پایگاه
خبری فولاد ایران - وحید حاجی پور| دولت دمکرات
اوباما با دولت جمهوری‌خواه ترامپ در هر چه که تفاوت داشته باشند در یک موضوع، نقطه
اشتراک دارند؛ در هر دو دولت که تحریم‌های سختی علیه جمهوری اسلامی ایران وجود داشته
و دارد، همبستگی و هم‌افزایی غیرقابل وصفی میان دستگاه‌های اجرایی این کشور برای عملیاتی
کردن تحریم‌ها وجود دارد. در آمریکا، وزارت خرانه داری آمریکا با همکاری وزارت امور
خارجه و وزارت انرژی آمریکا تحریم‌ها و انواع سناریوها را تدوین کرده و وزارت امور
خارجه این کشور، متقاعد کردن کشورها را برای اجرایی کردنش را بر عهده می‌گیرد.
🔺 برای درک این
مطلب بهتر است به گفته سید محسن قمصری مدیر سابق امور بین‌الملل شرکت ملی نفت توجه
کنیم: «ما در دوران تحریم می‌دانستیم مدیران تولیدکننده قطعات پالایشی آمریکایی جزو
گروهی هستند که با خانم کلینتون وزیر وقت امور خارجه آمریکا به کشورهای شرق آسیا سفر
می‌کنند؛ خانم کلینتون و در جلسات خود پالایشگران شرقی را تهدید می‌کرد که اگر از ایران
نفت بخرید به شما قطعات نمی‌دهیم و تحریمتان می‌کنیم؛ یا مثلاً پاکستان را تهدید کردند
که اگر از ایران نفت بخرید آمریکا کل واردات از این کشور را متوقف می‌کند زیرا بخش
اعظمی از منسوجات پاکستان به ایالات‌متحده می‌رود؛ سفیر آمریکا در هند به‌طور مرتب
مدیران پالایشگاه‌ها را احضار می‌کرد به آن‌ها دستور می‌داد که از ایران نفت مازاد
بر سهمیه مشخص‌شده نخرند.»
🔺 دقیقاً چنین
روندی در دولت فعلی آمریکا نیز دنبال می‌شود؛ مایک پمپئو به کشورهای خریدار نفت ایران
سفر می‌کند تا برنامه تحریمی ایران به‌درستی اجرا شود، وزیر انرژی آمریکا هم با وزرای
نفت عربستان و روسیه دیدار می‌کند و برای دوران آغاز تحریم‌های نفتی با آن‌ها رایزنی
می‌کند. تمامی سفرهای خارجی و مذاکرات بین‌المللی که دراین‌باره انجام می‌شود در یک
برنامه‌ریزی دقیق و اصولی انجام می‌شود اما در ایران، نه‌تنها سناریوهای دقیقی دراین‌باره
وجود نداشته و ندارد، بلکه شاهد نوعی بی‌تدبیری و بی‌تفاوتی هستیم.
🔺 وزیر نفت تنها
به نامه‌نگاری با دبیر کل اوپک می‌پردازد و به او می‌گوید کشورهای عضو اوپک باید به
سهمیه‌ها پایبند باشد؛ مدیرعامل شرکت ملی نفت هم بیکارترین مدیر نفتی این روزهای کشور
است که دفتر کار خود را برای استراحت در منزل ترک می‌کند؛ مدیرعامل شرکت نیکو که نقش
مهمی در دور زدن تحریم و لابی دارد هم جوانی 32 است که یک روز سابقه کار در صنعت نفت
ندارد و ورود به بازار کار را از مدیریت این شرکت آغاز کرده است. مدیر امور بین‌الملل
شرکت ملی نفت هم از توانمندی خاصی بهره‌ای ندارد و در این میان، این کارشناسان فروش
نفت هستند که به کشورهای خریدار نفت ایران سفر می‌کنند تا عدم کاهش صادرات نفت ایران
را پیگیری کنند.
🔺 این هم از عجایب
مدیریت تحریم‌ها در ایران است که همه سر جای خود نشسته و منتظر امداد غیبی هستند؛
آمریکا وزرای خود را برای تحریم ایران به‌صف کرده است اما در ایران، مدیران ارشد در
اتاق‌های خود نشسته‌اند و کارشناسان برای رایزنی به کشورهای خریدار نفت ایران سفر می‌کنند.
در چنین شرایطی که سطح چانه‌زنی از سطح وزیر و مدیرعامل شرکت ملی نفت به سطح کارشناسان
یک اداره می‌رسد، مبرهن است که هیچ اراده‌ای برای مقابله با آمریکایی‌ها وجود ندارد.
برخورد کاملاً منفعلانه وزارت نفت با مسئله فروش نفت مختص امروز نیست، سال گذشته که
هشدارهای بسیاری درباره احیای تحریم‌های نفتی داده شد، این انفعال وجود داشت تا امروز
که حتی مدیرعامل شرکت ملی نفت هم حاضر نیست دفتر کار خود را ترک کند و به کشورهای خریدار
نفت ایران سفری کند.
میز نفت