داووس تا چه اندازه مقصر است؟

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)-  کنت روگوف، کارشناس اقتصادی از دانشگاه هاروارد می تواند دقیقا به لحظه یی که ریاست جمهوری دونالد ترامپ را پیش بینی و نگران این اتفاق شده است، اشاره کند: وقتی بود که دیگر همراهان روگوف در نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد در ژانویه سال گذشته گفته بودند «چنین اتفاقی هرگز روی نخواهد داد» این استاد دانشگاه هاروارد و کارشناس اقتصادی ارشد پیشین صندوق بین المللی پول گفت: «جوکی که از زمان ترک داووس برای هزاران نفر تعریف کردم این بود که خرد متعارف داووس همواره اشتباه است. مهم نیست که یک اتفاق تا چه اندازه یی غیرمحتمل به نظر برسد اما آن اتفاق عموما بر خلاف نظر عمومی داووس به وقوع می پیوندد.»

به گزارش تعادل، بلومبرگ در گزارشی به قلم متیو کمپبل و سیمون کندی نوشت، شکست مداوم شخصیت های برجسته سیاسی و اقتصادی در پیش بینی آنچه که به وقوع می پیوندد ازجمله در زمینه همه پرسی در بریتانیا در مورد خروج این کشور از اتحادیه اروپا، این مرتبه دیگر برای آنها که قرار است در همین ماه در کوه های آلپ در سوییس در نشست داووس شرکت کنند چندان جالب و خنده آور به نظر نمی رسد. پس از سالی که در آن ناآرامی های سیاسی بازارهای مالی را به لرزه درآورد، امسال نگرانی شرکت کنندگان در داووس تنها اشتباه بودن پیش بینی هایشان نیست؛ بلکه به نظر می رسد آنها به کلی دیدگاه اشتباهی در مورد جهان و اتفاقات درحال وقوع دارند.
مجمع جهانی اقتصاد که 40 سال از آغاز به کار می گذرد همواره اتفاق نظر در حمایت از جهانی سازی و بازارهای آزاد را شاهد بوده است. هسته این مجمع را این ماهیت تشکیل می دهد که سرمایه، کالاها و افراد باید قادر باشند از مرزها آزادانه عبور کنند، اصلی که می تواند برای افراد تحصیل کرده و پولدار مفید باشد اما در عین حال برای آنها که از هیچ یک از این دو مزیت برخوردار نیستند، وحشت آور است. نریمان بهروش، کارشناس ارشد اقتصادی موسسه تحقیقاتی آی اچ اس مارکیت در این باره گفت:«از زمان رکود مالی جهانی هر گونه رشدی به نفع افرادی بوده که درآمدهای بالایی داشتند و سود چندانی برای طبقه متوسط و پایین تر از متوسط نداشته. دیدگاه داووس از جهان، بهبود اقتصادی گسترده در جهان را نشان نمی دهد.»
در این مساله که جهان دارد وارد دوره یی پوپولیستی می شود و ممکن است ارتباطات جهانی با سابقه طولانی از هم بپاشد، هیچ شک و تردیدی نیست. نتیجه همه پرسی برگزیت مهم ترین ارتباط های تجاری بریتانیا را تهدید می کند. در امریکا ترامپ این ماه در کاخ سفید مستقر می شود و این درحالی است که قصد دارد، پرونده های توافقنامه های تجاری را از نو بگشاید و اصول سیاست خارجی دیرینه همچون سیاست چین واحد را از نو ارزیابی کند. متئو رنتزی، نخست وزیر ایتالیا در ماه دسامبر پس از اینکه رای دهندگان تغییرات پیشنهادی وی در قانون اساسی کشور را رد کردند از سمت خود استعفا کرد. در فرانسه مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی جبهه ملی در نظرسنجی ها از دیگر رقبای خود در انتخابات ریاست جمهوری که در بهار امسال برگزار می شود، جلوتر است. در آلمان هم به نظر می رسد، حزب گزینه جایگزین برای آلمان با سیاست های ضد مهاجرتی به رقیب و مخالفی جدی برای سیاست درهای گشوده به روی پناهندگان آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان تبدیل شده باشد.
به طور کلی به نظر می رسد، نیروهای ضد سازمانی تهدیدی بزرگ برای «مرد داووس» باشند- ساموئل هانتینگتون، تاریخ نگار از این واژه برای اشاره به گونه های فرا مرزی اشاره کرد که ارزش ها و منافعشان عمدتا با هموطنان منزوی ترشان متفاوت است. درحالی که هر جنبش پوپولیستی در نوع خود بی همتاست اما همه این جنبش ها در تحقیر و اهانت به نخبگان اشتراک دارند.
برخی اعضای داووس از این مساله نگران هستند که این احساسات پوپولیستی در نهایت امریکا و دیگر کشورها را به مسیر تاریکی بکشاند. دستور جلسه نشست امسال مجمع جهانی اقتصاد به وضوح میزان این نگرانی را نشان می دهد. جلسات عبارتند از هیاتی از کارشناسان روانشناسی که افکاری را در زمینه «ترویج احساسات مناسب در زمان ظهور پوپولیسم ملی گرایانه» ارائه می دهند. یک جلسه دیگر که «تحت فشار و خشمگین: چگونه باید بحران طبقه متوسط را حل کرد؟» نام گرفته است با سخنرانی کریستین لاگارد، رییس صندوق بین المللی پول، آغاز می شود.
میهمانی که بیش از همه در مورد او اظهارنظر خواهد شد بدون شک شی جین پینگ، رییس جمهور چین خواهد بود که برای نخستین مرتبه در نشست داووس شرکت می کند. وی احتمالا از این فرصت برای معرفی توافقنامه تجاری کشورهای آسیایی استفاده خواهد کرد- این توافقنامه رقیبی برای توافقنامه همکاری آن سوی اقیانوس آرام محسوب می شد که با پیروزی ترامپ در انتخابات امریکا به کلی شکست خورد.
در عین حال، کهنه کاران داووس تلاش خواهند کرد به پرورش سرمایه داری جهانی بپردازند که با روحیه جهانی سازگاری بیشتری داشته باشد. لاگارد در ماه دسامبر اعلام کرده بود که قصد دارد به سمت جهانی سازی با وجهه یی متفاوت پیش برود، جهانی سازی ای که در میانه مسیر آن مردم عادی نادیده گرفته نشوند.
حتی با اینکه شرکت کنندگان در نشست امسال مجمع جهانی اقتصاد اعلام کرده اند از حمایت و دفاع از سیاست هایی که برای چندین دهه مورد تاییدشان بوده است، دست نمی کشند و بر این باورند که این سیاست ها بهترین شیوه برای دستیابی به شکوفایی است اما ممکن است این مرتبه به این نتیجه برسند که در تمامی این سال ها مسیر را اشتباه می پیموده اند.

منبع: تعادل