پایگاه خبری فولاد ایران – در
هفته گذشته ارزش سهام ٢٤٤ شرکت بورس و فرابورس افزایش یافت .
٢٤٤ شرکتی که
ارزش سهام آنها افزایش یافت ٤١ هزار میلیارد تومان به بانکها و ٤٦ هزار میلیارد
تومان به بخش خصوصی بدهی دارند بر روی هم ٢٤٤ شرکت ٨٧ هزار میلیارد تومان بدهی
دارند .
دولت در سال
جاری به ٤ میلیون و ٤٠٠ هزار نفر شاغل و بازنشسته حقوق می دهد که جمع حقوق پرداختی
١٨٠ هزار میلیارد تومان است .
بدهی ٢٤٤ شرکتی
که مورد اقبال بخش خصوصی ایران واقع شده و سهام آنها در هفته گذشته خریداری شده
معادل نصف حقوق سالانه دریافتی شاغلین و بازنشسته های دولتی بدهی دارند.
حقوق پرسنل شاغل و بازنشسته دولت دو برابر بدهی
٢٤٤ شرکتی است که مردم برای خرید سهام آنها صف کشیده اند!؟
مردم برای خرید
بدهکار ترین شرکتهای بورسی صف خرید ایجاد کرده اند .
البته شاید این
به روحیه خیر خواهی عده ای ارتباط دارد و این عده تصور می کنند پرداخت بدهی ،
بدهکار ترین شرکتهای ایرانی وظیفه ملی است .
البته این
رفتار در ایران سابقه دارد ، بالغ بر ٥٢ در صد سپرده های بانکی به یک میلیون و ٢٠٠
هزار سپرده گذار تعلق دارد و پنجاه در صد وام های بانکی هم به ٢٠٠ شرکت بزرگ
پرداخت شده که به اظهار سیف رئیس قبلی بانک مرکزی نه اصل آن را پرداخت می کنند و
نه بهره آنها .
رئیس ماقبل
دایره نظارت بانک مرکزی تعبیر شیرینی از رفتار این ٢٠٠ شرکت داشت ، در مصاحبه ای
گفت اینها نه اصل وام را می دهند و نه فرع آن را و حداکثر از یک بانک وام جدید می
گیرند و به بانک دیگر می دهند که حاصل جمع مثبت آن برای بانکها صفر است .
در واقع پولدار
ترین مردم ایران ثروت خود را صرف خرید بدهی ٢٠٠ شرکت درب به داغون کرده اند که فقط
یک کار بلدند وام بگیرند و پرداخت نکنند .
اینکه پولدار
ایرانی ثروت خود را برای پرداخت بدهی ٢٠٠ شرکت بزرگ که قادر به پرداخت بدهی خود
نیستند هزینه کرده گواه روحیه خیر خواهی ثروتمند ایرانی است .
حالا همین
روحیه در بورس ورود کرده و دارد سهام شرکتهایی را می خرد که قادر به پرداخت بدهی
خود نیستند .
فردی از دوست اش ٢٠٠ هزار تومان طلب داشت و به دوست خود
مراجعه و طلب پول اش کرد ، بدهکار گفت تو ٢٠٠ هزار تومان از من طلب داری من هم ٢٠٠
هزار تومان به تو بدهکارم ؛ این به اون در ، طلبکار قانع شد و رفت
طلبکار فردا
بازآمد و به دوست خود گفت من حرف تو را متوجه شدم و قانع شدم اما فقط نفهمیدم ٢٠٠
هزار تومان من چه شد ؟
مطایبه در زبان
عرب گفتاری است که گوینده مرز شوخی و جدی را مخلوط می کند.
✍️محمد حسین ادیب