پایگاه
خبری فولاد ایران- در شرکت‌های بزرگ قراردادهای بلند مدت برای استخدام وجود دارد
ولی در شرکت‌های کوچک قرارداد با دریانوردان چند ماه ه است. چون بحث آموزش آن‌ها بسیار
سخت است و شرکت نمی‌تواند این هزینه‌ها را پوشش دهد. در رابطه با افسران ترجیح این
است که قراردادها بلند مدت است. روند کار برای
دریانوردان و افسران ایرانی به این شکل است که به ازای 30 روز کار در دریا، 17 روز
اسنراحت شامل حال وی می‌شود. برای کارهای فراساحلی مثل یدک کش، راهما و ... شیوه کار
اقماری است، یعنی دو هفته کار دو هفته استراحت.
🔺 فرض کنید طناب‌هایی
که برای بستن نفتکش به اسکله استفاده می‌شود، صدها هزار تن وزن نفتکش و محموله را تحمل
می‌کنند و اگر این طناب پاره شده و یا از کنترل خارج شود، می‌تواند خدمه کشتی را در
صورت اصابت به دو قسمت تقسیم کند. طنابی که تحت بالاترین کشش است. رها شدن این طناب
مثل رها شدن پرشرعت یک شمشیر تیز است.
🔺 اصولا بیشتر
خدمه‌های دریایی از شرق آسیا بویژه کشورهای هند و فیلیپین است همانگونه که بیشتر مهندسان
و خدمه موتورخانه روسی و اوکراینی هستند؛ این موضوع برای زمان فعلی نیست و بیش از یک
قرن است که اهالی شرق آسیا در حوزه حمل و نقل دریایی حضور پررنگی دارند چرا که در طول
قرن‌های اخیر به دلیل دسترسی به آب‌های آزاد، از این محل گذرایام می‌کردند.
🔺 چند سالی است
که کشتی‌ها مجهز به اینترنت شده‌اند؛ همین
موضو موجب ساده‌تر شدن ارتباطات خدمه و افسران با خانواده‌های خود شده است در حالی
که پیشتر برای برقراری ارتباط تلفنی با تفلن ماهواره‌ای از نفتکش، باید به ازای هر
دقیقه مکالمه یک دلار پرداخت می‌شد. اگر از بیرون هم می‌خواستند با کشتی تماس بگیرند
این هزینه هم معادل سه دلار برای تماس گیرنده بود.
🔺 کسی که قرارداد
می‌بندد باید 6 ماه روی کشتی باشد فارغ از اینکه کشتی چه مسیرهایی را می‌خواهد طی کند.
ممکن است طی 6 ماه کشتی 5 مسیر را طی کند و وقتی خدمه می‌توانند کشتی را ترک کنند که
قراردادشان به اتمام برسد. حق ماموریت ارزی باید پرداخت شود آن هم بر روی کشتی و هنگام
خروج ؛ این یک قانون جهانی است.
میز نفت