پایگاه
خبری فولاد ایران- امروز نشست بین‌المللی FATF با حضور نمایندگان ۲۰۵ کشور آغاز می‌شود و همچنان موضوع ایران لاینحل
روی میز مانده است و بیم آن می‌رود که پس از بحث و جدل‌های بسیار با جلسه امروز
کشورمان در نهایت به لیست قطعی سیاه این گروه وارد شود .بدبختانه ما بر سر یک دوراهی
باخت- باخت قرار گرفته‌ایم .اجرا و تعهد کامل این کنوانسیون آن‌طور که مخالفان آن
می‌گویند صدماتی دارد و عده‌ای را خودکار به تحریم می‌کشد و عدم اجرای آن پیوستن
ما به شبکه بین‌المللی بانکی را ناممکن می‌کند و بی‌شک فساد را گسترش خواهد داد.چه
کرده‌ایم که در آخرین گزارش و رتبه‌بندی جهانی فساد با شاخص ۲۸ در جایگاه ۱۳۸ دنیا
قرار گرفته‌ایم؟
چه کرده‌ایم که آخرین گزارش جهانی شفافیت می‌گوید ما در میان
۱۸۰ کشور دنیا با ۱۳۰ امتیاز از ۱۰۰ امتیاز بعد از قزاقستان، لیبریا، مالاوی،
مالی، نپال و گامبیا در جایگاه صد‌و‌سی‌ام قرار داریم. آیا این عادی است؟
گرچه هزینه‌های اقتصادی مستقیم فساد به خوبی با شناخت درآمده
اما هزینه‌های غیر‌مستقیم آن از طریق کند کردن رشد اقتصادی و تشدید نابرابری
درآمدها شاید مهلک‌تر و خسارت‌بارتر باشد. فساد گسترده اعتماد به دولت را کاهش می‌دهد
و معیارهای اخلاقی شهروندان را خدشه‌دار می‌سازد.
عضویت در گروه ویژه اقدام مالی و اعلام رسمی برای اجرای
مقررات آن ما را از سوءظن و بدگمانی دور می‌کند و به نظام بانکی ما اعتبار می‌دهد.
هر قدر هم در اجرای آن دچار مشکل باشیم و همه موارد را اجرا نکنیم وقتی با صدای
رسا اعلام کنیم که به نوعی به این کنوانسیون ملحق نمی‌شویم به نوعی اعلام می‌کنیم
ممکن است مبادلات غیر‌متعارفی در نظام بانکی ما انجام می‌شود و به قول حضرت علی(ع)
کسی که خود را در معرض موارد تهمت قرار دهد نباید کسانی را که به او سوءظن پیدا می‌کنند
سرزنش کند.آیا تحت FATF همه اسرار مالی و اطلاعات استراتژیک کشور افشا
می‌شود؟ پس چگونه در همین چارچوب یک ارتش به بزرگی داعش در چندین نقطه جغرافیایی
جهان تامین مالی می‌شد؟ آیا منابع مالی عظیم ناشی از قاچاق مواد مخدر و سلاح در
دنیا متوقف شده است؟ امروز کشورها در محافل و گرد میز حاضر و پرچم خود را افراشته
نگه می‌دارند ولی منویات خود را پیش می‌برند. مهم دور نماندن از قافله گفتمان و
تصمیمات جامعه جهانی است که اگر غیر از این بود فقط ایران و کره‌شمالی در نقشه
اعضای FATF با رنگ قرمز نشان داده نمی‌شدند و سوال مهم از آنها که تحریم‌ها را
دلیل برای نپیوستن به این کنوانسیون اعلام می‌کنند آن است که چرا ما قبل از تحریم‌ها
هم به این کنوانسیون نپیوستیم؟
در این هنگامه انتظار عمومی از مسوولان محترم آن است که اگر
به هر دلیلی رای به نپیوستن به این کنوانسیون است راه‌حل جایگزین برای ادامه حیات
اقتصادی فعالان اقتصادی ارائه شود. اگر به هر دلیلی به بقیه دنیا نپیوستیم و بر
اساس قوانین بین‌المللی عمل نکردیم و در نظام بانکی حذف شدیم جایگزین نظام بانکی
برای فعالان اقتصادی ارائه شود. اگر به هر دلیلی خواستیم تافته جدا‌بافته باشیم
برای فرد سرمایه‌گذار که به ایران آمده تا سرمایه‌گذاری، کارآفرینی و اشتغالزایی
کند و حالا امکان انتقال سود خود را ندارد راه‌حل جایگزین معرفی شود.
ما در دوراهی باخت- باخت قرار گرفته‌ایم .
دوراهی دعوا بر سر شفافیت مالی!
✍️ دکتر حامد
پاک‌طینت