پایگاه خبری
فولاد ایران - برای پاسخ به این سوال که دلار ارزان
مفیدتر است یا دلار گران؛ دو پاسخ حدی میتوان داد.
🔹پاسخ اول، کشور ونزوئلا
است که به قدری روی دلار ارزان پافشاری کرد که تمام ذخایرش را به باد داد و عاقبت
به مقصود هم نرسید چرا که سرانجام دلار در این کشور چند هزار برابر شد و تورم هم
چهار رقمی.
🔹پاسخ دوم چین است. دلار
در این کشور به تدریج گران شده و از آن به عنوان جایگزین تعرفه واردات استفاده شده
است. نتیجه این شده که سال به سال واردات محدود شده و تولید و صادرات چین به صورت
جهشی بالا رفته است.
✅البته آثار مثبت دلار
گرانتر را موقعی میتوان به اقتصاد تزریق کرد که فرآیند افزایش نرخ دلار از طریق
سیاستگذاری و به تدریج انجام گیرد و نه از طریق تحمیل بازار که معمولا پس از یک
دوره چندساله تثبیت اتفاق میافتد و در همان دوره بنیانهای تولید تخریب میشود.
❓حال سوال این است که
اگر دلار گرانتر برای تولید و اشتغال و صادرات مفید است چرا به نظر میرسد که
فعالان اقتصادی در ایران به دنبال دلار ارزان هستند؟
🔸واقعیت این است که همه
فعالان اقتصادی به دنبال دلار ارزان نیستند بلکه آنهایی که به دنبال دلار ارزان
هستند صدای بلندتری دارند که باعث میشود صدای بقیه شنیده نشود.
🔸به عبارت واضحتر، دو
نوع فعال اقتصادی داریم: ۱-اهل واردات
یا تولید وارداتمحور ۲- اهل صادرات و تولید
صادراتمحور. دلار ارزان فقط و فقط به نفع گروه اول است؛ کسانی که یا واردات میکنند
یا تولیدی مونتاژی که ارزش افزوده چندانی ندارد و عمدتا سرهمبندی قطعات است. این
گروه در ایران صدای بلندتری دارند و نمیگذارند تولید صادراتمحور که با دلار
ارزانتر از نرخ تعادلی(مثلا ۴۲۰۰ تومان فعلی)
لطمات جبرانناپذیر میبیند صدایش شنیده شود.
🔸حال جنبه طنز داستان
این است که سیاستگذاران، سیاست دلار ارزان را به بهانه حمایت از تولید در دستور
کار قرار میدهند غافل از اینکه برنده این سیاست تولیدکنندهای است که درصد
استفاده از قطعات وارداتی را به حداکثر برساند!
اکونومیست فارسی