توسعه شگرف چین مرهون دزدی و چپاول آمریکاست، نه سخت‌کوشی چینی

 پایگاه خبری فولاد ایران - (بخش دوم) این به لطف حضور نیروی دریایی آمریکا در اقیانوس آرام، شرکای تجاری چین در این قلمرو حضور دارند. چین ابدا نباید دچار این توهم بشود که، استیلای اقتصادی اش بر شرکایش، مرهون استیلای ژئوپولیتیکی بر آنهاست. نیروی دریایی آمریکا حاضر در اقیانوس آرام ، راه را باز کرده است و شرکای چین به راحتی در این آبها رفت و آمد می‌کنند و با او تجارت دارند و سرمایه گذاری چین را جذب میکنند.

🌀فرمول آمریکا برای موفقیت که از همان بدو امر تاسیس کشور آمریکا پایه گذاری شد؛ مبتنی بر چند جزء است. آمریکا همیشه یک چیز را به کودکان و دانش آموزان آموخته است. اینکه؛ در هر روز هر فرصت تکنولوژی غالب که بدستشان می‌رسد؛ را در هوا بقاپند و کمال بهره را از آن ببرند. یک زمانی در آمریکا نیاز به ماشین پنبه پاک کنی بود. آنجا بود که لازم دیده شد در سطح جهان مدارس آموزش ابتدایی راه اندازی شود. یک زمانی در آمریکا نیاز به تاسیس کارخانه احساس شد. آنجا بود که در سطح جهان دبیرستان راه اندازی شد. یک زمانی در آمریکا نیاز به علم کامپیوتر احساس شد. آنجا بود که دانشگاههایی در سطح جهان تاسیس شد. و اینک که آن کامپیوتر دیروز به دیتاهای غول پیکر و هوش مصنوعی امروز بدل شده است، آموزش علم نهایت ندارد.

🌀آمریکا همیشه آرزو داشته است بهترین زیرساخت ها را داشته باشد، یعنی بهترین جاده ها را، بهترین فرودگاهها را و بهترین مخابرات را. همیشه آرزو داشته است با بودجه دولت، بهترین تحقیقات بنیادین انجام بگیرد تا مرزهای علم شکسته شود و شرکتهایش بتوانند هرچه بهتر و سریعتر نوآوری کنند. بهترین قواعد و مقررات وضع شود تا از طرفی هم مشوق تولید کنندگان برای ریسک پذیری باشد و از طرفی هم دستان آنها را برای بی مبالاتی باز نگذارد.

🌀آمریکا همیشه آرزو داشته است بازترین نظام مهاجرتی را داشته باشد تا از این طریق هم کارگران پرانرژی که فاقد مهارت بالا هستند را جذب کند و هم افراد با انگیزه خطرپذیر دارای هوش قوی را.

🌀سرانجام آنکه؛ ما همیشه پایبند به اصول و ارزش های جهانی آزادی و حقوق بشر ماندیم. همیشه هزینه ای فوق‌العاده برای ثبات جهانی پرداخت کرده‌ایم و خودمان بزرگترین ذینفع این نظام جهانی بوده‌ایم. ما همیشه متحدانی پایدار داشته‌ایم . هیچگاه هیچ همسایه ای را و هیچ مشتری ای را مرعوب نکردیم. اما چین، کرد. تمام قوت و وزن آمریکا؛ وام‌دار 'نظام دمکراتیک' و 'طبقه سیاسی' است. این دو بازو؛ همواره در لحظات حساس و کلیدی؛ راههایی را برای سازش و برای تجدید عناصر مدل رشد ما پیدا میکند.

🌀امروز، ما در یک وضعیت دیگر هم قرار داریم که در گذشته در آن نبودیم و آن؛ برخورداری از حق وتو است. فرانسیس فوکویاما دانشمند آمریکایی علوم سیاسی این شایستگی را "وتوکراسی" می نامد. یعنی این که دو حزب ملی سیاسی ، غالبا همدیگر را وتو می کنند و جلوی سرمایه گذاری مجدد بر روی فرمول موفقیت ما را میگیرند.

🌀این جنگ تجاری فقط زمانی می‌تواند پایانی خوش داشته باشد که چین در مورد تمام ارکان موفقیت صادقانه عمل کند. ترامپ هم لازم است که درمورد تمام ارکان موفقیت آمریکا شرافتمندانه عمل کند. آمریکا می تواند صدها تن امتیاز تجاری از چین کسب کند. اما؛ اگر آمریکا از همه آن ضوابط و قواعدی که عامل بزرگ شدنش هستند فاصله بگیرد، هرگز به یک رشد پایدار و جامع نخواهد رسید.

🌀با نیم نگاهی به این جنگ تجاری پیچ در پیچ، بجاست به چین یادآوری شود: "این صرف سخت کوشی نبود که شما را به این جایگاه رفیع رساند. این نرده‌های حصار که شما پشت سر هم چیده اید، یک حقوق مستمری جاودانه نیست که شما مجاز باشید برای ابد از آن برداشت کنید. نظام اقتصاد جهانی که شما در آن رشد کرده اید و پرورش یافته‌اید را، شما نساخته اید. این نظام را، بزرگترین مشتری و بزرگترین رقیب شما ساخته است یعنی؛ آمریکا".

🌀به ترامپ هم باید یادآور شد: "آمریکا از وجود یک فرمول و قاعده ای بزرگ شد که هر رئیس جمهور بزرگ آمریکا به آن جانی تازه می بخشد و در آن سرمایه گذاری می کند. اما تو این کار را نکردی. تو در حال حاضر داری یک سری از عناصر کلیدی این قاعده را تضعیف می کنی و عامدانه از آن غافل می شوی. این عناصر همان موضوعات، مهاجرت، متحدان، احکام و قوانین و مقررات هستند.

🌀در مجموع، من از این بابت نگرانم که آمریکا تمام حواسش را معطوف به این کرده که چین؛ کیست و دارد سعی می کند به چه چیزی تبدیل شود، اما غافل از آن مانده است که 'ما که هستیم و چطور به اینجا رسیدیم". بزرگ ترین تهدید علیه اقتصاد آمریکا و آینده آمریکا نیز؛ همین است. (پایان بخش دوم)     

منبع: کانال اکونومیست فارسی- ‌ @economistfarsi