پایگاه خبری فولاد ایران -

🔺وحید حاجی‌پور| چین، ایران و روسیه سه مشتری گاز ترکمنستان هستند؛ ایران و روسیه طی سه سال گذشته واردات خود از ترکمنستان را صفر کردند تا چین با تحمیل خواسته‌های خود به این کشور، گاز ارزان‌تری را دریافت کند. روسیه هم چندی پیش قرارداد جدیدی را برای واردات 5 میلیارد مترمکعب گاز در سال امضا کرد، با قیمت 11 سنت به ازای هر مترمکعب.

🔺روس‌ها قصد دارند این گاز را به اروپا صادر کنند؛ از سوی دیگر، چینی‌ها هم با متنوع سازی قراردادهای واردات گاز از کشورهای روسیه، قزاقستان و ازبکستان پالس خطرناکی را برای ترکمنستان ارسال کردند که ممکن است با پایان یافتن قرارداد خود با این کشور، منابع دیگری را برای واردات گاز انتخاب کند. چینی‌ها که با سرمایه‌گذاری خودشان، میادین گازی ترکمنستان را توسعه دادند با دریافت گاز از این کشور در حال تسویه حساب با این کشور و دریافت گاز ارزان هستند.

🔺ترکمنستان برای خروج از این بن‌بست و در سخت‌ترین شرایط اقتصادی خود، روی دو پروژه مهم دست گذاشته که مورد حمایت آمریکا و غرب قرار دارد. خط لوله ترنس کاسپین و تاپی. پروژه نخست بدون تردید به زودی نهایی نمی‌شود اما تاپی تبدیل به یک قرارداد شده است که می‌تواند نحات‌دهنده عشق آباد شود.

🔺بیش از 70 درصد از درآمدهای ترکمن‌ها از صادرات گاز است و بحران چنان در این کشور موج می‌زند که قیمت کالاهای اساسی این کشور به‌شدت افزایش پیدا کرده و برنامه جیره‌بندی غذا در حال اجراست. در چنین شرایطی که چینی‌ها و روس‌ها از عدم اجرای تاپی رضایت دارند، ایران هم می‌تواند در سطحی بالاتر از وزارت نفت مذاکرات را با ترکمنستان پیش ببرد و منافع خود را مانند روسیه و چین تامین کند.

🔺در گزارش زیر، اطلاعات مهمی در این باره ارائه شده است که نشان می‌دهد عدم اجرای خط لوله تاپی، چه منافعی برای سه کشور دارد و اگر تهران، اندکی زیرکی به خرج دهد به راحتی می‌تواند از این شرایط بیشترین بهره را ببرد. چه از این نظر که تجارت گاز با ترکمنستان را آغاز کند و چه آنکه می‌تواند قرارداد صادرات گاز به پاکستان را اجرایی کند. مهم این است که چه استراتژی از سوی دولت دنبال شود.

میز نفت