پایگاه خبری تحلیلی فولاد
(ایفنا)- معضل بیکاری در تمام دولت ها وجود داشته و همواره به
شعارهای انتخاباتی دولتمردان تبدیل شده است و هرچقدر به آستانه انتخابات نزدیک تر
شده این شعارها پررنگ تر میشود. این وعده‌ها در حالی بیان میشود که بر همگان روشن
است، بیکاری امروز تنها مشکل اقتصادی نیست بلکه مشکل اجتماعی و خانوادگی و یک معضل
فرهنگی است و ده‌ها مشکل دیگررا به دنبال خود به همراه دارد.
به گزارش الف، صف بیکاری هر روز بلندتر
از دیروز میشود، این توصیفی است که مرکز آمار منعکس میکند. بعد از تعطیلی کارخانه‌هایی
مانند ارج این بار دومینوی زمین‌گیر شدن شرکت‌های نامدار به صنایع شوینده و
بهداشتی رسید.
براساس آخرین گزارش مرکز آمار ایران،
نرخ بیکاری سال گذشته با 4/1 درصد افزایش به 4/12 رسیده است و صف جوانان بیکار
طولانی تر است و نرخ بیکاری جوانان تا 29 سال به سی درصد رسیده است. همین رقم برای
جوانان تحصلیکرده حدود 35 درصد است یعنی از هر سه نفر یک نفر با بیکاری دست و پنجه
نرم میکند.
البته این طور که رئیس جمهور میگوید صف
بلند جوانان جویای کار نشان دهنده جای امیدواری است. نیاز کشور ما این است که
جویای کار ما در سال گذشته برای اولین بار که بعضی از متخصصین اقتصادی ما تعجی
میکردند که در سال گذشته یک میلیون و دویست هزار نفر جویای کار بودند که این از یک
طرف نشان امید مردم است چون اگر امید نداشته باشند جویای کار نمی شوند، خود جویایی
کار به معنای امید مردم به اشتغال است.
آمار بیکاری زمانی بیشتر به چشم می آید
که جوانانی که سرکار هم هستند از فردای خود بیم دارند، آن هم با وجود رشد اقتصادی
دو رقمی که رئیس بانک مرکزی می گوید در اقتصاد ایران بی سابقه است.
ولی الله سیف در گفتگویی اظهار داشت:
من همکارانم اشاره کردند به رشد تولیدات واحدهای بزرگ صنعتی کشور که در سه ماه اول
8/1 و در سه ماه دوم 14/4 و خوشحالم که در سه ماه سوم به 6/14 درصد را به ثبت
رسانده و این نشاندهنده یک جهت و حرکت مثبت است.
نمره عالی و دو رقمی رشد اقتصادی اما
در میان برخی بنگاههای نام آشنا تجدید شد، کارخانه هایی که قدمت زیادی در تولید
دارند به علت مشکلات مختلف، عذر کارگرانشان را خواسته اند.
یکی از کارگران شرکت تولی پرس می گوید:
بنده تقریبا 4 سال در این کارخانه کار می کردم و طبق معمول همیشه مرخصی های اجباری
داریم و از 19 فروردین هم سرکار رفتیم ما را راه نداده و گفتند که ما نیازی به شما
نداریم که حدودا 40 نفر هستیم که از کار بی کار شده ایم.
یکی دیگر از کارگران نیز می گوید: بنده
یک بچه تو راهی داریم که با این خرج و مخارج حداقل ماهی یک تومن دارم قسط میدهم و
خدا شاهده مستاجر هم هستم. شاید کارفرماها با تعدیل کارگرا و یا بستن کارخانه ها
صورت مسئله را پاک کنند و شاید با انتقال پولشان به بانک ها یک درآمد ثابت و بی
دغدغه داشته باشند. اما برای کارگر و خانواده اش رنگ دیگری پیدا می کند و نگرانی
از فردایی که ممکن است برای تامین نان شب محتاج باشند.
اسدی رئیس کانون کارگران استان قزوین
اینطور در این باره گفت: ما به این شرکت ها نامه کتبی زدیم و از قرار معلوم
استانداری یک کمیته ویژه ای با آنها گذاشته و به شرکت ها گفته اند که شرکتی اخراج
نداشته باشد مگر اینکه جوانبش در کمیته بررسی شده باشد و اکثر شرکت هایی هم که
مشکل دارند جزو شرکت هایی هستند که طی ده سال قبل به بخش خصوص واگذار شده‌اند و
افرادی هم که اینجا را گرفتند، افرادی نیستند که واقعا اینکاره باشند.
شاید برای خیلی از افراد تصور اینکه یک
ماه بدون حقوق و دستمزد بمانند سخت باشد، پول برق، آب و کرایه خانه و خدا نکند که
فرزندی بیمار بشود، حالا تصور کنید وضعیت کارگرانی که چندین ماه حقوق نگرفته اند.
کریمی دبیر خانه کارگر استان قزوین نیز
چنین گفت: شرکت تولی پرس از نوزدهم تا به امروز تعطیل بوده است و ظاهرا 10 تا 15
اخراج کردند و حدودا 60 شرکت دیگر است که از دو ماه تا یکسال حقوق نگرفته اند. این
شرکت ها حقوق نمیدهند و برای کارگران پایان قرار داد میزنند و نمی
گویند که این کارگری که 5 سال، 10 سال کار کرده است در حال حاضر باید کجا مشغول به
کار شود و بحث هایی است که در این وضعیت باید کارگر را نگه داشت و اگر
بخواهیم تا به کوچکترین مشکلی با کارگر رسیدیم با آن برخورد کنیم که مدیریت نیست.
اما گفتنی است این اتفاق نه تنها برای
شرکت تولی پرس قزوین افتاد بلکه این تعطیلی هم به کارخانه داروگر رسید.
حبیبی رئیس شورای کارگران کارخانه
داروگر نیز گفت: در حال حاضر شرکت داروگر به دلیل بدهکاری پلمپ شده‌اند. داروگر
2500 نیرو داشت و به طور مکرر تعدیل نیرو کرد و 30 مرکز پخش خود را نیز تعطیل کرد
و هم اکنون حدود 450 کارگر دارد.
هنوز ماجرای بی ارج شدن کارخانه ارج از
ذهن ها نرفته است که اینبار نام‌های آشنا دیگر در حوزه صنایع شوینده و بهداشتی
کمرنگ می شوند، موضوعی که نشان میدهد که رشد اقتصادی نفتی با رشدی که به توسعه
تولید داخل و روغن کاری چرخ اقتصاد منجر بشود، تفاوت زیادی دارد.
منبع: بخش اقتصادی الف