مقاومت‌ها در برابر طرح یک لیتر بنزین

پایگاه خبری فولاد ایران - سال‌های سال است که بین ۵۰-۱۰۰ میلیارد دلار یارانه انرژی، عمدتا به جیب دهک‌های ۸-۱۰ می‌رود و دود می‌شود و آلودگی تولید می‌کند و صدای خیلی از معترضین فعلی در نمی‌آید و اعتراضی به آن نمی‌شود. حال که بلاخره بعد از نزدیک دو دهه بحث، یک قدم کوچک و ناقص برداشته شد که همین یارانه کمی‌ برابرتر بین مردم ایران تقسیم شود و آن خانواده روستایی ساکن ایلام و جوان بیکار ساکن یاسوج و کپرنشین سیستان هم همان قدر یارانه بنزین دریافت کند که SUVسوار شمال تهران، صدای خیلی ها در آمده است.

این صداها و اعتراضات برای من اصلا عجیب و دور از انتظار نیست. هر بار که در دفاع از طرح «یارانه برابر برای همه ایرانیان» نوشتم، این جمله را هم گفتم که «دهک ۸-۱۰که برنده وضعیت موجود و بازنده تغییر وضع فعلی است، چون به رسانه دست‌رسی دارد و صدایش بلند است به انواع شیوه‌ها در مقابل این تغییر مقاومت خواهد کرد».

آدم‌های نجیب و محروم دهک ۱-۴ صدا ندارند، دست‌رسی به رسانه ندارند، در فضای کارشناسی حضور ندارند، نمی‌توانند مثل دهک‌های بالا مقاومت در مقابل تغییر را تحت لعاب «اثرات تورمی این طرح»، «یارانه برابر به ایرانیان گداپروری است»، «کوپن‌فروشی دهه شصت»، «یارانه به مردم باعث تنبلی می‌شود» و امثال آن پوشش بدهند. تنها شانس شنیده شدن صدای‌شان ما هستیم. اگر به «مردم» متعهد هستیم باید بازتاب صدای نشنیده آنان باشیم تا شاید آن‌ها هم سهمی از این سفره ۵۰ میلیارد دلاری - که حق ملی‌شان است - به دست بیاورند.

حامد قدوسی