پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)- رئیس‌جمهور روحانی به تازگی
در حالی بر فرق گذاشتن میان معنای فساد و اختلاس و بدهی تأکید کرد که به نظر می‌رسد
دولت یازدهم برای منتفع شدن از این کار وقت چندانی ندارد.
_
رئیس‌جمهور
روحانی طی سخنان اخیر خود در هنگام معرفی سه نامزد وزارتخانه‌های ورزش و جوانان،
آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد به مجلس، این جملات را درباره «فساد» بیان
کرد:
«بعضی‌ها مثل اینکه بالا و پایین کردن فساد برایشان لذت بخش است. اگر
دستگاهی وامی داده و آن پول شده بدهی معوق، نمی‌دانم بعضی از رسانه‌ها خوششان می‌آید
که بدهی معوق را بگویند اختلاس که بعضی‌ها هم توجه دقیق به لغت و عبارت‌ها نمی‌کنند.
اگر فسادی است با آن مبارزه کنیم نه اینکه آن را بزرگ کنیم. نه اینکه طوری تبلیغ
کنیم که به نظر برسد بعضی‌ها دارند فساد را در جامعه عادی سازی می‌کنند.»
خبرگزاری
دولتی ایرنا هم در این باره از قول رئیس‌جمهور نوشته است: برخی توجه دقیق به لغت و
عبارت‌ها ندارند، اگر فسادی است باید مبارزه کنیم نه اینکه بزرگ کنیم و طوری تبلیغ
کنیم که عادی شود، برخی به دنبال عادی سازی فساد در جامعه هستند و باید حواسمان
باشد...
این
صحبت‌های رئیس‌جمهور در بخش تفاوت معنی میان فساد و اختلاس و مذمت بزرگنمایی فساد
«درست» و در بخش تعبیر اعطای غیر قانونی وام‌ها به بدهی معوّق، «غلط» است اما روی
سخن اصلی ما با بخش درست سخنان رئیس‌جمهور روحانی است که البته ضرب‌المثل قدیمی
«خودکرده را تدبیر نیست» و محتوای آن را به ذهن متبادر می‌کند.
*گَر حکم شود که مست گیرند/در
شهر هر آنکه هست گیرند
رئیس‌جمهور
روحانی درست می‌گوید...
بزرگنمایی
مفاسد در نزد مردم و اختلاس (دزدی) نامیدن یک فساد اداری (دور زدن قانون) کاری
بسیار زشت و نکوهیده است.
اما
نکته آنجاست که به نظر می‌رسد متهم ردیف اول در پرونده ارتکاب به این کارهای
نکوهیده، کسی غیر از مقامات ارشد دولتی نیست.
و
این، آقایان روحانی، جهانگیری، نوبخت، ترکان و کسانی در جامعه اصلاح‌طلبان هستند
که باید در این قضیه نگاهی به گذشته 3.5 ساله خود در طرح مسئله دزدی، خوردن و بردن
و بزرگنمایی برخی مفاسد داشته باشند.
برای
مثال این شخص آقای روحانی بود که سال 92 و در واکنش به افشای یک رانت در وزارت
صنعت از سوی احمد توکلی، نماینده وقت مردم تهران گفته بود:
«نفت‌ها را
به عده ای دادند، خوردند، نمی‌دانیم در این وسط که دور زده شد، ملت ایران را دور
زدند و نفت ها را بردند و خوردند و قاپیدند. حالا بعضی‌ها را گرفتیم و زندان
هستند. "ثم ماذا" چقدر پول دادند، آدرس می دادند فلان حساب خارجی این
قدر میلیارد است، میلیارد که نبود، میلیون که نبود، هزار نبود، یک دلار هم نبود.
این بازی‌هایی که بعضی‌ها در می‌آورند و فلان جا رانت شد برای پوشش آنها است و
برای این است که آن رسوایی‌ها پوشیده شود. ما قصد دعوا با کسی را نداریم باید مردم
بدانند که چه در سال‌های گذشته بر آنها گذشته است.»[1]
آیا آنها متوجه نبودند که بزرگنمایی فساد در نزد افکار عمومی، دامنگیر
خودشان نیز خواهد شد و «یوم‌الحساب» که فرا برسد؛ به سختی می‌توان گفت که آنچه
اکنون رخ داده فساد نیست بلکه چیز دیگریست...؟!
