که چه کسی یا چه چیزی مقصر این بحران است. دکتر جین گودال، محقق معروف، در این مورد اظهار داشت که رشد جمعیت بشر مسئول این امر است و اگر جمعیت بشر در سطح 500 سال پیش باشد، بیشتر مشکلات زیست محیطی دیگر وجود نخواهد داشت.
پل ارهلیچ و دونلا میدو در نظریه های خود به نام های "بمب جمعیتی" و "محدودیت های رشد" که به ترتیب در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 ارائه شد، نگرانی های خود در مورد افزایش جمعیت بشر و پیامدهای آن برای منابع طبیعی را عنوان کرده بودند. این عقیده که تعداد جمعیت جهان به شدت افزایش داشته، در استدلال های گروه های زیست محیطی نیز مطرح شده است.
اما در حقیقت جمعیت جهانی بشری به صورت تصاعدی در حال افزایش نیست و در واقع در حال کند شدن است و پیش بینی می شود که تا سال 2100 جمعیت جهان در حدود 11 میلیارد نفر تثبیت شود. مهمتر از همه، تمرکز بر روی تعداد جمعیت انسانی باعث انحراف از دلیل اصلی مشکلات زیست محیطی است و آن چیزی نیست جز ضایعات و نابرابری های ناشی از سرمایه داری مدرن و تمرکز بر رشد بی پایان و انباشت سود.
به گزارش فولاد ایران، انقلاب صنعتی که برای اولین بار افزایش سوخت های فسیلی را با رشد اقتصادی پیوند داد، در انگلیس قرن 18 رخ داد. انفجار فعالیت های اقتصادی که در دوره پس از جنگ با نام "رشد عظیم" از آن یاد می شود، باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای شد که عمدتا در قسمت شمالی کره زمین رخ داد. به همین دلیل است که کشورهای ثروتمندتر مانند امریکا و انگلیس که زودتر صنعتی شده اند، مسئولیت بیشتری در انتشار گازهای گل خانه ای بر دوش دارند.
در سال 2018، آلاینده های برتر این سیاره یعنی امریکای شمالی و چین، تقریبا نیمی از انتشار دی اکسید کربن جهانی را به خود اختصاص داده اند. در حقیقت، مقادیر نسبتا زیاد مصرف در این مناطق نسبت به همتایانشان در کشورهای کم درآمد باعث تولید بالای دی اکسید کربن بوده است، تا جاییکه حتی مازاد جمعیت سه تا چهار میلیارد نفر در کشورهای نوع دوم به سختی می توانند به این میزان دی اکسید کربن تولید کند.
از طرف دیگر، از تأثیر شرکت ها نیز نباید غافل شد. گفته می شود شرکت هایی که مصرف کننده سوخت های فسیلی هستند یک سوم انتشار گاز دی اکسید کربن در دنیا را باعث شده اند، این در حالی است که مدیران صنایع از اوایل سال 1997 در مورد تغییرات آب و هوا آگاه بوده اند.
منبع: Yahoo News