پایگاه
خبری فولاد ایران
- سلام خدمتتان عرض کنم:
امروزه از طریق نمک زدائى از آب دریا روزانه بیش از ١٤
میلیون متر مکعب آب شیرین در جهان تولید مى شود ،که بیش از ٥٠٪ آن به خاورمیانه
تعلق دارد، یعنى در کشورهاى عربستان،قطر،کویت،بحرین،امارات روزانه بیش از ٧ میلیون
متر مکعب آب شیرین تولید مِى شود. و در قیمت تمام شده آب شیرین تولیدى نزدیک به
٤٠٪ هزینه تولید مربوط به مصرف انرژى است. در تمام کشورهائى که صنعتشان با محوریت
بخش خصوصى توسعه یافته است دولتها خود را موظف به ایجاد زیر ساخت ها مى دانند و با
سرمایه گذارى دولتى در ایجاد زیر ساخت ها و بدون تحمیل هزینه آن به بخش
خصوصى،زمینه و بستر کار را براى سرمایه
گذارى بخش خصوصى فراهم مى آورند.ضمن تاکید بر این نکته که نه تنها از آب دریا بلکه
از هر آب غیر شرب مى توان آب شرب تولید کرد . ولى محوریت قریب به اتفاق آب شیرین
کن هاى دنیا بر اساس استفاده از آب دریا شکل گرفته است. حال بحث این است، که دولت بیاید و انرژى سوخت را ارزان
و حتى رایگان بدست سرمایه گذاران علاقمند به احداث واحد هاى آب شیرین کن برساند ،
تا هم انگیزه اى براى سرمایه گذاران در این بخش حاصل شده ،و هم بخشى از آب شیرین
مناطق جنوب تامین گردد و هم سرمایه هاى ملى در بخش صنعت کشور فعال گردد. و اگر بحث
گاز فلر بعنوان سوخت مطرح شد مقصود استفاده رایگان از سوخت فلر بود ،به این معنى
که دولت سرمایه گذارى کند( بحث زیر ساخت
ها) و انرژى سوختى گاز فلر را رایگان ( یا قیمت خیلى نازل) به دست سرمایه
گذاران بخش خصوصى برساند تا اینکه سرمایه گذارى در این بخش
با توجیه اقتصادى قابل قبولى براى بخش خصوصى شکل بگیرد. موفق باشید
در بخش دوم عرایضم به پیام تحت عنوان( آقاى جعفرى ممتاز
گرجستان) موارد زیر خدمتتان تقدیم مى گردد:
الف- انتخاب نوع آب براى شیرین سازى و براى قابل شرب نمودن
بستگى به فاکتور هاى مختلفى دارد، منجمله ؛ نوع ناخالصى هادر خوراک کارخانه، هزینه
سرمایه گذارى و هزینه خالص سازى و تولید،
سهولت دسترسى و ... . آنچه که هم اکنون در میان همه کشورها بخصوص کشورهائى مانند
عربستان ،قطر ،بحرین ، عمان ،امارات که کشورهاى نفت خیز هستند و بعنوان یک رؤیه
صنعتى جا افتاده و رایج است استفاده از آب دریا براى تولید آب شیرین و آب قابل شرب
است. و این کشورها مانند کشور ما دسترسى کامل به آب بدست آمده از چاههاى نفت و گاز
دارند،ولى براى فرآیند نمک زدائى صرفاً آب
دریا را مورد استفاده قرار داده اند. در هر حال با بررسى فنى و اقتصادى مى توان هر
نوع آبى را( بعنوان جایگزین آب دریا) بعنوان خوراک واحد هاى نمک زدائى مورد مطالعه
قرار داد.
ب- میزان انرژى لازم براى تولید یک متر مکعب آب با کمتر از
1000ppm نمک ،از آب دریا با حدود 35000ppm نمک محلول ، حدوداً معادل یک کیلو وأت ساعت ( معادل حدود ٨٦٠ کیلو کالرى) است. و براى یک
واحد با ظرفیت تولید پنج هزار متر مکعب آب
شیرین در روز معادل پنج هزار کیلووات ساعت انرژى مورد نیاز است. و قاعدتاً بخش
عمده این انرژى، انرژى حرارتى بوده و از طریق سوخت و مواد نفتى جهت تقطیر آب دریا و مصارف دیگر
مى بایستى تامین گردد.
ج-ظرفیت تولید این واحد ها از نظر تکنولوژى تولید محدودیت
ندارد، و یکى از شاخص ها در تعیین ظرفیت این واحد ها رسانیدن آب شیرین و آب شرب به
مردم مناطق مربوطه بوده و بر اساس سرانه مصرف عمومى آب شیرین( براى شستشو) و آب
شرب( براى نوشیدن و استفاده در مواد
خوراکى) تعیین مى گردد.
