پایگاه
خبری فولاد ایران
- اگر فرض کنیم ایران، ترکیه، عربستان و امارات مسیر اقتصادی خود
را از مبدا مشترک در چهل سال پیش آغاز کرده‌باشند، اقتصاد ایران در میان این چهار
کشور همسایه، کمترین میزان انبساط اقتصادی طی چهار دهه اخیر را تجربه کرده‌است؛ آن
هم در شرایطی که ایران در مقایسه با کشوری چون ترکیه از مزیت بیش از هزار میلیارد
دلاری منابع نفتی طی این بازه زمانی برخوردار بوده‌است.
🔷 در حالی که
در حدود یک و نیم دهه پیش تولید ناخالص داخلی ایران، عربستان و ترکیه در محدوده‌ای
متجانس در نوسان بود، حالا میزان تولید ناخالص داخلی ترکیه به مجموع ارزش افزوده
ایجاد شده در اقتصاد ایران و عربستان طی یک سال می‌رسد.
🔷 اما چه
عاملی باعث شده تا زایش اقتصادی سرمایه‌گذاری در ایران و عربستان تا این حد با
ترکیه متفاوت باشد، آن هم در شرایطی که این دو کشور از مزیت چند ده میلیارد دلاری
منابع در مقایسه با ترکیه بهره‌مند هستند.
🔷 پاسخ این
سوال را باید در رویه‌ها و رفتارهای نهادینه‌‌شده‌ای جست‌وجو کرد که در اثر
حکمرانی دولت در اقتصاد این دو کشور نفتی ایجاد شده است. درآمد سرشار نفتی در این
کشورها، بیش از آنچه محوری برای حرکت بلندمدت اقتصاد این کشورها باشد، کانالی برای
تخصیص رانت‌های دولتی در اقتصاد است.
اقتصادنیوز👇