پایگاه
خبری فولاد ایران - مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس در شرایطی انتقاد از دو
برابر شدن زمان و هزینه اجرای پروژه‌های پارس جنوبی را رد می‌کند که وزیر نفت و
حتی شخص وی بارها نسبت به این موضوع انتقادات جدی وارد کرده‌اند.| روزی که دولت یازدهم کار خود را آغاز کرد، وزیر
نفت گفت مشکل پارس جنوبی پول است، اما اندکی بعد گفته شد مشکل اصلی در تأخیرهای به‌وجود
آمده مدیریت پروژه است. با تغییر ترکیب مدیریت پارس‌جنوبی کارها به کندی پیش رفت
تا ثابت شود مدعیان دیروز عملکردی بدتر از دوره پیشین خود داشتند، اما هر چه که
بود فازهای متعددی راه‌اندازی شد.
🔺 با راه‌اندازی
فاز 12، فاز 15 و 16، فاز 17 و 18، فاز 19، فاز 20 و 21 تولید گاز پارس‌جنوبی به
600 میلیون مترمکعب نزدیک شد تا در مراسم‌های افتتاح این پروژه‌ها، دیگر کسی به
شرکتهای ایرانی انتقادی وارد نکند و این شرکت‌ها نماد موفقیت و نتیجه اعتماد به
توان داخل معرفی شوند!
🔺 در
انتخابات ریاست جمهوری 96 حسن روحانی و اسحاق جهانگیری بارها از برابر شدن تولید
قطر و ایران گفتند؛ روی این مانور دادند که در سال 92 میزان تولید از پارس‌جنوبی
285 میلیون مترمکعب بود و امروز این رقم به 600 میلیون متر مکعب رسیده است. سیاسی‌کاری
محض به حدی بود که اذهان عمومی در حال باور این القای غلط بودند که وزارت نفت با
یک چوب جادویی، تولید را به این رقم رسانده، در‌حالی‌که حقیقت چیز دیگری است.
🔺 اصولاً در
پارس‌جنوبی دو دیدگاه وجود دارد؛ دیدگاه نخست می‌گوید شرکتهای ایرانی باید در
کنار شرکتهای خارجی کارگری کنند و پروژه‌ها باید میان شرکتهای خارجی پخش شود.
طرفداران این دیدگاه دست روی دست می‌گذارند تا روزی که شرایط برای حضور شرکتهای
خارجی مهیا شود، به بیان ساده‌تر، طرفداران این دیدگاه در شرایطی می‌توانند به
توسعه فکر کنند که شرایط عادی باشد و هیچ مشکلی وجود نداشته باشد.
🔺دیدگاه دوم
اما بر این باور است در شرایط تحریم و جنگ اقتصادی، باید از توانمندی شرکتهای
ایرانی بهره برد. به همین دلیل بود که در دولت گذشته توسعه پارس‌جنوبی به شرکتهای
ایرانی سپرده شد، زیرا چاره دیگری نبود. شرکتهای خارجی ایران را ترک کرده بودند و
تنها راه برای برداشت سریع‌تر از پارس‌جنوبی بهره‌گیری از شرکتهای ایرانی بود که
البته با کج‌سلیقگی همراه بود.| اما به هر شکل آن تصمیم باعث شد تا کار با سرعت
بیشتری دنبال شود و بیشتر پروژه‌ها با پیشرفت فیزیکی بالای 70 درصد به دولت یازدهم
تحویل شود. دولت یازدهم نیز با تکمیل این فازها، تولید گاز از پارس‌جنوبی را به
بیش از 580 میلیون مترمکعب رساند. در واقع طرفداران دیدگاه نخست، نانِ نتیجه
دیدگاه دوم را میل کردند.
🔺اگر تفکر
حاکم بر وزارت نفت امروز، در آن دوران حاکم بود هیچگاه قراردادی امضا نمی‌شد؛
چراکه این تفکر تنها برای کار در شرایط سفید و بدون مشکل پرورش یافته و قدرت
«تصمیم‌گیری» در شرایط سخت را ندارند. نمونه عملکرد دیدگاه نخست را می‌توان طی پنج
سال اخیر مشاهده کرد که تنها یک قرارداد در پسابرجام با شرکت توتال امضا شد که این
شرکت نیز با شروع تحریم امریکا ایران را ترک کرد تا باز هم منابع کشور معطل این
دیدگاه شود.
🔺حالا که
اوضاع طبق میل این گروه نیست، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس با تغییر 180 درجه‌ای
موضع خود از عملکرد شرکتهای ایرانی دفاع می‌کند و معتقد است با وجود نقایصی در
اجرای پروژه‌ها، اما توانمندی این شرکت‌ها چند برابر شده و این مهم می‌تواند خلأ
شرکتهای خارجی را پر کند. عقیده‌ای که پنج سال زمان برایش صرف شد تا وزارت نفت به
آن پی ببرد!
میز نفت