پایگاه خبری فولاد ایران - صادرات
فولاد در یکی دو سال گذشته به اوج خود رسید، چنانچه در سال ۹۵ این صنعت به
صادرات نزدیک ۶ میلیون تن و در پایان سال ۹۶
به صادرات نزدیک ۸ میلیون تن دست یافت؛
مسیری که می‌رفت
تا ما را در سال ۹۷ به صادرات ۱۲ میلیون تن
هدایت کند یعنی برنامه‌ای که دست‌اندرکاران این حوزه تدارک دیده بودند. اما بدعهدی
امریکا به یکباره این مسیر را در هاله‌ای از ابهام قرار داده که اهداف صادراتی
فولاد به کدام سمت و سو پیش خواهد رفت؛ صادراتی که در یک چشم‌انداز بلندمرتبه‌تر
قادر است حتی جایگزین اقتصاد نفتی در کشور شود. هرچند موضوع تحریم، یک موضوع جدید
برای کشور ما به‌شمار نمی‌رود اما با توجه به شرایط امروز باید برای حفظ بازارهای
صادراتی در عرصه فولاد چاره‌اندیشی کرد و بنابراین باید بیش از پیش سناریوهای
مختلف را برای این منظور در نظر بگیریم. کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس، شمال
افریقا و جنوب شرق آسیا در میان بازارهای صادراتی انواع محصولات فولادی ایران سهم
بیشتری را به خود اختصاص داده‌اند.
البته
برخی کشورهای اروپایی نیز در میان واردکنندگان فولاد ایران قرار دارند. از این رو
باید براساس موقعیت‌یابی این کشورها به‌دنبال چاره‌اندیشی صادراتی بود تا در صورت
تمایل این کشورها به خرید محصولات ایرانی بتوان سناریوهای مختلف را طراحی کرد. می‌توان
بر مبنای پول این کشورها به مبادله پرداخت. می‌توان یک بازار مشترک صادراتی ایجاد
کرد، هلدینگ‌های مشترک صادراتی در داخل و خارج از کشور به وجود آورد و براساس آن مبادله‌ها
را شکل داد و با تمام قوا به صادرات فولاد همت گماشت.
سارا
اصغری / روزنامه‌نگار
منبع: گسترش
صمت