پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)-
ذخایر نفت به اوج خود رسیده و پیش بینی ها در مورد قیمت آن
بسیار پراکنده است.
پیش بینی کاهش 20 درصدی (42 دلار هر بشکه) تا افزایش فوق
العاده 100 درصدی ( 100 دلار هر بشکه) تا سال آینده، کارشناسان را دچار ابهام کرده
است و تاثیر قیمت انرژی در روند اقتصادی این نگرانی را مضاعف کرده است بخصوص در
مورد اقتصادهاییکه به ناچار نیازمند تزریق سوخت هستند. هرچند مشخص نبودن روند قیمت
نفت معضل جدیدی نیست اما سطح اختلاف قیمت ها و تنوع آن معضل جدیدی بوجود آورده است
که این شرایط با آمدن دونالد ترامپ بسیار بدتر شده است.
بدون شک، روند عرضه و تقاضا بهترین تعیین کننده سطح قیمت
است. طبق گزارش آژانس اطلاعات انرژی، عرضه جهانی نفت 98.3 میلیون بشکه در روز است
و سطح مصرف کمی پایین تر از 98.1 میلیون بشکه در روز می باشد. در این صورت، سطح
اشباع فعلی بازار همچنان باقی خواهد ماند و تغییرات قیمتها بسیار محدود. این امر درصورتی
امکان پذیر است که عوامل دیگر موثر نیز تغییر نکنند که البته اینطور نخواهد
بود.
کاهش تولید: سازمان اوپک و اکثر کشورهای غیرعضو به ویژه
روسیه روند تولید خود را از ژانویه تا 1.8 میلیون بشکه در روز کاهش دادند این
اقدام که (حتی قبل از اجرای واقعی) تعادل بیشتری در روند عرضه و تقاضا بوجود آورد باعث
افزایش چند دلاری قیمتها شد. نمایندگان عربستان پیشنهاد ادامه این روند تا پایان
سال را دادند و احتمال اتخاذ تصمیمی جدید در اجلاس 25 می در وین می رود.
نگرانیهای ژئوپولیتیکی: جغرافیای سیاسی همواره نقش ویژه ای
در قیمت گذاری نفت ایفا کرده است بخصوص اگر این مناطق دچار درگیری باشند مثل حوزه
خلیج فارس که تقریبا 60 درصد کل تولید نفت دنیا را در دست دارد. ما بارها و بارها
شاهد این امر بوده ایم هرچند در حال حاضر قضیه فرق می کند.
دونالد ترامپ دستور شلیک 59 موشک برای تخریب یک فرودگاه در
سوریه را صادر کرد که باعث تشدید تشنج در منطقه خاور میانه و در نتیجه اختلال در
صادرات نفت شد. هرچند اختلال در صادرات نفت سوریه ممکن است تاثیر چندانی در روند
قیمت نفت نداشته باشد چراکه این کشور با تولید اندک 33 هزار بشکه در روز سهم چندانی
در سطح تولید نفت جهانی ندارد ( کشورهای هلند، پرو و گینه نو تولید نفت بیشتری
نسبت به سوریه دارند). آنچه در مورد سوریه قابل توجه است رقابت این کشور با روسیه
به عنوان بزرگترین تولیدکننده نفت دنیا و ایران است. پس از رفع تحریمهای بین
المللی علیه ایران تولید نفت ایران دو تا چهار حتی پنج برابر بیشتر شد. روسیه
توانایی آن را دارد که هم به طور مستقل و یا با همکاری ایران و سوریه تامین کننده
نفت دنیا باشد بنابراین کاهش قیمتها نه تنها برای آنها بلکه برای طرف دیگر درگیر
با جنگ سوریه و همچنین عربستان و امریکا به عنوان دومین و سومین تولیدکننده نفت
دنیا، حائز اهمیت است.
آیا روسیه، ایران و سوریه می توانند چنین تصمیمی که مغایر
با منافع اقتصادی شان است بگیرند؟ جواب این سوال مشکل است. تصور کنید تحریمهای اعمالی
امریکا و سازمان ملل متحد بر کره شمالی به دلیل تسلیحات هسته ای موجب از بین رفتن
مردم این کشور بشود. درآمد سرانه مردم کره شمالی به سختی 1.800 دلار است ضمن اینکه
طبق گزارش سازمان ملل بالغ بر 84 درصد این مردم از سوء تغذیه رنج می برند. اما
رهبر 33 ساله آنها شدیدا در پی گسترش تسلیحات هسته ای با صرف هزینه ای هنگفت است.
پس می توان نتیجه گرفت کشورها همواره در راستای منافع خود پیش نمی روند.
سیاست داخلی و نگرانیهای سیاسی: علاوه بر شرایط ژئوپولیتیکی، عدم اطمینان زیادی درمورد اقدامات
اقتصادی داخلی آقای ترامپ وجود دارد. یک سری دستورات ایشان که ظاهرا منجر به
عقبگرد قوانین انرژی و زیست محیطی بوده این عدم اطمینان در مورد تصمیمات بعدی را
بیشتر کرده است. این درحالی است که علی رغم تلاش ایشان برخی پیشنهاداتشان مورد
تایید قرار نگرفته است. اکثر ما امیدوریم تلاشهای ایشان در راستای بهبود اقتصادی،
انرژی و اشتغال قرار بگیرد. اصلاحات مالیاتی و زیرساخت ها می تواند در اولویت
باشند. اخیرا نیز جناب رییس جمهور اعلام کرده اند که می خواهند قبل از هر اقدامی
به عقب برگشته دستورات رییس جمهور پیشین اوباما را تحت بررسی و احیانا لغو قرار
دهند. جمهوری خواهان نیز اخیرا طرح جدیدی ارائه داده اند.
این عدم اطمینان، تجار در بازارهای مالی و تجاری را دچار
تردید در مورد آقای ترامپ و عملی شدن شعار انتخاباتی ایشان در مورد"ساختن
امریکای بزرگ" کرده است.
منبع: CNBC
موضوعات مرتبط: فولاد - قراضه - سنگ آهن - قیمت آهن آلات - تحلیل اخبار - اخبار اقتصادی