پایگاه خبری
فولاد ایران - یادتان هست که تا همین اسفند ماه 96،
احتمال آغاز تکوین جنگ بزرگ هسته ای و بلکه جهانگیر میان «جمهوری دموکراتیک مردم
کره» و ایالات متحده آمریکا در شمار عنوان های نخست خبری بود؟ چه پیش آمدکه کیم
جونگ-اون، تند و پر شتاب به جمهوری کره (کره جنوبی) و آمریکا گرایش نشان داد؟ کاش
یادداشت های ماه های پیش همین کانال را خوانده باشید، مانند: از دیکتاتور بیاموزیم
و ... که در آن برخلاف واشنگتن پست، دیلی تلگراف و حتی گاردین و نیویورک تایمز پیش
بینی شده بود که کره شمالی خواه نا خواه به جامعه جهانی خواهد پیوست؛ ولی چرا؟
❌جوچه
کیم ایل-سونگ بنیان گذارکره شمالی پیرو ایدئولوژی «جوچه» یا
خودکفایی و خوداتکایی حکومت و مردم با
دستیازی به توان های درون سرزمینی بود؛ این ایدئولوژی هنوز هم بنیاد این حکومت را
تشکیل می دهد. حتی با وجود مارکسیست-لننیست بودن سیستم، آنان به دلیل وارداتی تلقی
کردن این مرام، و پیروی از جوچه( خوکفایی)، نشانه ی داس و چکش را از پرچمشان
زدودند.
همین آیین، زمینه ی درونگرایی اقتصادی و ناسازگاری آن با
اقتصاد جهان را فراهم آورده است. حکومت خاندان سونگ که در برگیرنده ی پدر، پسر و
نوه اش بوده است،این کشور را در جهان منزوی ساخت(1948-2018). دستاورد جوچه برای
مردم کره شمالی دردناک بوده است:
❌الف- تولید ناخالص
جمهوری دموکراتیک کره 40 میلیارد دلار است و در کره جنوبی بیش 1/8 تریلیون دلار؛
به عبارت دیگر بزرگی اقتصاد کره جنوبی نسبت به کره شمالی نسبت شگفت انگبز 45 برابر
یا 4500 درصد است؛
❌ب- درآمد سرانه کره
شمالی 1800 دلار و از این منظر در جهان 180 ام است.درحالی که این میزان در کره
جنوبی بیش از 36 هزار دلار و در ردیف 32 ام جهان می باشد؛
❌پ- در شاخص توسعه
انسانی کره شمالی 175 ام و کره جنوبی 14 ام جهان است. در حالی که پهنه های کره
شمالی و کره جنوبی به ترتیب 120 به 99 هزار کیلومتر مربع می باشد؛ و جمعیت کره
جنوبی بیش از 51 میلیون دربرابر 25 میلیون تن درکره شمالی است؛
❌ت- صادرات کره شمالی
عبارت از مواد اولیه و تسلحات نظامی است. صادرات زغال سنگ به چین، نیروی کار ارزان
قیمت به روسیه و گیاهان دارویی مانند جنسینگ (تولید شده توسط زندانیان) است. از هر
100 دلار درآمد این کارگران نیز، 98 دلار
نیز به حکومت پیونگ یانگ می رسد؛
❌ث- در پی فروپاشی اتحاد
شووری و قطع کمک های مسکو از سال 1991،بیش از 2 میلیون تن در کره شمالی به دلیل
کمبود مواد غذایی تلف شدند؛ و امروزه نیز بیش از 70 درصد جمعیت کره همچنان از سوء
تغذیه و ناامنی غذایی در رنج اند. این ها همه دستاورد استراتژی انزوا گزینی و
درونگرایی محض، و دور شدن از اقتصاد جهانی با محور قرار دادن « جوچه» است.
ادامه دارد...
ژئوپولیتیک ایرانی