آسیا چگونه می‌تواند با بزرگترین چالش خود مقابله کند؟

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- اقتصاد ایرانی به نقل از مجمع جهانی اقتصاد؛ در کشورهای آسیایی در حال توسعه تهدید مربوط به امنیت انرژی طی سال های اخیر افزایش یافته است. برخی تلاش ها برای اندازه گیری کمی امنیت انرژی انجام شده است، شامل شاخص امنیت انرژی که از سوی موسسه تحقیقات اقتصادی آسه آن و آسیای شرقی بوده است.

این مطالعه نشان می دهد که در اکثر کشورهای آسیایی در حال توسعه نرخ خودکفایی انرژی به تدریج کاهش یافته است، و این کشورها معمولا وابسته به یک منبع انرژی شده اند و می توانند بهره وری انرژی خود را ارتقا دهند. این مطالعه به طور برجسته نشان می دهد که امنیت انرژی در این کشورها بدتر شده است.

کشورهای در حال توسعه آسیا چگونه می توانند با این چالش چند لایه مقابله کنند؟ بر اساس ویژگی های آسیا، 3 رویکرد پیشنهاد می شود:

امنیت عرضه را یک اولویت قرار دهید

کشورهای در حال توسعه آسیا به طور ضروری نیاز دارند تا با وابستگی روز افزون خود به واردات انرژی را که به خاطر رشد سریع تقاضا به وجود آمده، مقابله کنند. اساسا، این کشورها به سیاست های امنیت انرژی سنتی نیاز دارند شامل عرضه سوخت های فسیلی. این سیاست ها شامل ارتقای بهره وری انرژی است تا رشد تقاضا را محدود کند، منابع داخلی را توسعه دهد، ترکیب انرژی و واردات را متنوع نمایند تا خطرات را کاهش دهند و برای هر گونه اختلال احتمالی در عرضه آماده باشند.

در این زمینه، مساله مهم دیگر حذف یارانه انرژی است که بی شک به تلاش های انجام شده برای ارتقای بهره وری انرژی آسیب می زند. البته حذف یارانه انرژی از نظر سیاسی آسان نیست چرا که ممکن است موجب کاهش رفاه اجتماعی شود و نارضایتی عمومی را در پی داشته باشد. جایگزینی یارانه سوخت با یارانه کلی یک راهکار سیاسی قابل هضم برای این مشکل باشد.

تعادلی بین مقرون به صرفه بودن و پایداری محیط زیست ایجاد شود

در این روند، توجه کافی باید به مقرون به صرفه بودن و پایداری محیط زیست بشود. مقرون به صرفه بودن به این معناست که هیچ کشوری چاره ای جز استفاده از انرژی ارزان بر اساس میانگین پایین درآمدی خود ندارد. سازگاری با محیط زیست نیز نشان می دهد که اگر مصرف انرژی یک مشکل بزرگ زیست محیطی ایجاد کند، این مساله به ضرر منافع ملی خواهد بود. با توجه به اثر قفل در زیرساخت انرژی، این مطلوب است که بهترین فناوری موجود برای سرمایه گذاری انتخاب شود.

به طور کلی بهترین فناوری برای سرمایه گذاری گران است. در این راه، مقرون به صرفه بودن با سازگاری زیست محیطی در تعارض است. مقرون به صرفه بودن شاید به یک مرحله ابتدایی اولویت دهد همراه با اولویتی که به تدریج به سازگاری محیط زیست می دهد. کشورهای در حال توسعه باید سیاست هایی را اجرا کنند که بر اساس مراحل توسعه اقتصادی آنها باشد. کمک مالی از سوی کشورهای توسعه یافته می تواند  این روند را تسریع کند.

یک رویکرد پیشگیرانه اتخاذ کنید

چیزی که کشورهای در حال توسعه باید از کشورهای توسعه یافته یاد بگیرند شامل اهمیت تدابیر پیشگیرانه است. اکثر کشورهای توسعه یافته تلاش هایی را انجام داده اند شامل تدابیری که مستلزم هزینه های قابل توجهی بوده است تا مشکلات انرژی را که در مسیر توسعه اقتصادی به وجود آمده، حل و فصل کنند . کشورهای در حال توسعه می توانند از تجربه های موفق کشورهای توسعه یافته استفاده کنند تا این مسیر را طی کنند. این بدان معناست که کشورهای در حال توسعه شاید قادر باشند مشکلات را به طور موثرتری نسبت به کشورهای توسعه یافته در گذشته حل و فصل کنند.

منبع: اقتصاد ایرانی