و
یا مثلا، این اکبر ترکان، دستیار ارشد رئیس‌جمهور بود که زمانی در مصاحبه با سایت
حزب ندای ایرانیان، ضمن تشریح مواردی از تخلفات در دولت قبل که ترکان آنها را فساد
نامیده بود، اظهار کرد:
«من و بقیه
دولتمردان، وظایف مشخصی داریم و آن وظایف این است که تخلفات در حوزه کاری خود را
به مردم گزارش کنیم، تا از یک سو با مفاسد و انحرافات اقتصادی برخورد شود و از سوی
دیگر اعتماد جامعه به دولتمردان را که از دست رفته است جلب کنیم»![2]
محمدباقر
نوبخت، سخنگوی دولت هم کسی است که زمانی در یک سخنرانی بیان کرده بود:«700میلیارد
دلار از دارایی های کشور طی پنج تا شش سال در این کشور خورده و قورت داده شده است.»[3]
مرتضی
الویری، از فعالان ستادی اصلاح‌طلبان نیز در روزی از همین سال‌های اخیر به سایت
جماران گفته بود: «انقلاب به
همه اهداف خودش دست نیافته است. در آرمان‌ها و چشم‌اندازی که از انقلاب ترسیم می
شد به دنبال جامعه‌ای بودیم که در آن تبعیض، "فساد" و فقر وجود نداشته
باشد.»[4]
شهربانو
امانی، از فعالان زن اصلاح‌طلب و از نمایندگان مستعفی مجلس ششم نیز در همین رابطه
در مصاحبه با سایت حزب ندای ایرانیان با تأکید می‌گفت: «منابع مالی
کشور به تاراج و یغما رفته است که هر از چند گاهی آن "کوه یخی" که در
حال آب شدن هست به مردم نمایانده می‌شود. بدنه تاثیرگذار دولت قبلی که در واقع بر
بی‌قانونی و رشوه‌های کلان به بهانه‌های مختلف چشم‌پوشی کردند و با تاراج افسانه‌ای
منابع مالی کشور نهادها را درگیر و دیوان‌سالاری مملکت را آلوده کردند، باید کنار
گذاشته شوند.»[5]
آنچه
که گفته شد تنها حجمی کوچک از انبوه ادعاهای مقامات دولت یازدهم و طرفداران ستادی‌اش
در زمینه «فساد» بود که عموم آنها هیچگاه ثابت هم نشد. مقوله‌ای که البته در
اقتفای آن پاسخ به این سؤال را می‌گذاریم و می‌گذریم که «چرا به
یکباره ندای "وا
فسادا"، آنهم به این صورت گسترده از جانب دولتی‌ها و اصلاح‌طلبان طی سه و نیم
سال اخیر برخاست و بزرگنمایی ناجوانمردانه‌ای در این زمینه صورت گرفت»؟!
*بومرنگ همیشه برمی‌گردد
با
اوصافی که توضیح داده شد حکماً ساده‌انگاری است که انتظار داشته باشیم دولت به
یکباره بتواند بر خلاف مسیر آب شنا کند و در یک لحظه معنی فساد و اختلاس و دزدی و
بی‌قانونی و رانت و غیره که دائماً تکرار می‌کرد را در ذهن افکار عمومی از هم
تفکیک کند.
و
ساده‌انگاری بیشتر هم آنکه محال است که بعد از اینهمه نسبت دادن فساد و خوردن و
بردن به دولت قبل، اکنون و در هنگامه وقوع فسادی مثل آنچه در صندوق ذخیره فرهنگیان
رخ داد؛ انتظار داشته باشیم که مردم، دامان ستاد دولت را از مفاسد رخ داده بری بدانند
و اینطور نتیجه بگیرند که دولت بیگناه است.
حال
و پس از اثبات وجود این ساده‌انگاری‌ها، رواست که این سؤال از ستاد اعتدال و
اصلاحات پرسیده شود که چرا اندکی و فقط اندکی تدبیر به خرج ندادند و دست از سیاه‌نمایی
نکشیدند تا به این روز گرفتار نیایند...
آیا آنها نمی‌دانستند که فساد از آنجا که امری نفسانی است، هر آینه
امکان وقوع دارد و نمی‌دانستند که فساد حتی در دولت امام معصوم هم رخ داده است؟!
آیا
آنها متوجه نبودند که بزرگنمایی فساد در نزد افکار عمومی، دامنگیر خودشان نیز
خواهد شد و «یوم‌الحساب» که فرا برسد؛ به سختی می‌توان گفت که آنچه اکنون رخ داده
فساد نیست بلکه چیز دیگریست...؟!
