پایگاه خبری فولاد ایران -
در حال حاضر قربانی اصلی جنگ اقتصادی جاری واحد های صنعتی و تولیدی هستند زیرا تحریم ها از یکسو و فشار های مالیاتی کمر شکن دولت بر واحد های صنعتی و تولیدی از سوی دیگر تمام سرمایه گذاری های صنعتی ۱۰۰ سال اخیر در ایران را با خطر تعطیلی و افلاس و درماندگی مواجه کرده است به عبارت دیگر هدف از تحریم های امریکا فلج کردن بخش صنعتی و تولیدی بود و البته به این هدف نزدیک و نزدیک ترمی شود زیرا تحریم ها بخودی خود نمی توانست صنعت و سرمایه گذاری تولیدی را به بن بست برساند ولی بطور غیر مستقیم تحریم ها دولت را با کسری بودجه جبران ناپدیر مواجه کرده و دولت نیز بعوض تعطیلی سازمان ها و نهاد ها و خورندگان بودجه فشار مالیاتی را بر واحدهای تولیدی بطرز وحشتناکی افزایش داده بنابراین به دست و با سیاست های دولت تحریم ها موفق خواهند شد
چشم انداز رشد اقتصادی تا وقتی تحریم ها برقرار است تیره و تاریک است و بطور کلی فعالیت صنعتی و تولیدی عقلایی نیست
در حقیقت آثار سیاست های مالیاتی فعلی دولت در ایران یک دهه بعد آشکار خواهد شد و آن هنگام بیکاری و فقر و فرار هرچه بیشتر مغز ها و سرمایه ها افق پیش رو است با این وضع ایران بسمت قربانی کردن صنایع خود برای مقابله با تحریم ها می رود در حالیکه اقتصاد نحیف فردای ایران اراده ای در مردم باقی نمی گذارد تا از خود در شرایط بحرانی دفاع کنند در نتیجه فاصله اقتصاد ایران با بقیه ملل بیشتر و رتبه ایران به درجات پایین نظیر ونزوئلا کاهش خواهد یافت
در واقع ایران و ونزوئلا دو برادر تنی هستند با تفاوت های اندک
اقتصاد وسرمایه داری