پایگاه خبری تحلیلی فولاد
(ایفنا)- اقتصادنیوز نوشت: سرمایه‌گذاران به چه اطلاعاتی نیاز دارند
و سهم رسانه‌ها از این اطلاعات چقدر است؟ محسن رنانی، اقتصاددان به این سوالات
پاسخ می‌دهد.
رنانی در
گفت‌وگویی ابتدا از انواع اطلاعات مورد نیاز سرمایه‌گذاران سخن می‌گوید که از نگاه
او، برای هر فعال اقتصادی چهار دسته اطلاعات وجود دارد که او را در رسیدن به
تصمیمات اقتصادی یاری می‌رساند: اطلاعات آشکار کتابخانه‌ای و منتشرشده، اطلاعات
آشکار میدانی و منتشرنشده، اطلاعات ضمنی نشات‌گرفته از تجارب فعالان اقتصادی و
اطلاعات مربوط به محیط کسب‌وکار. به زعم عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان، این
اطلاعات دسته چهارم گاهی منشأ نااطمینانی‌هایی در بازارهای اقتصای می‌شود.
وی در این
گفت‌‌وگو که در کتاب «متغیر پنهان در سرمایه‌گذاری» منتشر شده، سپس در مورد میزان
اثرگذاری انواع این اطلاعات سخن می‌گوید که به گفته او، هرچه فضای اقتصادی باثبات‌تر
باشد اهمیت اطلاعات آشکار منتشرشده بیشتر می‌شود اما در اقتصاد ایران مشکل این است
که چون فضای اقتصادی بی‌ثبات است و بیشترین تکیه سرمایه‌گذاران بر همین اطلاعات
آشکار و منتشرشده است، بنابراین برآوردها و محاسبات آنها با واقعیت منطبق نمی‌شود.
به همین
دلیل وی اعتقاد دارد رسانه‌ها باید به سمت انتشار اطلاعات ضمنی گام بردارند که
البته پس از انتشار دیگر این اطلاعات ضمنی نیستند و به گروه اطلاعات آشکار ملحق می‌شوند.
تاکید رنانی
بر این است که یکی از وظایف رسانه همین موضوع تبدیل اطلاعات ضمنی به اطلاعات آشکار
و در واقع تبدیل اطلاعات خصوصی به اطلاعات عمومی است. در واقع اطلاعات عمومی نوعی
کالای عمومی (قابل استفاده همزمان و مشترک توسط همه) است.
این
اقتصاددان همچنین در مورد خط قرمز انتشار اطلاعات، به نحوی که به سرمایه‌گذاران
آسیب نرساند، می‌گوید: اطلاعاتی که به شفافیت بازار کمک کند، مشروط به اینکه به
اکثریت آسیب نزند را می‌توان منتشر کرد.
پس از این،
در مورد رسانه‌ای شدن مشکلات سرمایه‌گذاران نیز تاکید می‌کند که ملاک کاهش انحصار
است و اگر انتشار اطلاعات قدرت انحصارگر را در بازار افزایش دهد، نباید منتشر شود.
متن کامل این گفتگو را می‌خوانید.
وی همچنین
در این گفت‌وگوی منتشر شده در کتاب «متغیر پنهان در سرمایه‌گذاری»، اظهار می‌کند:
کار رسانه توزیع بهینه‌تر اطلاعات است. اطلاعات هست و وجود دارد اما کار رسانه کار جمع‌آوری و توزیع
متقارن اطلاعات است که این در بلندمدت برای اقتصاد خوب است و هرچه اطلاعات متقارن‌تر
و مناسب‌تر باشد، برای اقتصاد بهتر خواهد بود اما در انتشار اطلاعات در کوتاه‌مدت
یکسری ملاحظاتی را باید در نظر گرفت.
رنانی تصریح
می‌کند: رسانه کمک می‌کند که در فضای کسب‌وکار هم ریسک‌ها و هم عدم‌اطمینان‌ها
برای سرمایه‌گذار آشکار شود و از این منظر به سرمایه‌گذار کمک می‌کند که کمتر آسیب
ببیند اما از طرف دیگر ممکن است رسانه خودش به بی‌ثباتی یا عدم‌اطمینان کمک کند.
آنجا که بی‌ثباتی و عدم‌اطمینان تولید کند به سرمایه‌گذار ضرر می‌رساند. رسانه
نباید به بی‌ثباتی و عدم اطمینان دامن بزند. یعنی باید اطلاع‌رسانی را از آشوب‌آفرینی
جدا کرد.
در عین حال
رنانی متذکر می‌شود: اما یکسری اطلاعات هستند که محیط کسب‌وکار را به هم می‌زنند و
خیلی زمان و هزینه می‌برد تا شفاف شوند. مثلا یک موسسه مالی و اعتباری در اصفهان
وجود دارد که بانک مرکزی محرمانه نامه‌ای به بانک‌ها داده که چون این موسسه خیلی
بدهکار است دیگر به آن وام ندهند. خب، بانک‌ها به آن عمل می‌کردند و این موسسه هم
آرام‌آرام داشت اوضاع خودش را جمع می‌کرد. اما ناگهان این بخشنامه محرمانه منتشر و
باعث شد سپرده‌گذاران هجوم ببرند و سپرده خود را از این موسسه مالی و اعتباری نقدا
بیرون بکشند. بنابراین ورشکسته شد و تمام سپرده‌گذاران آن خسارت دیدند. این اطلاعات
از جنس اطلاعات ضمنی بود که از انتشار آن افراد زیادی متضرر شدند.
منبع: اقتصادنیوز