مرکز خدمات فولاد ایران- این روز ها قیمت مسکن در پکن بالاتر از زمان قبل از ترکیدن حباب مسکن دوبی در سال گذشته است. تنها در دسامبر قیمت مسکن در چین تقریبا 8 درصد در 70 شهر اصلی آن بالا رفت و ساخت مسکن حدود 34 درصد در کل کشور افزایش یافت. برخی معتقدند که وضعیت فعلی قیمت مسکن در چین هزار برابر بدتر از اوضاع سابق دوبی است. بسته محرک اقتصادی 586 میلیارد دلاری دولت چین و افزایش 4/1 تریلیون دلاری تسهیلات اعطایی بانک های دولتی به بخش مسکن و دیگر صنایع این کشور در سال گذشته از جمله عوامل اصلی شکل گیری وضعیت فعلی بازار مسکن می باشند. بدون شک وقتی نقدینگی به این راحتی بالا می رود تب ساخت و ساز در کشور زیاد می شود. بسیاری از شرکت های دولتی از بودجه محرک اقتصادی استفاده نمودند و قیمت زمین درپکن، که مختص املاک مرغوب نیست به طور نجومی بالا رفت. 30 درصد املاک در چین خالی از سکنه است و اجاره بها در بخش تجاری پایین است. پس باید منتظر ماند تا چه زمانی وام دهنده ها متوجه وخامت اوضاع شوند.
در هر حال حباب بازار مسکن در چین خواهد ترکید گرچه زمان دقیق آن مشخص نیست. ترکیدن حباب مسکن نه تنها ضربه هولناکی به اقتصاد چین وارد می کند بلکه امید به بهبود اوضاع اقتصادی جهان را ناکام می سازد. در واقع کشور های غربی بر کمک چین به بهبود اوضاع اقتصادی جهان امید زیادی بسته اند. برآورد رشد تولید ناخالص داخلی امسال چین 5/9 درصد می باشد که یک سوم رشد جهانی را در بر گرفته است. چین در رکود اقتصادی اخیر جهان از جمله کشور هایی بود که کمترین آسیب را دید و نقش زیادی در بهبود آن ایفا نمود. به عنوان نمونه جنرال موتورز که یکی از قربانیان رکود اقتصادی بوده سالهاست در شمال امریکا و اروپا ضرر مالی داشته ولی در این دوره از افزایش فروش ها در چین سود برده است. همچنین کشور چین در بهبود وضعیت اقتصادی شرکت اینتل نیز موثر بوده است. چین از آلمان به عنوان قطب اصلی صادرات جهان و امریکا مالک بزرگترین بازار خودرو در جهان سبقت گرفته است.
قیمت مسکن در چین به سرعت بالا رفت که می توان گفت محتکران نقش مهمی را در این امر ایفا نمودند. این ماه بانک مرکزی چین دو مرتبه ذخیره احتیاطی بانک ها را برای پوشش ضررها بالا برد که این امر به معنای کاهش بودجه بانک ها برای اعطای وام مسکن می باشد. ظاهرا دولت چین در کنترل وام دهی با مشکل روبروست. توقف ناگهانی سیاست افزایش نقدینگی به وسیله نرخ بهره بسیار بالا می تواند سرعت بیشتری به تنزل قیمت مسکن بدهد ولی دامنه تاثیر گذاری آن بر سایر بخش ها گسترده تر می شود. یعنی نه تنها به صاحبان املاک بلکه به شرکت های ساختمانی، موسسات مالی، صنعت فولاد و لوازم خانگی و دیگر بخش های وابسته به بازار مسکن صدمه وارد می کند.
هرچه این حباب مدت بیشتری دوام بیاورد آسیب های جانبی ناشی از ترکیدن آن افزایش خواهد یافت. چراکه کشور های غربی در سال های 2007 و 2008 در بازار مسکن امریکا چنین تجربه ای را به خوبی شاهد بوده اند. شاید اگر اقدامات اخیر چین در راستای آرام کردن سرعت رشد اقتصادی جوابگو گردد قیمت مسکن کاهش یابد. باید زمان کافی ایجاد گردد تا درآمدها بالاتر رود و مردم از عهده قیمت های گزاف بازار مسکن بر آیند.
در این میان به نظر می رسد که این مانیا از درون رو به زوال می رود. به عنوان مثال یک شهرک ویلایی بسیار مجلل در شهر اوردوس چین تقریبا خالی از سکنه است. یا در پکن 35 درصد از ساختمان دفتر مرکزی تازه ساخت موسسه تحقیقاتی بی سی سی بلا استفاده مانده و هم اکنون لابی آن به عنوان پارکینگ دوچرخه مورد استفاده قرار گرفته است. شاید این حقایق چشمان سازندگان مشتاق را کمی باز کند.