مرکز خدمات فولاد ایران- قیمت ها در بازار جهانی فولاد رو به رشد است. از ابتدای سال 2010 قیمت ها حدود 25 تا 35 درصد افزایش یافت و هنوز رو به رشد است. به عنوان نمونه فولاد سازان ژاپنی قصد دارند قیمت ماه ژوئن ورق گرم خود را برای مشتریان کره ای به 750 تا 780 دلار هر تن فوب افزایش دهند. در حالی که در فصل اول خوشحال بودند که به قیمت 560 تا 580 دلار هر تن فوب دست یافته اند. در هر حال سرعت رشد قیمت ها خیلی بالاست. در دو هفته اخیر قیمت مقاطع در خاور میانه و قیمت ورق گرم در اروپا بیش از 100 دلار هر تن افزایش یافت.
در دیگر بخش های بازار جهانی فولاد افزایش قیمت ها کمتر از 50 دلار هر تن نبوده. این روز ها کارشناسان به این نکته اشاره دارند که آخرین باری که چنین رشد قیمتی در بازار فولاد جهان مشاهده شد مربوط به نیمه اول سال 2008 بوده که در پی آن سقوط شدیدی مشاهده شد. حال این نگرانی وجود دارد که هر لحظه قیمت ها سقوط کنند چراکه شرایط چنین حادثه ای مهیاست. در سال 2008 افزایش قیمت ها به دلیل رشد واقعی تقاضای محصولات فولادی بود. تقاضا به دلیل وام های کم بهره بیش از حد بالا رفت. ولی شرایط امروز بازار فولاد جهان آن طور نیست. تنها در چند کشور محدود مصرف فولاد از دوره قبل از بحران بالاتر رفته که چین یکی از آنهاست. این کشور از سال 2008 با بالابردن سرمایه گذاری های دولتی به مبارزه با بحران رفت و در این راه موفق بود.
در اکثر کشور ها هنوز فاصله زیادی با سطح نیمه سال 2008 دیده می شود. هنوز بخش ساخت و ساز بحران زده است و احتمالا از سال آینده رو به بهبود می رود. هنوز بسیاری از شرکت ها مجبورند سرمایه گذاری ها را کاهش دهند. دسترسی بسیاری به وام ها هنوز غیر ممکن بوده حتی بخش های اقتصادی از جمله ساخت و ساز های تجاری چنین مشکلی دارند. نرخ بیکاری در کشور های غربی از اوایل سال 2009 دیگر بالا نرفت و با سرعت خیلی پایینی کاهش یافت و دیگر جهان به اندازه دوره قبل از بحران نیاز به فولاد ندارد.
با همه این شواهد افزایش قیمت ماه مارس بدون پیش زمینه امکان پذیر نبود. اول این که فولاد سازان جهان سال جدید را با خوش بینی به آینده آغاز کردند. در دو ماهه اول، زمانی که مشخص بود این افت همچنان ادامه دارد برخی کشورهای اروپایی با کسری بودجه مواجه بودند و در خاور میانه دولت ها از پروژه های بزرگ حمایت نکردند در نتیجه تقاضای محصولات فولادی نزدیک به صفر بود. موجودی انبارها با آغاز بهار به طور چشمگیری کاهش یافت و در نتیجه تقاضا بالا رفت. در ماه مارس جنب و جوش بهاره آغاز شد و به کمبود فولاد انجامید. در نتیجه فولاد سازان دلایل کافی برای افزایش قیمت به دست آوردند. قیمت قراضه بالا رفت و انتظار افزایش قیمت سنگ آهن، کک و فولاد در فصل دوم ، شرکت های فولادی را به وحشت انداخت. در نتیجه افزایش 150 تا 200 دلار هر تن قیمت محصولات فولادی نسبت به اواخرسال 2009 یک الزام شد. این کار تقریبا انجام شده ولی مشکل اینجاست که کمبود موجودی که به دلیل افزایش قیمت ها رخ داده موجب بالا رفتن سطح تولید شده است. در این بین امروزه 500 میلیون تن در سال ( یعنی حدود یک سوم ) ظرفیت تولید جهان مازاد مصرف است. شاید این آمار دقیق نباشد ولی تولید فولاد که در سال 2009 کاهش یافت در ماه های اخیر افزایش یافته. بسیاری از کارخانه ها در ماههای فوریه و مارس به سطح تولید قبل از بحران باز گشتند. باید گفت که افزایش تقاضای فولاد در ماه های اخیر در اغلب کشور ها موقتی است. به محض این که مصرف کننده ها و تجار انبار ها را پر کنند دست از خرید برداشته و قیمت ها مجددا کاهش می یابد. در نتیجه ظرفیت تولید مازاد می گردد. برخی کارشناسان در انتظار دوره رکودی در ماه های ژوئن تا جولای هستند و برخی معتقدند این امر نزدیک پاییز رخ می دهد. به هر حال کسی متعجب نمی شود که افزایش شدید ماه مارس به ثبات یا افت قیمت ماه می یا حتی آوریل تبدیل شود.
علاوه بر این مسائل، شرایط به واکنش مصرف کننده ها نیز بستگی دارد. در فوریه قیمت ها علی رغم تقاضای خیلی پایین تنها مقدار کمی کاهش یافت. کاهش قیمت پاییز 2009 خیلی بیشتر از این بوده گرچه نسبت به رکود سال 2008 خیلی کمتر بود. به نظر می رسد با توجه به تجربه سال 2008، فولاد سازان سعی می کنند محصولات خود را زودتر بفروشند گرچه این به افزایش تقاضا کمک نمی کند. به همین دلیل قیمت ها پس از آن که به سطح مشخصی رسید، به آرامی کاهش خواهد یافت ولی در کل بالا می ماند.