هژمونی امریکا، در خاک چین
پایگاه
خبری فولاد ایران -
🔺وحید حاجی‌پور|
تغییر زمین بازی سیاسی- اقتصادی کشورهای منطقه و تمایل بیشتر آنها به استحکام
روابط خود با بلوک شرق، با شکننده شدن روابط اقتصادی آنها با بلوک غرب همراه شده
است. حتی عربستان و امارات نیز حجم تجارت خود را با بلوک شرق به ویژه چین افزایش
داده‌اند، به‌طوری‌که عربستان در ماه گذشته میلادی روزانه 1.8 میلیون بشکه نفت به
چین صادر کرد و سبقت بلندی از روسیه گرفت.
🔺قطر هم
همکاری 13میلیارد دلاری خود با مسکو را کلید زده و پاکستان در حال تبدیل شدن به یک
شریک تجاری استراتژیک برای چینی‌هاست. با این وجود، هنوز برخی افراد نسبت به
همکاری‌های اقتصادی با چین بدبین هستند، در‌حالی‌که پکن رسماً اعلام کرده است به
خرید نفت از ایران ادامه می‌دهد تا مانع فروپاشی اقتصاد ایران شود.
🔺چند روز پیش
رویترز در گزارشی نوشت چین علاوه بر توسعه بندر گوادور، تأسیس یک پایگاه نظامی در
این کشور قصد دارد یک شهر چینی برای جمعیت نیم میلیون نفری بسازد که این جدای از
پروژه‌های دیگر است. پروژه‌هایی مثل بهسازی و احداث خط راه‌آهن، احداث بزرگراهی که
لاهور را به کراچی وصل می‌کند، بازسازی بزرگراه کاراکورام، وصل کردن شهر حسن
عبدالله به مرز خود، به‌روزرسانی خط راه‌آهن کراچی - پیشاور که قرار است تا پایان
سال 2019 برای قطارهایی که با سرعت 160 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند، به بهره‌برداری
برسد.
🔺در حقیقت،
این تحولات زیرساختی به‌علاوه چندین پروژه تولید برق که به سوخت‌های فسیلی وابسته
هستند، می‌تواند کمبود برق پاکستان را نیز برطرف کند، بخشی از ابتکار عمل چینی
برای جاده ابریشم است. این برنامه‌ها ماحصل سفر رئیس‌جمهور چین به پاکستان در سال
2015 است که در این سفر، 51 تفاهمنامه به ارزش 46 میلیارد دلار امضا شد تا به این
شکل، امریکا از مدار روابط اقتصادی با پاکستان کنار رود.
🔺این در
شرایطی است که برگزیت به اجرایی شدن نزدیک می‌شود و انگلیسی‌ها در حال آماده کردن
خود برای برقراری روابط دوجانبه با چین هستند. آیا لندن قصد دارد از کشتی متحد
استراتژیک خود یعنی امریکا خارج شود؟ بعید نیست، زیرا رقص همزمان در دو عروسی، یک
بازی معمول آنگولاساکسون‌هاست.
🔺جنگ غرب به
رهبری امریکا با ایران بعید است، چراکه متحد قابل‌اعتمادی در منطقه وجود ندارد؛ از
یاد نبریم این متحدان عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی یا پادوهایی هستند که کارهای کثیف
امریکا را اجرایی می‌کنند. بنابراین تحریک‌های آزاردهنده امریکا و متحدان غربی آن
ممکن است برای مدتی ادامه یابد، ولی اتحاد غربی دیگر، آن چیزی نیست که قبلاً بوده
و ایران هم به‌خوبی آن را درک کرده است.
میز نفت