پایگاه
خبری فولاد ایران – چانگ اقتصاددان کره‌ای
پرطرفدار کمبریج و مدافع مداخلات دولت در اقتصاد است. وی یکی از اقتصاددانان مهم
است که درباره توسعه ایران صحبت کرده است:
"با شروع
تحریم‌های بین‌المللی، اقتصاد ایران ناگزیر به سمت درونگرایی حرکت کرد و از انتقال
به یک اقتصاد پویاتر بازماند. بنابراین حقیقت دارد که شرکت‌های دولتی ناکارآمد و
همین‌طور شرکت‌های خصوصی که شانس رقابت در بازارهای جهانی را ندارند، اقتصاد شما
را گرفتار کرده‌اند.
پس این یک مشکل است، اما راه حلش این نیست که یک‌شبه،
اقتصادتان را آزاد کنید. برای آنکه بدانید در این صورت، چه اتفاقی خواهد افتاد،
کافی است به تجربه شوروی سابق در دهه ۱۹۹۰، نگاهی
بیندازید. شما شرکت‌های ضعیفی دارید که نیازمند یک برنامه دقیق و محتاطانه برای
حمایت هستند تا بتوانند خود را بازیابی کنند، بهره‌وری و کارآمدی خود را افزایش
دهند و در عرصه بین‌الملل توان رقابت پیدا کنند.
خیال‌پردازانه است که تصور کنید می‌توانید اقتصاد را آزاد
کنید و این بنگاه‌ها را در معرض رقابت بین‌المللی قرار دهید و آنها هم یک‌شبه
بتوانند با شرکت‌های آلمانی و کره‌ای رقابت کنند. شما به یک برنامه انتقالی بسیار
دقیق نیاز دارید.
همچنین شما به یک گفت‌وگوی ملی نیاز دارید؛ باید دولتمردان،
نمایندگان بخش خصوصی، متخصصان تکنولوژی، مشاوران مدیریت و بانکداران را گرد هم
بیاورید و در مورد اینکه باید از کدام بخش حمایت شود، به بحث و گفت‌وگو بنشینید.
برخی بخش‌ها را می‌توان در مدت چهار یا پنج سال به رقابت‌پذیری
رساند؛ به ویژه آنهایی که خود از رقابت‌پذیری بین‌المللی فاصله چندانی ندارند. این
بخش‌ها با مشوق‌ها و یارانه‌های مشروط به سرعت می‌توانند رقابت‌پذیر شوند. در سایر
بخش‌ها، این فرآیند ممکن است تا ۱۰، ۲۰
یا حتی ۳۰ سال طول بکشد. فراموش نکنید، ژاپن در دهه ۱۹۷۰،
به مدت ۴۰ سال از خودروسازی‌اش حمایت کرد تا این بخش در
عرصه بین‌المللی به رقابت‌پذیری رسید. اما لازم است یادآور شوم اگر حمایت‌های
مشروط جواب نداد، باید صنایع ناکارآمد را رها کنید. بنابراین به برنامه دقیق بخش
به بخش، و صنعت به صنعت نیاز دارید."
منبع مصاحبه: ناظر اقتصاد