پایگاه
خبری فولاد ایران - به‌نظر می‌رسد آنچه این روزها تحت عنوان نظریه پولی مدرن
در ایالات‌متحده آمریکا مطرح شده در حقیقت چیزی جز توجیهی برای سیاست‌های
چپگرایانه پوپولیستی نباشد. هیچ سخن جدیدی در این نظریه به اصطلاح مدرن وجود
ندارد، اتفاقا کل آن نوعی بازگشت (ارتجاع) به‌نظریه خام‌اندیشانه کینزی است.
✍️ مشاوران
اقتصادی برنی سندرز، کاندیدای جناح چپ حزب دموکرات، به‌منظور جا انداختن وعده‌های
بلندپروازانه و پرهزینه وی درخصوص سیاست‌های زیست‌محیطی و بهداشت همگانی، در توجیه
اقتصادی منابع تامین مالی آنها به این «نظریه پولی مدرن» متوسل شده‌اند.
✍️ هسته مرکزی
این نظریه «مدرن» تاکید بر بدون پشتوانه بودن پول است و اینکه پول پدیده‌ای صرفا
دولتی است و سخن گفتن از تبدیل‌پذیری پول یا پول پایه طلا حرف‌های کهنه و از مد
افتاده است.
✍️ مدعیان
نظریه پولی مدرن می‌گویند دولت می‌تواند تا آنجا که ضرورت اشتغال کامل ایجاب می‌کند،
اقدام به چاپ پول کند و نگران بودجه متوازن و افزایش بدهی‌های انباشته دولت نباشد؛
چون نهایتا دولت به خودش بدهکار می‌شود.
✍️ این‌گونه
داوری درباره پول در تضاد با تفکرات برجسته‌ترین اقتصاددانان پولی و مسوولان نظام
پولی در جریان اصلی علم اقتصاد است.
✍️ مدافعان
نظریه پولی مدرن می‌گویند به‌دنبال اشتغال کامل با حفظ ثبات قیمت‌ها هستند. اما
تجربه سیاست‌های کینزی در دهه ۱۹۷۰ میلادی در غرب و دیگر کشورها نشان داد این خیال
خامی بیش نیست؛ یک‌بار که روند تورمی به‌دلیل اجرای سیاست‌های انبساطی راه بیفتد
دیگر نمی‌توان آن را متوقف کرد مگر با اجرای سیاست‌های انقباضی که موجب رکود و
بیکاری می‌شود.
✍️ به احتمال
زیاد می‌توان گفت نظریه پولی مدرن در محافل آکادمیک غربی و بدنه کارشناسی با اقبال
مواجه نخواهد شد و احتمال اجرای آن در کشورهای پیشرفته چندان زیاد نیست.
✍️ اما باید
مراقب تاثیر مخرب این‌گونه نظریات در کشور خودمان باشیم که تبلیغ و ترویج آن،
نتیجه‌ای مشابه ضرب‌المثل دادن تیغ به دست زنگی مست خواهد داشت.
(یادداشتی به قلم موسی غنی‌نژاد)