پایگاه
خبری فولاد ایران - موسی غنی نژاد در گفت و گو با تجارت فردا می‌گوید:
🔹در دنیای امروز،
روابط اقتصادی میان کشورها دیگر از روابط محلی و منطقه‌ای فراتر رفته و به روابط
جهانی تبدیل شده است. بنابراین ایران هم باید روابط اقتصادی خود را با کشورهای
همسایه و منطقه و هم با سایر کشورهای دنیا بهبود بخشد تا بتواند رشد پایداری داشته
باشد. امروز اقتصاد دنیا جهانی شده و هیچ کشوری نمی‌تواند به صورت منزوی رشد داشته
باشد. به عنوان مثال چین در 40 سال گذشته رشد چشمگیری داشته و این رشد در سایه
بهبود روابط اقتصادی حاصل شده است. این در حالی است که این کشور از نظر مواضع
سیاسی و ایدئولوژیک، همچنان مواضع کمونیستی دارد و رویکرد تقابل و نفی به لحاظ
سیاسی و حتی نظامی با کشورهای غربی را حفظ کرده ولی در این خصوص سیاست همزیستی
مسالمت‌آمیز را برگزیده است. اما در حوزه اقتصادی، مقامات چینی اقتصاد را باز کرده
و روابط گسترده‌ای با بسیاری از کشورهای دنیا برقرار کرده‌اند و این موجب تحول
مهمی در اقتصاد چین شده و آن را طی چند دهه گذشته به دومین قدرت بزرگ اقتصاد جهانی
تبدیل کرده است. بنابراین انتظار می‌رفت ایران نیز بتواند سوای مسائل ایدئولوژیک،
روابط اقتصادی خود با دنیا را به وسیله دیپلماسی اقتصادی بهبود بخشد. متاسفانه در
ایران، روابط اقتصادی و دیدگاه‌های سیاسی به شیوه نادرستی به هم گره زده شده و
همین موضوع باعث شده تا گسترش روابط اقتصادی با موانع متعددی مواجه شود. در حال
حاضر نیز مشاهده می‌شود بخشی از منتقدان دولت روحانی مجدداً بر این مسائل تاکید
کرده و بر سر راه بهبود روابط خارجی مانع‌تراشی می‌کنند. برای مثال می‌گویند ایران
نباید وارد معاهدات مربوط به FATF یا CFT شود. از نظر من این رویکرد اشتباه است. چراکه اگر ایران وارد این
معاهدات نشود نمی‌تواند روابط اقتصادی خارجی خود را بهبود بخشد.
🔹ایران اگر
بخواهد با کشوری نظیر روسیه روابط دوجانبه بانکی داشته باشد باید به قواعد FATF پایبند باشد. روس‌ها رسماً اعلام کردند تا زمانی که ایران وارد FATF نشود نمی‌تواند روابط تجاری دوجانبه خود را گسترش دهد. بنابراین اگر
بخواهیم حتی با کشورهای همسایه خود نیز روابط دوجانبه اقتصادی برقرار کنیم ناگزیر
به ورود به FATF هستیم چراکه همه کشورها به جز ایران و کره شمالی
در این معاهده حضور دارند. از سوی دیگر مخالفان دولت صراحتاً اعلام نمی‌کنند که
فایده وارد نشدن به FATF یا امضا نکردن CFT برای ایران چیست یا وارد شدن به آن چه زیانی دارد. آنها به زیان‌هایی
اشاره می‌کنند که کاملاً ساختگی است.
🔹بدون شک شرط
لازم برای بهبود روابط اقتصادی بین‌المللی ورود به این معاهدات بین‌المللی است.
اما وارد شدن به FATF و امضا کردن CFT اگرچه شرط لازم است ولی کافی نیست. شرط کافی این
است که ما اصلاحات داخلی خود را به درستی انجام دهیم. این دو موضوع را نباید به هم
گره زد. ورود به FATF کاری است که ما باید الزاماً انجام دهیم اما
برای توسعه اقتصاد و ورود سرمایه‌گذاران خارجی به کشور باید اصلاحات دیگری هم در
داخل اقتصاد کشور انجام داد. به هر حال شرایط اقتصاد داخلی ایران باید به نحوی
باشد که سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری ترغیب شوند نه اینکه شرایط کلان اقتصادی به
قدری بی‌ثبات و پرتلاطم باشد که هیچ فردی تمایلی به سرمایه‌گذاری نداشته باشد.
🔹توازن باید
به این شکل تعریف شود که اقتصاد داخلی هر کشور جدا از اقتصاد جهانی و روابط بین‌الملل
نیست. توازن به معنای پیوستگی است. یعنی وقتی از اقتصاد ایران سخن می‌گوییم نمی‌توانیم
آن را جدا از اقتصاد جهانی بدانیم. یکی از مهم‌ترین منابع ارزی و بودجه‌ای ایران
از نفت حاصل می‌شود و نفت تنها در اقتصاد جهانی معنا پیدا می‌کند. ما نمی‌توانیم
چهار میلیون بشکه نفت تولید کرده و فقط آن را در داخل مصرف کنیم. چنین رویکردی چه
فایده‌ای برای ما خواهد داشت؟ مساله نفت تنها یک نمونه از دلایل پیوستن به اقتصاد
جهانی است. پیشرفت چشمگیر در زمینه تکنولوژی‌ها و حوزه‌های دانش‌بنیان نیز مستلزم
حضور در عرصه اقتصاد جهانی است. بنابراین نمی‌توان اقتصاد داخلی و جهانی را از هم
تفکیک کرد.
اکونومیست فارسی