چند پرده از فیش های حقوقی

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)

پرده اول
هرچه آن خسرو کند شیرین بود
نظام اداری ایران که چندین برابر اندازه واقعی بزرگ و فربه است دست مدیران را برای هرکاری باز گذاشته است. در همین موضوع فیش های حقوقی هیچ کس به راحتی نمی تواند "عمل خلاف قانون" را اثبات کند، به همین خاطر مدیران مذکور به مردم لطف کرده و "استعفا" می دهند نه اینکه "عزل" شوند و تازه برخی در سمت های هم طراز مجددا به کارگیری شده یا می شوند. در اقتصادی که دولت در آن همه کاره است و بخش اعظم منابع با امضای مدیر دولتی به گردش و یا پیچش در می آید مدیر دولتی فعال مایشاء است، امضای مدیر از هر قانون و اعتبار دیگری مهم تر و کارآمدتر است و آن قدر حوزه عمل برای او باز و بدون دغدغه است که می تواند با ریسک بسیار پایین هر آنچه در نظر دارد به انجام رساند. این نظام، بیش از آنکه مبتنی بر قاعده و نظام تصمیم گیری جمعی و ضابطه مند باشد، مبتنی بر درک و برداشت شخصی مدیر است و همین می شود که هیچ برنامه و قانون بودجه و ... بر روال و منطق از پیش تعیین شده به سرانجام نمی رسد.

پرده دوم
الهیکم التکاثر
روح اشرافیگری و تکاثر که به عنوان یک خوی دولتی در مدیران پدیدار شده است. دعواهای زرگری این دولت و آن دولت بیشتر برای بازی افکار عمومی و انحراف از اصل ماجراست چرا که جریانات اقتصادی همچنان در یک پاشنه می چرخد. این روح اگرچه ممکن است در دولت های مختلف شدت و ضعف بروز و ظهور داشته باشد، اما همان خوی کاخ نشینی است که امام راحل همیشه مسئولین را از آن برحذر می‌داشتند. روح تکاثر، اشتهای سیری ناپذیری در غارت اموال و به دست آوردن ثروت ایجاد می‌کند. اگر وزیری ۱۰۰۰میلیارد تومان سرمایه داشت بدیهی است معاون وزیر و... در خود احساس عقب ماندگی خواهند کرد که چرا ما نه؟ اگر رئیسی به جای حقوق ۵ میلیونی، ۲۵ میلیون برای خود منظور کرد، انتظار نابجایی است که دیگران فقط برای خدا و با حقوق یکی دو میلیونی زندگی کنند.

پرده سوم
نه از رومم نه از زنگم
در جامعه ایرانی نه مانند جامعه غربی نهادهای مدنی و اجتماعی برای نظارت و افشا و ...ساخته ایم و نه توانسته ایم ظرفیت های دینی و قانون اساسی مانند "امربه معروف و نهی ازمنکر" را عملیاتی کنیم. در این سیستم آبروی مدیر و مسئول از آبروی نظام و انقلاب مهم تر است و دخالت در کار مدیر همان معنای اختلال در نظم امور و امنیت ملی پیدا میکند. نتیجه می‌شود همین جامعه ای که در آن محروم" مظلوم " است و حق اغلب با آنکه زورش یا پولش بیشتر است.

پرده چهارم
جنگل نهادهای نظارتی
اگر قرار بود خود مفسدین، طراحی مفید و فسادانگیزی برای سیستم های نظارتی انجام دهند و همه را با یک شعبده سرکار بگذارند، می شود با اطمینان بالایی گفت از این وضع موجود طراحی و پیشنهاد بهتری نداشتند، دستگاه هایی با بودجه های کلان و ناکارآمد. این همه آن چیزی است که یک مفسد آرزو دارد. شورای نهادهای نظارتی هم بیش از آنکه بتواند به قرارگاهی برای هماهنگی راهبردی، اطلاعاتی و عملیاتی تبدیل شود به جایی برای دور هم نشستن تبدیل میشود و گاهی صندلی برخی اعضا باهم عوض می شود.

پرده پنجم
جنگل قوانین
قوانین مرتبط با اقتصاد و فساد ستیزی یا چنان قدیمی و بی کاربرد هستند که دست و پای اقتصاد را گرفته و گلویش را می فشرند و یا چنان تو در تو و تفسیر پذیر که دست های مفسدین و قانون دانان قانون شکن رابرای خلاف و دورزدن قانون باز می گذارند. قوانین پیچیده، پر از بند و تبصره و بی ثبات که حتی قانون گذار هم در برخی موارد خود تکلیف قانونی را از میان قوانین متعدد فهم نمی کند.

(استعاره جنگل به معنا و مفهوم تودرتو بودن اشاره دارد و معانی و مفاهیم دیگر متبادر به ذهن خواننده مورد تایید نویسنده نیست.)

بخش تعاملی الف - مجتبی یوسفی نژاد