پایگاه خبری فولاد ایران - به دنبال آنچه در گزارش هفتگی شماره 390 روز 28/05/96 آمد دوستان پی
گیر مطلب بودند ، با اعلام نظر خودشان بر من منت گذاشتند. من در گزارش خودم به چند
نکته اشاره کرده ام که متاسفانه به آن توجه نشده
الف : از دیدگاه فقهی
وقتی ضرورتی پیش می آید
و کارشناسان آن ضرورت را تائید می کنند ، راه حل موقتی برای عبور از ضرورت در پیش
می گیرند . این راه حل دو خصوصیت دارد
اول باید دوره زمانی
مشخص داشته باشد ، نه دائمی
دوم روش در پیش گرفته
شده باید متضمن خروج از بحران و رسیدن به شرایط عادی باشد .
دستور العمل شورای
رقابت فاقد زمان است و راه حل داده شده موقتی نیست ضمن آنکه مشکل اصلی که
"عدم عرضه کافی از طرف فولاد مبارکه" است در این راه حل دیده نمی شود
ب : از دید عرفی و
قانونی
معمولاً آنچه در دنیا
مرسوم است در چنین مواردی
1- کف قیمت را تعیین می
کند
2- مقدار را حتماً مشخص
می کنند
3- زمان را حتماً مشخص
می کنند
بطور مثال اتحادیه
اروپا در تعاریف خودش تعیین می کند که اکراین مجاز است 340 هزار تن ورق گرم با
حداقل قیمت 420 دلار فوب برای سال 2017 به آن اتحادیه صادر کند
اگر اکراین کف قیمت را
رعایت نکند جریمه می شود و اتحادیه با مجوزهائی که صادر می کند حجم واردات را
کنترل می کند
ج : بحران سال 2008 که
شروع شد بعد از 5 ماه به ایران رسید علت آن اینست که ما عملاً از اقتصاد جهانی عقب
هستیم ، امروز قیمت ها به اوج خود رسیده کاهش قیمت در خارج به بازار داخل به سرعت
منتقل نمی شود .
د : چرا شورای رقابت
قیمت فروش را بر مبنای فوب دریای سیاه قرار داده ؟ قیمت کالا بر اساس فاکتورهای
عرضه و تقاضا و کشش پذیری آنها در بازار مشخص میشود اگر قیمت در خارج بالا برود
ولی تقاضا در ایران نباشد یا برعکس آن ، قیمت خرید اعضاء سندیکا تابع عرضه و
تقاضای بین المللی شده است نه بازار داخل . ما سوابق بسیاری در فایل هایمان از سال
1374 تاکنون برای اثبات مدعایمان داریم .
در نهایت هنوز این سئوالها
وجود دارد :
1- مبارکه در چه دوره
زمانی ، چه میزان کالا به سندیکا تحویل خواهد داد ؟
2- چه ضمانتی هست که
مبارکه به تعهدش عمل کند ؟
من بارها فرمایشات آقای
ابوئی را شنیدم ولی جواب این دو سئوال را پیدا نکردم .
اما آنچه دوستان دست
اندرکار باید بدانند :
معمولاً در تمام کشورها
به صنایع پائین دستی برای صادرات سوبسید می دهند ، اگر اعضاء سندیکا توانائی
صادرات دارند به جای فشار آوردن به مبارکه باید از دولت بخواهند صادراتشان را با
ارز ترجیحی بخرد ، در اینصورت چون دریافتی شان دلاری است می توانند کالا بصورت
عبور موقت وارد کنند گمرکی ندهند ، تولید کنند و صادر نمایند سود هم ببرند در
اینصورت صادرات افزایش می یابد نیازی هم به عرضه مبارکه نیست . مبارکه هم می تواند
کالایش را به هر کجا با هر قیمتی و هر سیاستی که تمایل داشت واگذار نماید . البته
این تلاش مضاعفی را می طلبد هم در ارتباط با دولت هم در ارتباط با ساختار فعالیت
اعضای سندیکا .
منت می گذارند دوستان
با راهنمایی خودشان ارشاد نمایند .
م. چیت ساز
پایگاه خبری فولاد ایران