پایگاه
خبری فولاد ایران - ناسیونالیسم اقتصاد ترامپی یک بازی دو
سر باخت است که در آن اقتصادهای آینده تحت سلطه چین یا امریکا قرار می گیرند و
مشخص نیست برنده کیست. به گزارش فولاد ایران، بزرگترین مخالفان این بازی تا کنون
شرکت های چند ملیتی امریکا و جمهوی خواهان کنگره بوده اند که نمی خواهند تعرفه ها
مانع کسب درآمد بیشتر آنها از سرتاسر دنیا باشد. پس آیا باید شیوه ناسیونالیسم
اقتصادی ترامپ را در پیش گرفت یا تجارت آزاد بدون محدودیت را؟ در دهه 1980 امریکا
گزینه سومی را مورد بحث قرار داد. و آن عبارت "سیاست صنعتی" بود که به
معنای به کار گرفتن رویه هایی در جهت بهره برداری بهینه از ظرفیت های موجود داخلی
است. مبنای سیاست صنعتی در واقع توافق احتمالی بین مردم و کسب و کار بود که نتیجه
آن ایجاد مشاغل با درآمد بالاتر و تمرکز بر بهترین بازده اجتماعی است. این نه
سیاست اقتصادی بر پایه عدم مداخله دولت بود و نه ناسیونالیسم اقتصادی.
سرمایه گذاری امریکا روی کارکنان خود و صنایع پیشرو نه تنها
مانع سرمایه گذاری مشابه در سایر ملت ها نبود بلکه در واقع به وجود آورنده رقابتی
مثبت نیز بود. اگر کارگران تمام ملت ها بتوانند بهره وری بیشتری داشته باشند و تمام
صنایع سودمند اجتماعی رشد کنند طبعا دنیا جای بهتری برای همه خواهد بود. اما
امریکا خواسته یا ناخواسته خود را تبدیل به ابرقدرت دنیا در صنعت و تکنولوژی کرده و
این نوع سیاست لزوما به نفع او نبود. سایر کشورها مثل آلمان و چین در مورد سیاست
های صنعتی خود بسیار هوشمندانه تر و بازتر عمل کرده اند. یک سیاست باز و آشکار
صنعتی می تواند به استراتژی رقابتی ملی تبدیل شود درحالیکه یک سیاست صنعتی مخفی تنها
دنبال کننده اهداف خاص است. شاید به همین
دلیل صنایع ملی امریکا سیاست صنعتی را در دهه 1980 زیرپا گذاشت چراکه این سیاست از
به دست آوردن پول های کلان بدون انجام هیچ کاری پرده برداری می کرد.
الیزابت وارن در طرح جدید خود به نام "پدرسالاری
اقتصادی" ماهیت جاه طلبانه سیاست صنعتی امریکا را تحت بررسی قرار داده و عدم
وفاداری شرکت های امریکایی به ملتی که در آن متولد شده اند را مورد نکوهش قرار می
دهد. او معتقد است اگر جهانی شدن به جای افزودن سرمایه بیشتر دولت ها با تمرکز بر
بهبود شرایط نیروی کار همراه باشد می تواند مثمرثمر باشد. او معتقد است جهانی شدن
امر مرموز دور از دسترسی نیست اگر امریکا منافع دولتی را بر منفعت کارگران ترجیح
ندهد. او می گوید اگر چین می تواند منابع ملی خود را صرف ارتقاء صنایع داخلی خود از
طریق برنامه "ساخت چین 2025" کند یا آلمان می تواند برنامه های اقتصادی
طرح ریزی نماید دلیلی ندارد که امریکا نتواند برنامه ریزی جامع برای صنایع پیشرو و
مشاغل پر سود در آینده داشته باشد.
منبع: Newsweek
موضوعات مرتبط: فولاد - قراضه - سنگ آهن - قیمت آهن آلات - تحلیل اخبار - اخبار اقتصادی