پایگاه خبری فولاد
ایران – برخی از تحلیل گران معتقدند در پاسخ به این سوال که رهبر جهان آزاد کیست شاید
بهتر باشد جوابی به آن داده نشود.
به گزارش فولاد ایران، بدون شک ریاست جمهوری امریکا دیگر گزینه انتخابی نخواهد بود. حتی استراتژی های
جدید مربوط به امنیت ملی امریکا با شعار هایی چون " پیشرفت و ترقی دنیا در
گرو نوسازی امریکا و ظهور مجدد رهبری امریکا" موجب شده رقابت بین قدرت های
برتر دنیا بیشتر شود و بدون شک شعار " اول امریکا" یک شعار ملی است و نه
شعار یک رهبر جهانی.
پس اگر دونالد ترامپ نه، پس چه کسی لیاقت چنین مسئولیتی را
دارد؟ بیایید ابتدا کمی به تاریخچه این مبحث بپردازیم.
مشخصا روشن نیست اولین بار اصطلاح " رهبر جهان
آزاد" چه زمانی شکل گرفت. برخی آن را به مقاله ای که سال 1948 در نیویورک
تایمز منتشر شد ربط می دهند که در آن مقاله یک اقتصاد دان انگلیسی به این موضوع
اشاره کرد که امریکا غرب را رهبری می کند تا در مقابل تحدیدات کومونیستی مبارزه
کنند. برخی دیگر اولین مرتبه ای که این اصطلاح به کار رفت را به زمان جنگ جهانی
اول ربط می دهند و از اواخر دهه 1930 نیز در کتاب های انگلیسی زبان بسیاری ظاهر
شد. البته استفاده بیشتر از این اصطلاح از زمان جنگ سرد در اوایل دهه 1960 مشاهده
شد که رهبر شوروی سابق نیکیتا خروشچف
با کنایه و تمسخر به واژه
" جهان آزاد" اشاره نمود. پس از آن در زمان فروپاشی شوروی نیز مورد مصرف
بیشتری قرار گرفت تا این که تا سال 2007 قبل از رکود اقتصادی جهانی به اوج خود
رسید.
این واژه که در واقع به
رییس جمهور امریکا اطلاق می گرفت پس از انتخاب ترامپ به عنوان رییس جمهور جنبه
کنایه آمیز زیادی به خود گرفته است. چرا که ترامپ در کشورهای دموکراتیک به هیچ وجه
مورد اطمینان نیست. از این رو تحلیل گران و کارشناسان امر پیشنهاد کرده اند شاید
لازم باشد یک مقام سیاسی که در سطح جهان مورد احترام بیشتری است از جمله آنگلا مرکل
صدر اعظم آلمان این نقش را به عهده بگیرد.
حتی سپتامبر سال جاری هیلاری کلینتون هم به آنگلا مرکل به عنوان مهمترین
رهبر جهان آزاد در حال حاضر اشاره کرد.
البته شاید مرکل هم خیلی
مناسب نباشد. چرا که انتخابات اخیر از قدرت وی در آلمان کاسته و او را در طولانی
ترین مذاکرات ائتلاف در آلمان پس از جنگ جهانی دوم تاکنون گیر انداخته است. حتی
اگر هم به قدرت قبلی خود برگردد باز هم می توان گفت رهبری جهان آزاد از ذهنیت وی
فاصله زیادی داشته باشد چرا که در اتحادیه اروپا نیز بیشتر به فکر شکل گیری مقررات
بر اساس منافع آلمان است که البته امری منطقی است ولی با رهبری جهانی آزاد فاصله
دارد.
سایر رهبران کشورهای
اروپایی نیز این شایستگی را ندارند. شاید تنها بتوان به عنوان استثنا به ریاست
جمهوری فرانسه امانوئل مکرون اشاره کرد که البته آن هم با توجه به این که چهل ساله
است و اولین سال کاری خود را پس از انتخابات می گذارند اثبات شده نیست. از طرفی
فرانسه خود سال ها با مشکلات داخلی زیادی روبرو بوده و شاید لیاقت رهبری دنیا را
نداشته باشد.
در این بین به ژان کلود
رییس کمیسیون اروپایی و دونالد توسک رییس شورای اتحادیه اروپا نیز می توان اشاره
کرد ولی مسئله این است که آن ها حتی در متحد ساختن اروپا چندان نقش موثری نداشته
اند و عملا بدون قدرت بوده اند چه برسد به رهبری جهانی آزاد.
برخی نخست وزیر کانادا
جاستین ترودو را نیز مورد توجه قرار داده اند چرا که وی را مورد علاقه لیبرال ها
می دانند و از آن به عنوان " امید جهان آزاد" هم یاد شده است. با توجه
به اختلاف نظر وی با ترامپ در زمینه مهاجرت، تغییرات آب و هوایی و برابری جنسی
شاید بتوان گفت تا حدودی می تواند این نقش را ایفا کند.
ولی برای کانادا در آمدن از
زیر سایه امریکا آسان نیست و حتی وی در بین کانادایی ها چندان محبوب نیست.
در هر حال جهان آزاد همچنان
وجود دارد و مردمش رهبران سیاسی خود را با انتخابات تعیین می کنند نه مثل
مردم روسیه و چین که به گونه ای جانشینی
های سلطه گرایانه را تحمل کنند. ولی در هر حال این جهان آزاد یک رهبر واحد و معتبر ندارد. رهبری که قدرت
کافی را داشته باشد و به ارزش های روشن و مشترکی پایبند باشد.
در پایان سوالی که مجددا
مطرح می شود این است که اصلا به طور کل جهان آزاد نیاز به رهبر دارد ؟؟
منبع: Bloomberg
ترجمه: م. تابان شمال
موضوعات مرتبط: فولاد - قراضه - سنگ آهن - قیمت آهن آلات - تحلیل اخبار - اخبار اقتصادی