پایگاه
خبری فولاد ایران - وحید حاجی پور| رویترز به نقل از منابع آگاه خود خبر داده
است که شرکت CNPC چین قصد دارد از توسعه فاز 11 پارس جنوبی کنار کشیده و ایران را ترک
کند. خبری مهم که با واکنش وزیر نفت هم همراه شد و زنگنه در برنامه گفت‌وگوی ویژه
خبری از برخورد قانونی با این شرکت خبر داد.| فاز 11 پارس جنوبی مرزی‌ترین فاز
میدان گازی پارس جنوبی است که داستان توسعه آن از سال 1378 آغاز شد و نزدیک به 20
سال است که معطل مانده و در این بین، قطر با اعتماد به کم‌کاری دولت‌های ایران، به
برداشت از این میدان مشغول است. فاز 11 به‌اندازه دو فاز استاندارد پارس جنوبی است
و بهره‌برداری از آن، از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و است.
🔺در دوره
اصلاحات، شرکت فرانسوی توتال برای توسعه این میدان اعلام آمادگی کرد اما نزدیک به
یک دهه، همه‌چیز را روی هوا نگه داشت و درنهایت از سوی شرکت ملی نفت ایران کنار
گذاشته شد. پس از توتال، کار به چینی‌ها و شرکت CNPC واگذار شد اما این شرکت هم هیچ گام مثبتی برای توسعه این فاز برنداشت.|
در دولت دهم تصمیم گرفته شد چینی‌ها نیز
از این فاز تفریق شوند و کار به شرکت‌های ایرانی واگذار شود. شرکت پتروپارس وظیفه
توسعه این میدان را بر عهده گرفت و در سال 92 با ساخت یک جکت، آماده حفاری چاه‌های
گازی در این فاز شد. همه‌چیز برای آغاز عملیات توسعه این فاز آماده بود اما تغییر
دولت باعث شد یک اتفاق تلخ روی دهد.
🔺وزیر نفت در
جلسه‌ای که با رکن‌الدین جوادی مدیرعامل وقت شرکت ملی نفت و برخی مسئولان شرکت نفت
و گاز پارس داشت، دستور داد پتروپارس از این پروژه خلع ید شود و جکت ساخته‌شده
برای آغاز حفاری، اوراق شود. باوجود اصرار مدیران نفت برای توسعه این فاز توسط
شرکت پتروپارس، اما وزیر نفت آغاز کار را متوقف کرد به این بهانه که توسعه فاز 11
نیازمند فنّاوری‌های روز است و باید توسط شرکت‌های خارجی انجام شود.
🔺هم‌زمان با
مذاکرات هسته‌ای، توتال برای توسعه فاز 11 برگزیده شد و همه‌چیز در انتظار روزی
ماند تا برجام حاصل شود و با نسل جدید قراردادهای نفتی به نام IPC،
توتال طی یک قرارداد شیرین توسعه این فاز را بر عهده بگیرد. توتال با سهام 50
درصدی رهبر کنسرسیومی شد که سهم شرکت CNPC 30 درصد و سهم شرکت پتروپارس
20 درصد بود. این ترکیب به معنای حضور سه شرکت خارجی و داخلی بود که طی دو دهه
گذشته قرار بود فاز 11 را به مدار توسعه بیاورند.
🔺مجموع
مذاکرات میان وزارت نفت با شرکت توتال، در اردیبهشت 96 به یک قرارداد ختم شد اما
چند ماه پس از امضای این قرارداد، توتال با مواضعی چندپهلو، نگرانی‌های بسیاری را
برای عقیم ماندن دوباره توسعه فاز 11 ایجاد کرد. سرانجام توتال ایران را ترک کرد و
طبق قرارداد، چین صاحب 50 درصد سهام این شرکت در این قرارداد شد.
🔺حالا چینی‌ها
نیز به دلیل تحریم‌های آمریکا این قرارداد را ترک خواهند کرد و دوباره شرکت
پتروپارس صاحب صد در صد این قرارداد خواهند شد. خوب دقت کنید؛ اتفاقی که امروز رخ‌داده
است عیناً همان اتفاقی است که طی دو دهه اخیر تجربه‌شده است اما هیچ‌یک از تصمیم
سازان از آن درس نگرفتند، از یک سوراخ دو بار گزیده شدیم و درنهایت، کار به نقطه‌ای
رسید که در سال 92 به آن دست‌یافته بودیم.
🔺فاز 11 نیاز
به پالایشگاه ندارد و تنها در بخش دریایی نیازمند سرمایه‌گذاری است؛ نهایت رقم
موردنیاز برای توسعه بخش دریایی این میدان در فاز نخست کمتر از یک میلیارد دلار
بود اما وزارت نفت، اجازه این کار را به بهانه‌های مختلف به شرکت‌های ایرانی نداد
و امروز مجبور است کاری را انجام دهد که باید سال پنح سال پیش انجام می‌داد.
🔺تاریخ تکرار
شده است، بازهم غرب و شرق این فاز را رها کردند و قطری‌ها بسیار شادمان هستند؛
امروز وزارت نفت که برابری تولید ایران و قطر را در برداشت از پارس جنوبی دستاورد
خود می‌داند، به‌خوبی آگاه است این موفقیت حاصل کار شرکت‌های ایرانی مانند پتروپارس،
اویک، قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا و ... است که در دوران تحریم کار را به‌پیش
بردند ولو با مجموعه‌ای از نقایص و اشکالات.
🔺اگر وزارت
نفت اجازه می‌داد شرکت پتروپارس که متعلق به خود این وزارتخانه است، حفاری چاه‌های
فاز 11 را آغاز کرده و گاز را با خط لوله به پالایشگاه‌های گازی می‌رساند، امروز
حداقل 40 میلیون مترمکعب گاز به مجموع تولید گاز کشور افزوده می‌شد. وزارت نفت اما
خدمت بزرگی به قطر کرد و دوحه امروز با آسودگی خاطر به برداشت از میدان مشترک پارس
جنوبی مشغول است.
🔺حالا چه کسی
باید پاسخگوی این سوء مدیریت باشد؟ آیا منتقدان به قطر خدمت کرده‌اند یا مسئولان
حاکم؟ آقای جهانگیری معاون اول رئیس جمهور باید به این پرسش پاسخ دهند چراکه گفته
بود عده‌ای در ایران از کشورهای همسایه پول می‌گیرند تا مانع توسعه صنایع نفت و
گاز در ایران شوند!
میز نفت