پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- بعد
از آتش‌سوزی مجتمع پتروشیمی بوعلی و ترکیدگی و آتش‌سوزی خط لوله مایعات گازی در
منطقه مارون، روز گذشته در لرستان آتش به جان خط لوله اتیلن غرب افتاد تا این بار
زنگ خطر به‌طور جدی‌تری به صدا درآید.
از ابتدای سال جاری صنعت نفت را حادثه فرا گرفته است. بعد از
آتش‌سوزی مجتمع پتروشیمی بوعلی که خسارت مالی هنگفتی به دنبال داشت، آتش‌سوزی خط
لوله مایعات گازی در منطقه نفتی مارون جان یکی از کارکنان صنعت نفت را گرفت و
دیروز نوبت به خط لوله اتیلن غرب رسید که خوشبختانه تلفات جانی در پی نداشت. صنعت
پتروشیمی در صدر حوادث بخش نفت قرار داشته است: از ابتدای سال جاری 8 حادثه در
صنعت پتروشیمی کشور به وقوع پیوسته که از این میان 4 حادثه تلفات جانی در پی داشته
است. 8 حادثه در 125 روز آمار بسیار هشداردهنده‌ای است که نشان می‌دهد در این باره
باید کارهای اساسی صورت گیرد.
این حوادث علاوه بر خسارات اقتصادی، امنیت روانی کارکنان صنعت
پتروشیمی را نیز به‌طور اساسی سلب می‌کند. کارکنان اکنون با این سؤال مواجهند که
آیا برای شرکت‌های پتروشیمی، سلامتی و جان کارکنان‌شان بیشتر اهمیت دارد یا افزایش
تولید به هر قیمتی؟! آنان با این پرسش روبرو هستند که سود سهام شرکت‌ها اهمیت
بیشتری دارد یا هزینه کردن برای اچ اس یی و ایمنی و سلامت کارکنان؟! حادثه
پتروشیمی بوعلی می‌توانست ابعاد وحشتناک‌تری به خود بگیرد. ضرر و زیانِ اقتصادی ناشی از این حادثه برای پتروشیمی بوعلی و هلدینگ خلیج
فارس محاسبه شده، اما آیا ضرر و زیان وارد شده بر محیط زیستِ مردم منطقه ماهشهر و
امنیت روانی آن‌ها نیز محاسبه شده است؟ آیا بررسی شده یا قرار است بررسی شود که
این حوادث تا چه اندازه امنیت روانی کارکنان، زنان، کودکان و سالخوردگانی که در آن
منطقه زندگی می‌کنند را به مخاطره می‌اندازد؟
از سوی دیگر، نظارت بر پتروشیمی‌ها را به چه نهادی باید
واگذار کرد؟ آیا باید خود شرکت‌ها با اتکای واحدهای اچ اس یی خود، عنان نظارت بر
واحدهای مختلف مجتمع‌های پتروشیمی را به دست گیرند؟ مشخص است که چنین وظیفه دشواری
نمی‌تواند به شرکت‌ها واگذار شود. صنعت پتروشیمی در حال حاضر از فقدان یک نهاد
رگولاتوری دارای اختیار رنج می‌برد. نهاد رگولاتوری باید وظیفه تنظیم مقررات و
ضوابط در صنعت پتروشیمی را بر عهده بگیرد. چنین نهادی باید استانداردها را برای
شرکت‌های پتروشیمی تعریف کند و بر رعایت این استانداردها نظارت دائمی داشته باشد.
قابل ذکر است که شرکت ملی صنایع پتروشیمی تاکنون نتوانسته به دلایل مختلف
رسالت خود را در این حوزه به انجام برساند و برای ایجاد این نهاد رگولاتوری، گام‌هایی
اساسی بردارد. تا زمانی که چنین نهادی وجود نداشته باشد، هیئت مدیره شرکت‌ها لزومی
نخواهند دید که مسائل مربوط به سلامت، ایمنی و محیط زیست را بر سود سهام شرکت‌های
مقدم بدارند. در حال حاضر، تولیدمحوری به‌صورت یکجانبه به شعار صنعت پتروشیمی
تبدیل شده و مسائل مختلفی که به سلامت، ایمنی و امنیت روحی و روانی کارکنان و مردم
محلیِ ساکنِ مناطق عملیاتی مربوط است، به فراموشی سپرده شده است. در مواردی که به
این مسائل توجه شده نیز این توجه در حد و اندازه‌های کافی نبوده است. تعدد حوادث
در صنعت پتروشیمی به صورت بی‌قید و شرط بر این امر صحه می‌گذارد.
منبع: نکونیوز