د- امروزه با پیشرفت تکنولوژى ،براى تولید آب شیرین از آب
دریا علاوه بر استفاده از انرژى حرارتى براى تقطیر آب دریا و استحصال آب شیرین، از
روش هاى ترکیبى بصورت زیر نیز استفاده مى شود:
1- Clarification and filtration as pretreatment
2- Reduction of salinity by Reverse Osmosis
3- Final treatment by heating
ه- لازم به تاکید
است که هدف اصلى از مطرح شدن انرژى حرارتى از طریق گاز هاى فلر پالایشگاهى( با پیش
فرض سرمایه گذارى دولت در فراهم سازى زیر ساختار ها و قابل عرضه نمودن انرژى حاصله
به مصرف کنندگان صنعتى) فقط و فقط بحث تامین سوخت
ارزان ( یا تامین سوخت رایگان )
براى مصرف کنندگان صنعتى مورد بحثمان بوده است. و از آنجائى که تامین آب براى دولت
ارزش استراتژیک دارد، ارائه هر گونه راه کارى ،از هر منبعى که بتواند انرژى ارزان
را در اختیار سرمایه گذاران در این صنعت بگذارد کمکى به اعتلاى بخشى از صنعت کشور
نموده و قدمى مثبت در تامین ضرورى ترین نیاز انسان، یعنى آب ،خواهد نمود. موفق
باشید
جعفری ممتاز گرجستان:
سلام جناب آقای رمضانی با توجه به موضوع مطرح شده فوق چند پرسش
به ذهنم رسید گفتم با شما مطرح کنم:
۱- در پلت فرم‌هایی که رطوبت گاز گرفته می شود، آب حاصل از این
فرایند را راحت تر می توان شیرین سازی کرد
یا آب دریا را؟ و آب حاصل از اینگونه فرایندها چه تفاوتهایی با آب دریا دارد؟
۲- در زمان حفر چاه های نفت و گاز در دریا وقتی به آب می رسیم
معمولا آب شیرین است یا شور؟ چه امکاناتی برای تصفیه نیاز دارند؟ و آیا شیرین سازی
و تصفیه آنها راحت تر از آب دریاست؟
۳- حرارت تولید شده در فلر برای شیرین سازی چه میزان آب ناشی
از فرایند رطوبت گیری و یا آب دریا کافی است؟
۴-اگر با استفاده از حرارت فلرها آب را به بخار تبدیل کنیم چه
استفاده های از آن می شود بعمل آورد و چه میزان صرفه اقتصادی دارد؟ بخار تولیدی را
تا چه مسافتی می توان انتقال داد؟ آیا از این بخار برای احیای چاه ها و افزایش میزان
برداشت هم می توان استفاده بعمل آورد؟
۵- آیا می شود از یک روش ترکیبی برای شیرین سازی آب شور استفاده
کرد یعنی بخشی از طریق فیلتراسیون و بخشی از طریق حرارت؟ چه سهولت هایی ایجاد می کند؟
علاوه بر امکان پذیری آیا اقتصادی هم هست؟
۶- در زمان حفر چاه نفت و گاز در خشکی وقتی به آب می رسیم عموما
آب شیرین است و یا شور؟ تصفیه آنها به چه روشهایی صرفه اقتصادی دارد؟
۷- از تصفیه خانه های
سیار بر سر چاه های نفت و گازی که به آب می رسند می توان استفاده کرد؟ حداقل امکانات
اینگونه تصفیه خانه ها چه باید باشد و آب تولیدی آنها برای چه مصارفی مفید است؟
۸- حرارت ناشی از سوخت گازهای ترش در فلرها چه میزان است؟ این
میزان حرارت برای چه صنایع و فعالیت‌هایی قابل استفاده است؟ چه روشهایی برای انتقال
این حرارت وجود دارد؟ هر روش چه مسافتی را با کمترین افت حرارتی می تواند طی کند؟
۹- در یک میدان نفتی یا گازی در خشکی بطور متوسط فاصله بین فلرها
چقدر است؟ حداکثر فاصله فلرها و حداقل فاصله آنها چقدر است؟ در چه فاصله و شرایطی می
توان انرژی آنها را متمرکز کرد؟
۱۰- در میدان‌های نفتی و گازی در دریا فاصله فلرها بطور متوسط
چقدر است؟ حداقل و حداکثر فاصله فلزها در میادین دریای چه میزان است؟ در چه فواصلی
و چه شرایطی می توان انرژی آنها را متمرکز کرد؟
توسعه مهندسی پروژه ها،تجارت بین الملل