پایگاه
خبری فولاد ایران - حسین سلاح‌ورزی، نایب‌رئیس
اتاق ایران، در تحلیلی برای تجارت فردا درباره آینده تولید صنعتی می‌نویسد:
🔹ضرب‌المثل مشهور ایرانی
می‌گوید سالی که نکوست از بهارش پیداست. این ضرب‌المثل البته بیشتر در جنبه‌های
منفی به کار گرفته می‌شود و موقعی بر زبان می‌آید که انتظارات از آینده روشن و
امیدوارکننده نیست. بر همین اساس و بر پایه آمارهای ارائه‌شده از سوی وزارت صمت می‌توان
گفت باد سردی که بر پرچم تولید صنعتی در بهار امسال وزیده است می‌تواند به معنای
این باشد که در نیمه دوم امسال دست کم در حوزه تولید صنعت و معدن از روزهای خوش
دور شده و در چاه رکود و کم‌تحرکی خواهیم افتاد. چرا تولید صنعتی در نیمه دوم سال
1397 با توجه به وضعیت موجود و البته عدم تغییر اساسی در وضعیت اقتصادی و سیاسی
موجود ممکن است با رشد بسیار پایین و حتی احتمالاً با توجه به برخی نشانه‌ها با
رشد منفی مواجه خواهد شد؟ اگر به این نشانه‌ها خوب نگاه نشود این گمانه‌زنی و
احتمال بیشتر خواهد شد که آدرس‌های نادرست و غلط به شهروندان و مدیران داده شود و
کار به روزهای سخت‌تر و مسائل غیرقابل حل کشیده شود.
🔹تولیدکنندگان ایرانی
برای اینکه بتوانند تحرکی به تولید بدهند و رشد را در دستور کار داشته باشند باید
بازار نیرومندی را پیش رو ببینند. این بازار الان واقعاً موجود نیست. قدرت خرید
مصرف‌کنندگان ایرانی به ویژه اکثریت حقوق‌بگیران و اصناف خرده‌پا و صاحبان مشاغل
کم‌بنیه و حتی بنگاه‌های تولیدی کوچک در 9 ماه اخیر به ویژه در سال جدید به سرعت
در سرازیری افتاده است و بازار مصرف رمق ندارد. افزایش قیمت تمام‌شده در داخل
رقابت نیمه‌جان با تولیدات مشابه خارجی را نیز مسدود کرده و با توجه به اینکه
ایران دیر یا زود به بازرگانان دستور خواهد داد از چین کالا وارد کنند روزگار
تولید سیاه‌تر خواهد بود.
🔹اقتصاد آشفته و سردرگم
ایران این روزها نیاز به مدیران اقتصادی نیرومند دارد تا گوشه‌ای از کار سخت کسب‌وکار
مردم را گرفته و مرهمی بر زخم اقتصاد بزنند. این در شرایطی است که معلوم نیست دولت
در اقتصاد دنبال چیست و چه برنامه‌ای برای رونق تولید دارد؟ فعالان اقتصادی به این
نتیجه رسیده‌اند که دولت برخی از کارها را به حال خود رها کرده است. در همین وضعیت
است که این روزها می‌شنویم و می‌خوانیم بنگاه‌های اقتصادی ایرانی در بدترین روزهای
کاری خود به سر می‌برند و با توجه به آشفتگی بازارهای کالا و ارز راه به‌جایی نمی‌برند.
واقعیت این است که مدیران و صاحبان بنگاه‌ها به گوشه اتاق خود رفته و هر بنگاهی
بدون توجه به دیگر شرایط، دنبال نجات خود است. بخش خصوصی ایران امیدواری چندانی
ندارد و این را می‌توان در سخنان بازرگانان و تولیدکنندگان که همواره در سخنان خود
احتیاط نشان می‌دادند اما این روزها بی‌پرواتر از همیشه از به شماره افتادن نفس
اقتصاد ایران می‌گویند درک کرد.
اکونومیست فارسی