پایگاه خبری فولاد ایران- ذهنیت برخی
سیاستمداران این است که جیره‌بندی کالاها در دهه 60 سیاست درستی بوده و در شرایط تحریم و تورم باید
به همان سیاست‌ها بازگردیم.
غلامرضا
تاجگردون، رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفته است: «چندی قبل مجلس در جلسه‌ای
غیرعلنی به این موضوع پرداخت که کارت‌هایی دوباره به اقتصاد برگردد تحت القاب کوپن
پیشرفته یا مدرن. وزرا در لفافه و پنهانی و یواشکی بارها موافقت خود برای اجرایی
شدن این طرح را بیان کرده‌اند اما رئیس‌جمهور و دولت چندان اعتقادی به این موضوع
ندارد.»
الیاس حضرتی،
رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس، اخیراً اظهار کرده است: «نباید از کلمه کوپن بترسیم
چراکه کشور از کوپن در زمان جنگ تحمیلی ضرر نکرده و این کوپن‌ها می‌تواند تبدیل به
کالا شود.»
بهزاد نبوی،
رئیس ستاد بسیج اقتصادی در دوران جنگ، هم در گفت‌وگویی با خبرگزاری فارس گفته است:
«باید در زمینه نیازهای اساسی مردم، به نوعی رابطه پول و کالا را قطع کنیم... لازم
نیست مثل زمان ما کوپن روغن‌نباتی، قند و شکر را به مردم اعلام کنید، اما می‌توان
تعدادی کالا را با قیمتی مناسب و معین توسط یک کارت هوشمند در اختیار مردم قرار
داد.»
در همه جای
دنیا نقش سیاستمداران این است که موانع غیراقتصادی بهبود شرایط اقتصادی کشورشان را
برطرف کنند و در موضوعات اقتصادی نیز پیگیر اهدافی مانند کاهش تورم، افزایش رشد
اقتصادی و توزیع متناسب درآمد باشند. با این حال یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما در
سال‌های گذشته این بوده که سیاستمداران ما وارد عرصه‌هایی شده‌اند که در آن تخصص و
دانش نداشته‌اند، اما در آن عرصه‌ها خودشان به تنهایی تصمیم گرفته‌اند و هزینه‌های
گزافی به کشور تحمیل کرده‌اند.
وقتی
سیاستمداری توصیه به کوپنیسم می‌کند اولین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است
که در سال 1397 توان نظام سیاستگذاری و
اجرایی کشور به طور کامل صرف این شد که کالاها با قیمت پایین به دست مصرف‌کننده
برسد، چرا نتیجه برعکس بوده است؟
تجارت فردا