پایگاه
خبری فولاد ایران
بخش اول:
تورم: نرخ رسمی تورم
نزدیک به 37 درصد است و این نرخ در یک سال گذشته بیش از 20 درصد بوده است. البته
تخمین های غیر رسمی این نرخ را بین 50 تا 60 درصد بر آورد کرده اند. این ارقام بر
اساس نرم ترین تعارف ابرتورم شرایط کنونی را ابرتورم طبقه بندی می کند ولی با همه
این احوال ما هنوز به نرخ تورمی که بصورت گسترده بعنوان ملاکی برای سنجیدن ابر
تورم استفاده می شوند نرسیده ایم.
چشم انداز وضعیت تورم مبهم و نامعلوم است. در طول سال گذشته
هیچگونه اقدامات خاصی برای جلوگیری از بالا رفتن نرخ تورم انجام نگرفته است که می
تواند به منزله ادامه این روند تلقی شود. مجلس اجرای قانون هدفمندی یارانه ها را
به تأخیر انداخت که همین مسئله شاید کمکی برای نگاه داشتن نرخ تورم درسطح کنونی
بود.
صندوق جهانی پول پیش
بینی کرده است که در سال اینده نرخ تورم مقدار بسیار کمی کاهش یابد و در حول و حوش
34 درصد باقی خواهد ماند. این پیش بینی احتمالا با فرض اینکه پرداخت یارانه های
نقدی افزایش نخواهد یافت و دولت هم رشد نقدینگی را کنترل خواهد کرد صورت گرفته
است. در صورتیکه این تصورات درست نباشند نرخ تورم مسیر صعودی خود را ادامه خواهد
داد.
رشد: در حال حاضر رشد تولید ناخالص داخلی منفی است. یعنی ما
در رکود اقتصادی به سرمی بریم. با عدم دسترسی به آمار درست و شفاف و با اقتصادی که
تا این حد توسط دولت کنترل می شود سنجش میزان کساد و یا رکود اقتصادی دشوار خواهد
بود. اگر برای این بررسی به گزارشات بین المللی رجوع کنیم می توان گفت که ما هنوز
به آن مرحله از نزول نرسیده ایم که نتوانیم در یکی دو سال آینده به 5 درصد رشد
گذشته برگردیم.
در هر صورت اگر این
رکود اقتصادی در سال آینده ادامه پیدا کند، امکان برون رفت از این وضعیت کمتر
خواهد شد. معمولا اگر این مسئله به سرعت حل نشود کسادی اقتصادی تا سال ها ادامه
خواهد داشت. در بعضی از موارد، همچون ژاپن در دهه 90 میلادی، کسادی اقتصاد باعث
بازگشت رشد بلند مدت به نقطه صفر و سقوط چند درصدی ان برای یک دهه و یا بیشتر می
شود.
بیکاری: نرخ رسمی بیکاری در کشور بیش از 16 درصد است که این
نرخ در بعضی از استان ها به 15 و یا 20 درصد هم رسیده است. با توجه به تعریف دولت
برای اشتغال که شامل افرادی که کارهایی پایین تر از سطح تخصص شان انجام می دهند و
افرادی که ماه ها حقوقشان را دریافت نکرده اند نیز می شود احتمالا نرخ واقعی
بیکاری بالاتر از این میزان است.
حتی طبق امار دولتی نیز از هر هشت نفر یک نفر نمی تواند کار
پیدا کند و یک سوم از متقاضیان کار برای مدتی در سال گذشته بی کار بوده اند. ما تا
این لحظه شاهد اعتراضات کارگری جسته گریخته و محدودی بوده ایم لیک کشورهای دیگری
که دارای نرخ بیکاری مشابه هستند و حتی نرخ تورم پایین تری دارند با اعتراضات و
ناارامی های جدی تری روبرو شده اند.
نگاهی به ساختار جمعیت نشان می دهد که هر ساله تعداد
نیروهایی که به بازار کار وارد می شوند بیشتر از تعداد نیروهایی است که از بازار
کار خارج می شوند و این مسئله باعث می شود که پایین اوردن نرخ بیکاری دو چندان
دشوار شود. پایین آوردن نرخ بیکاری مستلزم ایجاد مشاغل جدید نه تنها برای افراد
بیکار بلکه برای افرادی است که تازه وارد بازار کار می شوند.
ادامه دارد......
✍️مجیددهقانی