روزهای حبابی بازار فولاد

پایگاه خبری تحلیلی فولاد (ایفنا)- تب و تاب روزهای پایان سال و رشد قیمت‌ها در بازار جهانی، بازار داخلی فولاد را نیز تحت تاثیر قرار داده است تا آنجا که قیمت‌ محصولات فولادی در بازار با نوسانات چشمگیر در هر هفته همراه است. بر این اساس درست در روزهایی که به نظر می‌رسید قیمت‌ها در بازار فولاد حالتی منطقی پیدا کرده‌اند، قیمت‌ها روندی عکس پیش‌بینی‌ها پیدا کردند و با رشدی مجدد همراه شدند.
کارشناسان در توضیح رفتار این روزهای بازار عقیده دارند کمبود کالا در بازار به واسطه کاهش عرضه تولیدکنندگان، رشد قیمت‌های جهانی و همچنین تلاش برخی کارخانه‌ها برای حفظ قیمت‌ها به منظور پیشگیری از زیان، از علت‌های اصلی رشد دوباره قیمت‌ها در بازار فولاد است که حالتی حبابی دارد و واقعی نیست. بر این اساس قیمت میلگرد روز گذشته رشدی 40 تا 50 تومانی داشت و تیرآهن نیز با افزایش قیمت محدودی همراه بود. در بازار ورق نیز شرایط به گونه‌ای است که به علت کمبود کالا‌های ایرانی، خریداران ورق‌های روسی و چینی را جایگزین کرده‌اند که قیمت آنها از قیمت محصولات ایرانی کمتر است. به گفته یکی از فعالان بازار با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال بسیاری از تولیدکنندگان حساب‌های خود را بسته‌اند و بیشتر مشغول حسابرسی‌های پایانی سال هستند، به همین علت عرضه کاهش یافته و قیمت‌ها رشد پیدا کرده‌اند. این فعال بازار عقیده دارد افزایش قیمت‌هایی که این روزها در بازار شاهد هستیم پایدار نخواهد بود و به علت نبود تقاضا با کاهش همراه خواهند شد. رئیس اتحادیه آهن فروشان نیز در گفت‌وگو با «دنیای اقتصاد» علت افت و خیزهای ناگهانی قیمت‌ در بازار فولاد را تا حدودی تحت تاثیر رشد قیمت‌های جهانی می‌داند و می‌گوید: رشد قیمت‌ها در حال حاضر حبابی است و یکی از علت‌های آن رشد 20 تا 30 دلاری قیمت محصولات فولادی در ترکیه و چین است. محمد آزاد اما عقیده دارد که ممکن است برخی در داخل فکر کنند رشد قیمت بازارهای جهانی به سرعت بر بازار داخل اثر می‌گذارد اما این تفکر اشتباه است زیرا ما در کشور تقاضایی برای خرید نداریم تا در پی آنها قیمت‌ها افزایش پیدا کنند. آزاد در ادامه به دلیل دیگر رشد قیمت‌ها در بازار فولاد اشاره می‌کند و می‌گوید: یکی دیگر از علت‌هایی که قیمت‌ها به‌صورت مصنوعی بالا نگه داشته می‌شود این است که برخی تولیدکنندگان که از قبل فروش سلف داشته‌اند، برای جلوگیری از زیان خود قیمت‌ها را بالا نگه می‌دارند تا موعد تحویل کالاهایشان سر بیاید زیرا چنانچه قیمت‌ها کمتر از قیمت فروش سلف آنها باشد، طبق قراردادی که بسته‌اند باید زیان ناشی از کاهش قیمت‌ها را به خریداران خود پرداخت کنند، در صورتی‌که اگر قیمت‌ها بالا باقی بماند آنها مجبور به پرداخت زیان نخواهند بود. این سیاست تولیدکنندگان برای جلوگیری از زیان در فروش‌های قبلی خود در حالی است که تولیدکنندگان بخش خصوصی همچنان در بازار عرضه دارند و ممکن است حتی با قیمت‌هایی پایین‌تر نیز به فروش خود ادامه دهند.

بازار ورق قلمرو روس‌ها و چینی‌ها؟

اما آن‌طور که از بازار ورق خبر می‌رسد در حال حاضر ورق‌های روسی و چینی به وفور در بازار یافت می‌شوند. آن‌طور که یک فعال بازار ورق به «دنیای اقتصاد» می‌گوید این اتفاق در حالی در بازار جریان دارد که محصولات تولید ایران در بازار به شکلی محدود عرضه می‌شوند و قیمت‌ها نیز بالا هستند. عباس عامری در ادامه می‌گوید: قیمت‌ها در حالی رشد کرده‌اند که به نظر می‌رسد یک شوک مصنوعی باشد با این وجود شاهد هجوم خریدارها به بازار ورق نبوده‌ایم و تنها کسانی که مجبور هستند به بازار می‌آیند که در نهایت خرید خود را به اجبار با قیمت‌هایی بالا انجام می‌دهند. اما علت کمبود ورق‌های تولید داخل در بازار از نگاه آزاد این است که بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده ورق در کشور تعهداتی برای سهمیه‌های خود دارد و به همین علت نیز عرضه محدودتری به بازار دارد. او در این زمینه می‌گوید: بخش زیادی از تولیدات ورق تولیدکنندگان داخلی طبق سهمیه‌بندی‌های انجام‌شده به‌عنوان مواد اولیه در اختیار صنایع قرار داده می‌شود و به همین دلیل میزان کمتری از تولیدات آنها به بازار می‌رسد؛ در نتیجه فضا برای ورود محصولات روسی و چینی باز می‌شود و صنایعی که به محصول اضافه نیاز دارند این بخش از نیاز خود را از بازار آزاد تامین می‌کنند که البته ارزان‌تر هم هستند. آن‌طور که فعالان بازار می‌گویند در روزهای گذشته شنیده‌ها در بازار حاکی از آن بوده است که سرمایه‌ها از سوی بازار طلا و ارز به سمت بازار آهن حرکت خواهد کرد که البته آن‌طور که از شواهد پیدا است این صحبت‌ها نیز تاثیری در روند معاملات بازار و رشد آن نداشته است زیرا بازار عملا جانی برای تقاضا ندارد. نتیجه چنین شرایطی این بوده است که برخی افراد که ناگزیر از تهیه کالا در بازار بوده‌اند، احتیاجات خود را با قیمت‌هایی غیر‌واقعی تهیه کرده‌اند.

منبع: دنیای اقتصاد