دهه خاص اقتصاد ایران (8)
پایگاه خبری فولاد ایران -
✏️نرخ بیکاری یکی از مهم ترین شاخصهای است که همواره مورد توجه مردم، کارشناسان و سیاستگذاران قرار دارد. اما نرخ بیکاری خود متاثر از شاخصهای دیگری میباشد که اصلی‌ترین آن، نرخ مشارکت اقتصادی است.
✏️نرخ مشارکت اقتصادی به زبان ساده نسبت افراد حاضر در بازار کار (مجموع شاغلان و بیکاران) به کل جمعیت در سن کار را نشان می‌دهد. درواقع نشان دهنده میزان عرضه نیروی کار است . معمولاً مردم عادی و رسانه ها توجه چندانی به این نرخ ندارند اما باید توجه داشت که تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی به صورت مستقیم بر نرخ بیکاری تأثیر می گذارد.
✏️مقایسه نرخ مشارکت اقتصادی ایران با کشورهای توسعه یافته نشان می‌دهد که فاصله زیادی بین این نرخ در ایران و اقتصادهای توسعه یافته و برخی کشورهای در حال توسعه وجود دارد. یکی از دلایل اصلی پایین بودن نرخ مشارکت اقتصادی در ایران، پایین بودن این نرخ در بین زنان است.
✏️میانگین بلندمدت نرخ مشارکت اقتصادی ایران تا پیش از دهه 90 معادل 38.1 درصد بوده است. در دهه 90 این نرخ روند صعودی به خود گرفته و میانگین نرخ در دهه 90 به 38.4 درصد برسد که 0.3 واحد درصد بیش از میانگین بلندمدت آن است. به دلیل شیب ملایم افزایش نرخ مشارکت اقتصادی، میانگین ان فاصله زیادی با میانگین بلندمدت پیدا نکرده اما ادامه این روند میتواند به بهبود میانگین نیز کمک کند
✏️جمعیت جوان کشور در سالهای گذشته مشغول تحصیل و سپس خدمت سربازی بوده اند اما اکنون آنها از تحصیل و مشغله های بعد تحصیل فارغ شده اند و در حال ورود به بازار کار هستند. این اتفاق سبب شده تا عرضه نیروی کار به مرور در دهه 90 رو به افزایش بگذارد و نرخ مشارکت اقتصادی صعودی گردد. البته عواملی همچون فضای مثبت پس از برجام، تغییرات فرهنگی و افزایش نقش آفرینی زنان و ... نیز بر افزایش عرضه نیروی کار موثر بوده است.
✏️این روند اگرچه مثبت است و میتواند فاصله بازار کار ایران با سایر کشورها را کم کند اما میتواند بر روی نرخ بیکاری تأثیر منفی بگذارد. یکی از دلایلی که اشتغالزایی صورت گرفته در دهه 90 تأثیر چندانی بر بهبود نرخ بیکاری نداشته است افزایش نرخ مشارکت اقتصادی میباشد.
💠سعید مسگری/روزنامه جهان صنعت