و
شوربختانه آنکه متوجه بودند یا نه اما حالا به مصداق ضرب‌المثل «هرکس خربزه می‌خورد
پای لرز آن هم می‌نشیند»؛ باید آسیب‌های سلسله‌واری که گفته شد را پذیرا باشند و
درباره فسادهایی بزرگتر از فساد 3 هزار میلیاردی نیز پاسخگوی مردم باشند.
چه
اینکه جماعت اشاره شده متأسفانه حتی به بازنشر پیاپی این سخن مهم رهبر انقلاب در خبرگزاری فارس طی سال‌های
92 تاکنون نیز توجهی نکردند که زمانی در اوایل دهه 80 پیرامون توطئه «مفسدنمایی از
نظام» فرموده بودند:
«ما گفتیم با فساد مبارزه می‌کنیم - این یک نقطه روشن در نظام است -
اما عدّه‌ای می‌خواهند این را به نقطه تاریک تبدیل کنند و بگویند فساد همه جا را
گرفته است. نه آقا! فساد همه جا را نگرفته است. باید با فسادِ کم هم - هر جا بود -
مبارزه کرد. ممکن است روزنامه‌ای بردارد یک مورد فساد را درشت کند؛ مگر همه جا
فساد هست؟ فساد در گوشه‌هایی وجود دارد. انسان‌ها لغزش دارند و دچار گناه می‌شوند؛
باید با این گناه مبارزه کرد. ما وقتی گناهکاریم که با فساد - ولو کمِ آن - مبارزه
نکنیم؛ چون گسترش پیدا خواهد کرد. مبارزه با فساد لازم است؛ اما ناامید کردن مردم
که بگوییم فساد همه جا را گرفته، یک خطای واضح و ناشی از نادانی و فریب‌خوردگىِ
کسانی است که آدم می‌داند خودشان آدم‌های مغرضی نیستند؛ مغرضان که جای خود دارند.»[6]
*پیشنهاد نوشداروی «عذرخواهی» به ستاد
اعتدال و اصلاحات
با
تمام این اوصاف و حتی با اینکه خبرهایی موجود است که نشان می‌دهد دولت در حال
تقلّا برای فرار به هر قیمتی از بار سنگین «حقوق‌های نجومی» و
«فساد 8 هزار میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان» است اما
مشفقانه باید گفت که این راه حل و یا سخنانی نظیر آنچه که رئیس‌جمهور در مجلس
درباره فساد گفت؛ به هیچ وجه راهکار مناسبی نیستند و دولت را در لُجّه‌ای عمیق‌تر
فرو می‌برند.
راه معقولانه در این روزگار یوم‌الحسرت برای ستاد اعتدال و اصلاحات
انتخاب مسیر «صداقت‌جویی» با مردم است.
آنها
اگر در مدت باقیمانده تا انتهای عمر دولت به مردم بگویند که تمام پول‌های جابه‌جا
شده در بیت‌المال، به بیت‌المال بازگشته‌اند و نظام درباره هیچ فسادی اهل مداهنه و
سازش نیست و از حق مردم دفاع می‌کند.
و
بگویند که نظام و دولت به شرط مبارزه با فساد، نقشی در وقوع آن ندارند (زیرا یک
عمل نفسانی است) و تأکید کنند که فساد هرگز در کشور زیاد و همه‌گیر نبود و دست آخر
هم عذرخواهی کنند از بابت برخی بزرگنمایی‌ها و مفسدنمایی‌ها در 3 سال اخیر(که حتی
تا مرز «فاسد نامیدن تمام پیکره نظام» و «تهدید نظام به اسقاط» هم پیش رفت!)
آنگاه
شاید حقیقت، پنجره‌های نورانی خود را به سمت آنها باز کند و در هنگام قضاوت تاریخ
و نسل‌های آینده، جایگاهی بهتر بیابند.
این خون دامنگیر و این مرفق‌های آغشته به مفسدنمایی از نظام، جز با
«عذرخواهی» و گفتن واقعیت‌ها پاک نمی‌شود...
1_
http://president.ir/fa/79762
2_
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940406001451
3_
http://entekhab.ir/fa/news/190769
4_
http://www.farsnews.com/printable.php?nn=13940330001538
5_
http://shohadayeiran.com/fa/news/82638
6_
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=3130
منبع: ایرنا