پایگاه خبری فولاد ایران - آنکارا برای حمله به شمال سوریه، دو توجیه عمده ارائه کرده است:
۱- جا دادن حدود ۲ تا ۳ میلیون تن سوری(بیشتر عرب) در نوار مرزی تا عمق ۳۰ کیلومتری درون خاک سوریه؛
۲- ایجاد امنیت از راه دور کردن "ی پ گ" از مرزهایش و بریدن پیوند این واحدها با "پ ک ک"؛
البته گمانی نیست که همواره، به ویژه طی هفت سال اخیر، ترک ها گرفتار تحرکات تروریستی پر شماری بوده اند. ولی نسبت دادن آن به کردها، با وجود موزاییک عوامل پرشمار دخیل در آرایش سیاسی ترکیه، آسان نیست.
با این همه لشگر کشی اردوغان به نوار شمالی سوریه برای سرکوب کردها، دارای هفت پیامد استراتژیک خواهد بود:
۱- افزایش نفرت قومی
بی گمان کردها چنین حمله ای را در حافظه تاریخی خویش، به ستم های دیگر از آنکارا برخاسته خواهند افزود. رویکرد تاریخی کردها در این منطقه نسبت به ترکیه، به رویکرد و حافظه تاریخی ارمنی ها بی شباهت نیست. چنین چشم اندازی برای همزیستی نسل های آتی ترک-کرد فرخنده نیست؛
۲- تغییر ترکیب جمعیتی
با فرض استقرار ۲ میلیون تن در سرزمین های بیشتر کرد نشین، آن هم مهاجرین بیشتر عرب-ترکمان، در نوار مرزی حائل میان ترکیه-سوریه، به اغلب احتمال،تنش های قومی ماندگار خواهند شد. در درازمدت، دود این پدیده، چشم های آنکارا را تراخم زده خواهد کرد؛
۳- دور شدن از جوامع دمکراتیک
با چنین حمله ای هویت ترکیه به عنوان کشوری جنگ‌طلب شناخته شده و آنکارا را هر چه بیشتر از اروپا و پیوستن به اتحادیه اروپایی دورتر خواهد کرد. مهمتر این که تداوم جهت گیری ترکیه در این مسیر، آوازه آنکارا به عنوان حاکمیتی غیر دمکراتیک به عرش خواهد رسید؛
۴- توانمندتر شدن شوونیسم(ملی گرایی افراطی)
با چنین حملاتی امواج فاشیسم و شوونیسم، ترکیه را در خواهد نوردید. امروز پژواک این فاشیسم در سخنان"متین بالکان اوغلو" مفتی نزدیک به اردوغان، خطاب به سربازان ترک طنین انداز شد:
" اجازه ندهید یک کرد زنده بماند؛ کردهایی را که زخمی شده اند، به اسارت نگیرید؛ بی درنگ بکشید". شگفت تر آن که دادگستری ترکیه دستور داده، منتقدان داخلی این جنگ در ترکیه، تحت تعقیب قرار گیرند.
ناگفته نماند که پیش از این و در جریان مبارزه با داعش، کرد های سوریه نیز ستم های قومی پرشماری نسبت به اعراب و ترکمانان مرتکب شده بودند؛
۵- احیای سلفی گرایی
ضعیف شدن"روژاوا"، احتمال خیزش دوباره گروه های بنیاد گرای سلفی وابسته به اسرائیل را فزون تر خواهد ساخت. در چنین صورتی، خط مقدم آفند چنین گروه هایی آناتولی خواهد بود؛
۶- زوال اقتصادی
توانمندی اقتصادی ترک ها در چند دهه اخیر، موجب مباهات مسلمانان و حسادت و کینه دشمنانش شده است. اتفاقا پاشنه آشیل آنکارا نیز همین جا است. به گمانم نخستین دستاوردهای تداوم جنگ، خرد شدن گام به گام اقتصاد فاخر ترکیه خواهد بود؛
۷- دوری از اعراب
اردوغان و سیستم پویای اقتصادی ترکیه، گرانمایه ترین وزنه و نیروی همگرایی اعراب و مسلمانان به سوی آنکارا بوده است. هم چنین ایستادگی ترک ها در برابر زیاده خواهی آمریکا و اسرائیل.
اردوغان و ترکیه با نقض یکپارچگی سرزمینی کشوری عربی، نگرانی اعراب را نادیده انگاشته اند...
✍️یدالله کریمی پور