پایگاه خبری فولاد ایران –
🔺 فارین پالیسی نوشت: ... راهبرد ترامپ سه ویژگی کلیدی دارد و ابهام‌هایی در مورد آینده جایگاه اقتصادی ایالات متحده پدید آورده است. نخست اینکه تحریم‌های واشنگتن تهاجمی‌تر از همیشه دنبال می‌شود. براساس گزارش مؤسسه حقوفی گیبسون در سال ۲۰۱۸ میلادی، بیش از هزار و 500 فرد، مؤسسه و شرکت از سوی وزارت خزانه‌داری تحریم شده‌اند. این عدد نسبت به تحریم‌های سال ۲۰۱۷ میلادی به عنوان سال رکورددار تحریم‌ها حدود ۵۰ درصد افزایش یافته است.
🔺هنگامی که من در سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ میلادی در دولت اوباما به‌عنوان مسئول میز تحریم‌ها مشغول به کار شدم در هر زمان روی تحریم یک یا دو کشور تمرکز داشتیم. در دوره باراک اوباما و از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ میلادی، ایران اولویت دولت وی محسوب می‌شد. در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ میلادی، روسیه در کانون تحریم‌ها قرار گرفت. لذا سایر کشورها از اولویت اندکی برخوردار بودند.
🔺اما در دولت ترامپ، شاهد رویکرد تهاجمی علیه سه کشور ایران، ونزوئلا و کره‌شمالی هستیم. همچنین تحریم‌های حقوق بشری علیه کوبا، سوریه و روسیه نیز در حال پیگیری است.
🔺از سوی دیگر، دولت ترامپ نشان داده در بخش اقتصادی نیز از ابزار تحریم‌ها برای کنار زدن رقبا در شرایط رکودی حاکم بر اقتصاد دنیا بهره می‌گیرد. مثلاً الیگار اولگ دریپاسکا، مدیرعامل شرکت روسال به عنوان عرضه‌کننده ۶ درصد آلومینیوم دنیا در فهرست تحریم‌های واشنگتن قرار گرفته است. تحریم شرکت ملی نفت ونزوئلا با تولید روزانه 1.5 میلیون بشکه نفت در سال ۲۰۱۸ میلادی از اقدامات دولت ترامپ به شمار می‌رود.
میز نفت