پایگاه خبری فولاد ایران - فرض
کنید مقامهای ارشد اداره کننده ایران همین امروز تصمیم بگیرند با ایالات متحده
امریکا برسریک میز نشسته و همه تنگناهای مربوط به تحریم را برطرف کنند، آیا در این
صورت داستان اقتصادایران به سوی آینده ای خوش پیش می رود؟ بدون تردید درصورت چنین
رخدادی ایران می تواند نفس تازه کند و اقتصاد از افتادن در دره مرگ با سرعت امروز
رها می شود.
اما
ایا دراین موقعیت ،اقتصاد ایران به راهی می افتد که روزگارش عادی شود؟ واقعیت این
است که این اتفاق نمی افتد. اقتصاد ایران بیماریهای تاریخی ، اندیشه ای ، راهبردی
و سیاستی پرشماری دارد و ابرچالش های آن به اندازه ای سنگین هستند که با ادامه این
وضعیت به این زودی نمی توان آن را برطرف کرد. پرسش بعدی این است که اگر ایران و آمریکا
به هیچ صورت امکان مدارا نداشته باشند و هردوکشور با همین سرعت درمسیر تخاصم پیش
بروند چه اتفاقی می افتد؟ یک چیز معلوم است: اقتصادایران هرگز با سرعت و
با شتاب غیر قابل کنترل به جایی نمی رسد که گرسنگی برمردم غلبه کند. آن طورکه
مقامهای دولتی خبرمی دهند با درک شرایط سخت تر از سوی نظام سیاسی در صورت ادامه
محدودیت سازی آمریکایی ها خورد وخوراک شهروندان خریداری شده است. اما این
همه چیزی نیست که نیاز ایرانیان باشد . ایرانیان به ویژه میلیونها ایرانی جوان که
در حال تحصیل هستند و میلیونها ایرانی دانش آموخته بیکار برای ادامه زندگی شغل می خواهند
و امیدوارند به روزهایی برسند که زندگی با ثبات و قابل پیش بینی داشته باشند.
ایرانیان با توجه به اطلاعات منتشر شده درباره پیشرفت کشورها و جامعه های دیگر می
خواهند در سرزمینی زندگی کنند که شرایط به حسرت و بهت ملی درباره میزان عقب ماندگی
از سایرکشورها منجر نشود. ایرانیان می خواهند از همه دارایی های تاریخی و سرزمینی
و نیروی جوانی و شادابی واراده برای پیشرفت استفاده کنند. واقعیت تلخ این است که
این خواستهای منطقی و درچارچوب عقل و عرف این خواسته ها به سختی به دست می آیند و
شاید برخی از آنهابرای همیشه از سبد خواسته ایرانیان خارج شود. درگفت وگوهای
متعددساعت 24 با صاحبان بنگاههای خصوصی و اقتصاددانان می شود به این نتیجه رسید که
جدای از آثار و پیامدهای تحریم های آمریکایی که البته بخش اصلی آن آشکار شده است هنوز
در داخل با عدم قطعیت هایی مواجه هستیم که اگر تکلیف انها روشن نشود درخت
اقتصادایران از رویش بازمی ماند و ریشه های آن درزمین بی آب و بی کود و سم خشک می
شود و برزمین می افتد. درراس این بلاتکلیفی ها و عدم قطعیتها ، یک سویه شدن نگاه
مجموعه حاکمیت به راهبرد اندیشه ای در اقتصاد است. آیا قرار است اقتصاد ایران با
اندیشه اقتصاد آزاداداره شود؟ آیا قرار است برنامه ریزی مرکزی جانشین قدرت بازار
شود؟ تازمانی که تکلیف این داستان معلوم نشود اقتصاد ایران همچنان در دور باطل و
بی فایدگی دورخواهد زد. از سوی دیگر باید معلوم شود ایران می خواهد با اقتصاد جهان
پیوندی منطقی و براساس اقتضائات داشته باشد یا اینکه باید همانند 4دهه تازه سپری
شده بلاتکلیفی حاکم باشد. نیک می دانیم پیوند با اقتصاد جهانی الزامها و پیامدهایی
دارد که اگر آن را نپذیریم به جایی نمی رسیم. درکوتاه مدت اما تنگنای اصلی اقتصاد
ایران ناتوانی در دادوستد پولی باجهان است که به دلیل امتناع ایران از عضویت
در"اف ای تی اف" که به موضوع شفافیت دادو ستد بانکها با همه مشتریان
ونقل و انتقال همه پولهاست برمی گردد . ایران به دلایل سیاسی ناروشن نمی خواهد عضو
اف ای تی اف شود و تا زمانی که ایین اتفاق نیفتد حتی اگر تحریم نباشیم نیز گره های
اقتصاد باز نمی شود. این بلاتکلیفی عجیب است و باید توجه داشت که نزدیک به 190
کشور عضو این پیمان پولی اند وو اتفاقی برایشان نمی افتد. آیا توان حل این معضل را
داریم؟ بلاتکلیفی اقتصاد ایران می تواند آینده این سرزمین را با تند بادهایی رو به
رو کند که ریشه ها را از بن براندازد.
ساعت 24