آیا پالایشگاه سازی در ایران سود ده نیست؟

پایگاه خبری فولاد ایران - بزرگترین پالایشگاه‌ها و پتروپالایشگاه‌های دنیا در اختیار کشورهایی است که منابع نفت و گاز ندارند، یا به میزان بسیار کم از این نعمت خدادادی بهره مندند. برای مثال ژاپن و کره به ترتیب 98 و 100 درصد از نفت خام پالایش شده در پالایشگاه‌های خود را وارد می‌کنند. همچنین آلمان و ایتالیا به ترتیب 96 و 93 درصد از ظرفیت پالایشی خود را از طریق واردات تامین می‌کنند.

🔺 اما در کشور ما جمله معروف «پالایشگاه سازی سود ده نیست» 20 سال است که کشور را در این زمینه راکد نگه داشته است و همین مسئله موجب می‌شود که آمریکا گاه‌به‌گاه به تحریم نفتی ایران دست بزند. سوال اینجاست که آیا واقعا پالایشگاه سازی برای ایران سود ده نیست و برای سایر کشورها سودده است؟!

🔺 بخشی از پاسخ این سوال در نسل جدید پتروپالایشگاه‌های توسعه یافته در جهان است. پتروپالایشگاه واحدی است که از ادغام پالایشگاه و پتروشیمی و ساخت واحدهای فرآیندی آنها در کنار یکدیگر به وجود آمده است و سوددهی بالاتری نسبت به پالایشگاه دارد. اما در ایران پالایشگاه‌ها قدیمی هستند و عمر متوسط پالایشگاه‌های ایران به 60 سال می‌رسد.

🔺بر‌اساس گزارش‌های منابع بین‌المللی بزرگ‌ترین پروژه‌های پتروپالایشی آینده جهان عبارتند از:

- تکمیل ساخت پارک شیمیایی الجبیل عربستان به ارزش 20 میلیارد دلار

- سرمایه‌گذاری ۹ میلیارد دلاری شرکت چند ملیتی دانگوت در نیجریه

- سرمایه‌گذاری مشترک ۱۰ میلیارد دلاری شرکت چینی نورینکو و شرکت آرامکو عربستان، سرمایه‌گذاری ۲۵ میلیارد دلاری در استان ژجیانگ در شرق چین و همچنین ساخت مجتمع ۲۴ میلیارد دلاری در جزیره چوسان.

- پروژه ۴۰ میلیارد دلاری شرکت ملی نفت هند در استان باهارات

- پروژه ادغامی پتروپالایشی پتروناس مالزی به مبلغ ۲۷ میلیارد دلار

- پروژه ۱۳ میلیارد دلاری شرق دور روسیه

- پروژه ۱۶ میلیارد دلاری الزور کویت

- پروژه ۶ میلیارد دلاری مشابه در منطقه الدقم عمان.

میز نفت