پایگاه
خبری فولاد ایران
- جواب این سوال بسیار مهم است. چون نه تنها نشان می دهد که چرا فقرا
کمتر به آینده فکر می کنند، بلکه دلیل اصلی ماندگاری فقرا در دام فقر نیز تا حدودی
به این موضوع وابسته است.
جواب این سوال در کتاب Poor Economics یا اقتصاد فقیر به شرح زیر بیان شده است.
کتاب به این داستان اشاره می کند که بسیاری از فقرای صحرا یا
کنیا در آفریقا، می توانند باپرداخت تنها
١٠ دلار، "پشه بند" خریداری کنند
و شبها فرزندانشان از گزند مالاریا، در امان باشند. ولی عده کمی از مردم حاضر به پرداخت
این می شدند! حتی در مقطعی این پشه بند ها به صورت رایگان در اختیار فقرا قرار می گرفت.
ولی باز برخی، اینها را برای استفاده های متفرقة تهیه می کردند و نه استفاده بابت جلوگیری
از گزند پشه مالاریا..!
مساله خیلی ساده است؛
"..فقرا به قدری درگیر مشکلات امروزشان هستند، که ذهن آنها دیگر ظرفیتی برای اندیشیدن به آینده ندارد..."
دقیقا مثل برخی ضرب المثل ها"... طرف شیش اش گروه هشت اش
است.."
💡 تا زمانی که
نتوانیم حداقل حاشیه امنیت را از نظر " درآمد" و " مهارت" و
"شغل" برای جامعه فقیر ایجاد کنیم، این امکان وجود دارد که حتی منابع کمکی، فقط صرف مشکلات موجود فقر شود و
فقیر(فقرا) در دام فقر باقی بمانند.
برای خروج از دام فقر، یک نیروی بیرونی می تواند با انرژی مضاعف،
دام و چرخه منفی فقر را (حتی به صورت مقطعی) بشکند و فرصتی برای آموزش، کسب مهارت و
سرمایه گذاری برای آینده فراهم کند.
ابراهیم نژاد
🗝مشاوران کسب
و کار 🗝