پایگاه
خبری فولاد ایران - مخالفت با
FATF مطلقاً
ربطی به کمک هایمان به گروه های مقاومت ندارد. مگر الآن که به این سازمان‌ها یا هر
سازمان دیگری کمک می‌شود، از طریق نظام بانکی انجام می‌شود؟
🔹جالب است که بدانید فرآیند
الحاق به FATF، چهار سال پیش از برجام آغاز شده است و هیچ ارتباطی
با برجام ندارد. بنابراین آقایان اصولگرا اگر صداقت دارند، بفرمایند کجا بودند آن زمان
که در دولت اصولگرا لایحه تهیه و ارائه کردند. حتی برنامه عملیاتی این الحاق در سال
1390 تهیه و به تصویب نهایی رسید.
🔹پس مشکل کجاست؟ مشکل در
قاچاق کالا و مواد مخدر و رشوه و پورسانت و امثال این است.
🔹یک خانم خانه‌دار در بلوچستان
طی سه سال 710 میلیارد تومان گردش پول داشته است. FATF این را نمی‌پذیرد. معتقد
است آن خانم باید توجیه قابل قبول مناسبی برای این گردش پول ارائه کند و اگر نکرد،
مجرم است. در نمونه دیگر یک کودک 5 ساله گردش مالی 100 میلیارد تومانی داشته است. هنگامی
که شبکه این روابط را پیدا کرده‌اند، 2 هزار و 800 میلیارد تومان گردش مالی حول همین
زن یا کودک بوده است.
🔹روشن است که اینها همه پول
سیاه است. تمامی فساد موجود در کشور در ذیل و درون شبکه پولی در بانک‌ها گردش دارد.
این ارقام نجومی را که نمی‌توان اسکناس کرد و با چمدان جابه‌جا کرد. همه اینها در شبکه
بانکی جابه‌جا می‌شود. FATF اجازه این جابه‌جایی‌ها را نمی‌دهد، لذا روشن است
که چرا با این الحاق مخالفت می‌شود. با این
حال مسأله اصلی مخالفت آقایان نیست.
🔹مسأله این است که باید مسئولیت
این اقدام خود را بپذیرند. در جهان کنونی فقط ایران و کره شمالی بیرون از دایره
FATF هستند.
🔹اقتصاد کره شمالی با این
وضع سر می‌کند و مشکلی ندارد ولی ایران نمی‌تواند و نمی‌باید هم بیرون باشد. مشکل اینجاست
کسانی که می‌توانند تهدید به رد این لایحه کنند، چرا مسئولیت تبعات آن را نمی‌پذیرند؟
اختلال خرید و فروش کالا با جهان خارج، نقل و انتقال پول و... که ریشه بخش مهمی از
مشکلات ما است، ریشه در همین نگرش دارد.
🔹چگونه به خود حق می‌دهیم
که اعمال قدرت و اعمال نظر کنیم ولی نتایج فاجعه‌بار آن را نپذیریم؟ بارها و بارها
گفته‌ام که شکاف میان قدرت و مسئولیت از هر چیز دیگری برای سیاست زیانبارتر است.
🔹اینکه عده‌ای مسئولیت هیچ
چیزی را نمی‌پذیرند ولی قدرت خود را برای تأیید و رد هر چیز لازمی به رخ می‌کشند، ریشه
فاجعه است. این حد از عقلانیت و درایت حتی برای اداره یک جامعه در شرایط عادی نیز کفایت
نمی‌کند، چه رسد به جامعه‌ای که با انواع و اقسام مشکلات مواجه است.
✍️عباس عبدی