پایگاه
خبری فولاد ایران - تصیمیم دولت ترامپ در بیرون آمدن
از برجام در نگاه اول به منزله اقدامی داخلی و یا مخالفتی با مصوبات دولت قبلی به
شمار می رفت. ممکن است همین نگرش در مورد تحریم های پنجم نوامبر علیه ایران نیز صدق
کند، اما مایک پومپئو در اظهارات اخیر خود هدف این استراتژی را "فشار
حداکثر" علیه ایران بیان کرد. مشکل اینجاست که این استراتژی نیز عملا کارایی
چندانی نخواهد داشت و درگیریهای غیر ضروری و مخرب به همراه خواهد آورد.
به گزارش فولاد ایران،
پمپئو در اظهارات خود ایران را کشوری متخاصم و جاه طلب در مورد
تجهیزات هسته ای معرفی می کند و اظهار می کند خروج از برجام بخشی از یک طرح گسترده
برای مقابله با ایران و کاهش نفوذ آن در افغانستان، عراق، سوریه، لبنان و یمن است.
وی می گوید این مواضع سخت گیرانه احتمالا منجر به توافق هسته ای دیگری بهتر از
آنچه در دولت اوباما در سال 2015 امضا کرد خواهد بود. این استراتژی تهاجمی ظاهرا
کارآمدتر از استراتژی تدافعی خواهد بود. این نوع طرز فکر دشمنان را ببرهای کاغذی
تصور می کند که می شود به راحتی و با حداقل هزینه آنها را متوقف کرد همانطور که از
سال 1914 تا جنگ عراق در سال 2003 جواب داده است.
پومپئو دلیل عقب نشینی ترامپ از توافق هسته ای را امنیت ملی
امریکا و متحدان یا شرکای امریکا می داند و اظهار می کند به واسطه این توافق دست
ایران از عراق و سوریه کوتاه نمی شود. وی مشکل اصلی با ایران را برنامه هسته ای می
داند و شرط توافق با ایران را محدودیت هر گونه برنامه هسته ای و راکتور پلوتونیوم،
محدود کردن تعداد سانترفیوژها و کاهش غنی سازی اورانیوم اعلام می کند. این در حالی
است که خروج یک جانبه امریکا از توافق هسته ای سایر امضاء کنندگان این توافق را نیز
به دردسر انداخته و آنها بخصوص اتحادیه اروپا را به دنبال راهی به منظور کمک به
ایران و کاهش تاثیر تحریم های امریکا علیه ایران واداشته است.
به این ترتیب، "فشار حداکثر" دولت ترامپ علیه
ایران را می توان در دو دیدگاه بررسی کرد. یکی اینکه ایران انگیزه های قوی در
مقاومت علیه فشارهای امریکا دارد و دوم اینکه تضمیمی برای موفقیت دولت ترامپ در
این راستا وجود ندارد و احتمال کسب امتیاز توسط تهران در این بین بعید نیست. نظر
پومپئو و سایر اعضای دولت ترامپ در اعمال فشار بیشتر به ایران در جهت کسب امتیازات
بیشتر عملا غیر عملی و خارج از علوم سیاسی مدرن است چراکه در دهه های اخیر اعتبار
نقشی مهمی در سیاست بین الملل دارد و این در مورد قدرت های کوچک نیز صدق می کند.
به عبارت ساده تر، سازگاری امروز نتیجه بیشتری برای فردا دارد.
مشکل دوم که دولت ترامپ با آن مواجه است ناتوانی آن در حفظ
تعهداتش است. هیچ تضمینی در باقی ماندن دولت ترامپ در توافق دوم خود با ایران وجود
ندارد ضمن اینکه ترامپ ید طولایی در عدم پایبندی به تعهدات خود دارد از جمله توافق
با کره شمالی و همینطور قوانین بهداشتی، بدتر از همه اینکه هیچ مانعی برای ترامپ
برای پایبندی به تعهداتش وجود نداشته است.
استدلال دیگری به پومپئو مطرح می کند تهدید امنیت امریکا
توسط ایران و حمایت ایران از خشونت در افغانستان، عراق، لبنان، سوریه، یمن و غزه
همچنین سازمان های تروریستی مثل حزب الله و تروریست های اروپاست اما امریکا نیز
درحالیکه با داعش و القاعده در حال مبارزه است با چین و روسیه نیز دچار چالش شده.
پس آیا ایران می تواند بزرگترین تهدید برای امنیت ملی امریکا باشد؟ و امریکا می
تواند با تمامی این چالش ها همزمان مبارزه کند؟ جواب خیر است. هرچند امریکا کشور
قدرتمندی است اما نمی تواند همیشه و همه جا با همه مبارزه کند. آنچه مسلم است
مهمترین تهدید برای امنیت امریکا در حال حاضر چین است و امریکا می بایست به دنبال
راهی برای جدا کردن ایران از مدار چین و روسیه باشد همانطور که نیکسون و کیسینجر
در سال 1971 مصر را از فضای شوروی بیرون کشیدند.
منبع: Newsweek
موضوعات مرتبط: فولاد - قراضه - سنگ آهن - قیمت آهن آلات - تحلیل اخبار - اخبار اقتصادی