پایگاه خبری تحلیلی
فولاد (ایفنا)-
در 22 ژوئن حدود یک ماه قبل 100 پوند انگلیس 146 دلار ارزش
داشت اما امروز حدود 125 دلار شده است. با آغاز شروع خروج انگلستان از اتحادیه
اروپا دلال های ارز شروع به کاهش ارزش استرلینگ کردند. بسیاری از آن ها پیش بینی
می کنند که حداقل قیمت هر پوند به 1.2 دلار برسد اما بعضی از آن ها که منفی باف
هستند در بدترین حالت هر یک پوند را معادل یک دلار می بینند که به نظر می رسد این
نظر درست باشد. به گزارش ایفنا،
به این دلیل که سیاست مدارهای سنتی این مسئله را به شوخی
برگزار کرده اند و در نهایت در طول هفته های گذشته تنها جوک و شوخی عاید اروپا شده
است. نخست وزیر جدید انگلستان در حالی این پست را قبول کرده که هیچ حساسیت خاصی
نسبت به کنترل این شرایط از خود نشان نداده در حالی که بدون یک چرخش سیاسی واقعی،
انگلستان در حال شنا کردن در یک دریای طوفانی است.
کسری بودجه انگلستان
به نرخ تاریخی 7 درصد رسیده است دلیل آن این است که انگلیسی ها بیش از آنچه صادر
می کنند وارد می کنند و بیشتر این واردات خدمات است نه کالا. در مقابل هر یک پوندی
که در انگلستان روی کالاها و خدمات صرف می شود 7 پنی از پول های خارجی باید وارد
شود تا خلاء مربوطه را پر کند. وقتی که پوند کاهش ارزش پیدا می کند در شرایط طبیعی
روند پول به سمت انگلستان باید تشدید شود چون کالا و خدماتی که انگلیسی ها عرضه می
کنند ارزان تر باید تمام شود. اما شرایط فعلی وضعیت نرمال نیست.
برای این که به
بحران ناشی از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا غلبه کنیم باید نرخ بهره توسط بانک
مرکزی انگلیس به صفر برسد تا بتواند موتور حرکت اقتصاد را به جریان بیندازد. اما
نرخ بهره صفر درصد باعث کاهش سرمایه گذاری در انگلستان خواهد شد. بنابراین
انگلستان مجبور می شود میلیاردها پوند را چاپ کند تا رشد اقتصادی را تحریک کند. در
این حالت پوند بیش از این ها ارزش خود را از دست خواهد داد. آنچه اقتصاد پیش روی
انگلستان را در خطر انداخته است تورم همراه با رکود است. کاهش ارزش پوند قیمت همه
چیز را تحت تاثیر قرار خواهد داد اما آنچه اقتصاددانان را به شدت نگران کرده است
نبود یک برنامه، فقدان رهبری و عدم روشنگری وسایل ارتباط جمعی برای بوجود آوردن
درک عمومی از آن چیزی است که در حال اتفاق افتادن است. به همین دلیل رییس بانک
مرکزی انگلستان یک برنامه انتقالی با احتمالات خروج انگلستان از اروپا قبلا تهیه
کرده بود که بر این اساس باید از سیاست های راست گرایانه 30 سال قبل دست بردارد.
منطق این برنامه انتقالی این بود که اگر انگلستان از اتحادیه اروپا خارج شود هنوز در
اروپا باقی است و بر اساس طرح رشد اقتصادی انگلستان تا 2020 باید 1.1 میلیون مهاجر
را مازاد آنچه تابحال به این کشور مهاجرت کرده اند بپذیرد. در مرحله بعد که بسیار
مهم تر است بعد از خروج ار اتحادیه اروپا باید اقتصاد انگلستان دوباره به گونه ای
طراحی شود که به روش های مختلف بتواند ایجاد ثروت کند. امکان اینکه انگلستان
مالیات ها را به حداقل برساند تا سرمایه گذاری در این کشور تشدید شود هست اما نمی
شود هزینه های جاری را به شدت کاهش داد بنابراین انگلستان به طرز دیوانه واری قرض
می کند پول چاپ می کند و ظرفیت سازی برای
رشد اقتصادی در طولانی مدت می نماید.
در عین حال از موج
مهاجرت باید پرهیز کند و ماشین را جایگزین شغل های با دستمزد پایین بنماید. این در
حالی است که انگلستان هیچ سیاست صنعتی ملی از زمان مایکل هزلتاین نداشته است.
سیاستمداران قبلی انگلستان به خوبی می دانستند که برای دوره کوتاه مدت چه اتفاقی خواهد افتاد اما نخست وزیر جدید
انگلستان در ذهن خودش هیچ مدل اقتصادی جایگزین را برای ثبات در بریتانیا ندارد.
پیش بینی صندوق بین المللی پول این است که ظرفیت رشد اقتصادی انگلستان تا سال 2019
به 4.5 درصد خواهد رسید اما این ظرفیت رشد اقتصادی مشروط به آن است که بدهی ها
ثابت باقی بماند. بدهی انگلستان در حال حاضر اگر به 84 درصد تولید ناخالص برسد ارزش پوند را بیشتر
کاهش خواهد داد. این یک واقعیت است که انگلستان دارد به حاشیه منطقه بحران نزدیک
می شود و تمام سیاستمدارها در شرایط موجود باید دست به دست هم دهند و به یک تصمیم
گیری فوری برسند.
آن ها باید این را
به عنوان یک حکم بپذیرند که خروج انگلستان از اتحادیه اروپا نیاز به یک برنامه اقتصادی
دارد در شرایطی که شما جهانی فکر می کنید آنچه که برای تجارت طرف های شما مفید است
برای شما هم سودمند می باشد چون انعکاس آن به سمت شما هم برخواهد گشت. اما اگر شما
به هر دلیلی آنچنان که برگزیت بوجود آورده است در عملکرد این سیستم اختلافی به
وجود بیاورید عملکرد و قدرت رقابت شما باید تغییر کند. قدرت رقابت شما الان
مواجه با این سوال است که دستمزد واقعی در
انگلستان چه باید باشد؟ چی چیزی سرمایه گذاری در انگلستان را به مخاطره خواهد
انداخت یا افزایش خواهد داد؟ چه برنامه ای تولید را بالا خواهد برد؟ چه چیزی
صادرات را تقویت خواهد کرد؟ اما جواب همه این سوالات منوط به آن است که چه کسی
باید این ها را انجام دهد.
در اقتصادی که سیستم
نرخ ارز و صادرات با موفقیت عمل می کند دولت ها سیاست گذاری می کنند آن ها هستند
که اگر احساس کنند ظرفیت خالی برای رشد صادرات هست نرخ ارز را کاهش خواهند داد.
این قواعد بازی جهانی است و به تعبیر ساده این روش نئومرکانتیلیسم خوانده می شود.
این همان روشی است که توسط آلمان، ژاپن، کره جنوبی و چین تجربه شده است. اما از
زمان هارولد ویلسون در انگلستان کنار گذاشته شده اما هنوز زمان باور این سیستم
نرسیده است چرا که تفکر سیاسی حاکم بر بریتانیا باور نکرده که انگلستان در حال ترک
اروپاست. سوالی که ذهن اکثر اندیشمندان را در این شرایط به خود مشغول کرده این است
که مدل اقتصادی آینده انگلستان چیست؟
منبع: The Gaurdian
ترجمه: م. چیت ساز
موضوعات مرتبط: فولاد - قراضه
- سنگ آهن - قیمت آهن آلات - تحلیل اخبار - اخبار اقتصادی